เราสบตากัน ผมโน้มใบหน้าไปหาจี้ ผมประกบจูบเธอ จูบนี้ที่ผมโหยหา ผมเฝ้ารอ เธอเองก็จูบตอบ สองลิ้นเกี่ยวพันกัน ดูดีกลืนน้ำหวานของกันและกัน ผมนั่งลงบนโซฟา และอุ๋มเธอมานั่งที่ตักผม ผมจูบเธออีกครั้งมือหนาลูบไลค์ทั่วแผ่นหลังบาง เราต่างคนต่างจูบ ต่างคนต่างโหยหา ผมผละจูบ มองหน้าสวยของเธอ ตนที่ผมคิดถึงทุกวัน ใบหน้าจี้ตอนนี้ มันแดงก่ำไปหมด ทั้งเสียงใจที่เต้นแรงนั่นอีก ผมรับรู้ได้
"ทำไมจี้ ไม่ติดต่อพี่เลย "
ผมมองคนตรงหน้า และถามออกไป
"จี้กลัวพ่อไม่ให้เรียนค่ะ"
น้องพูดตอบแต่แววตาเศร้า
"ไม่ติดถึงพี่เหรอครับ"
"คิดถึงทุกวันค่ะ ทรมานมาก"
เธอตอบพร้อมเสียงสั่นเครือ
"พี่อยู่ตรงนี้แล้ว พี่จะสู้เพื่อเรา"
จี้มองหน้าผม พร้อมพยักหน้าเบาๆ
ผมรู้ว่าเรื่องพ่อของจี้ ยังไม่เคลียร์ แต่จากนี้ผมคงไม่ยอมปล่อยมือ ที่ผมยอมห่างเพราะตอนนั้นจี้ยังเด็ก
"พี่เอตั้น"
น้องเรียกชื่อผมเหมื่อนอยากถามอะไร
"ครับ"
ผมมองหน้าน้อง
