ในวันที่เรียนหนักเลิกเกือบสองทุ่มฉันแบกร่างพัง ๆ กลับมาที่ห้อง วันนี้สามสหายไปดื่มกันต่อกับเพื่อนที่คณะ ฉันที่เป็นคนไม่ชอบดื่มจึงปฏิเสธเพื่อน ฉันต้องเซฟตัวเองถ้าจะดื่มก็ดื่มกับพี่น้องตัวเอง จึงขอเอาเวลาว่างน้อยนิดมานอนเถอะ ฉันอ่านหนังสือติดกันหลายวันหัวแทบจะระเบิดฉันขอนอนยาว ๆ ตื่นเย็นพรุ่งนี้เลยแล้วกัน ไหน ๆ ก็ได้วันหยุดมาสองวัน แตะคีย์การ์ดเข้ามาในห้องเดินเข้ามาทิ้งร่างที่โซฟาเหมือนเคยทำเป็นประจำ ในห้องฉันหนังสือเต็มไปหมด มีแต่หนังสือเรียนเล่มหนาแบบโยนใส่โจรก็น่าจะสลบ ทั้งที่กลับมาก็นอนที่โซฟาตลอด ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกว่ามีคนมอง รู้สึกถึงลมหายใจใครอีกคน ฉันลืมตามองไปตรงจุดที่รู้สึกว่าโดนมอง ถึงกับต้องอุทานในใจ บ้าน่า ฉันตาฝาดไปมั้ง จะมานั่งอยู่ตรงนี้ทำไมเป็นไปไม่ได้ แต่เมื่อมองดี ๆ ก็ใช่แน่ ไม่ได้ตาฝาด “...” เขามานั่งทำบ้าอะไรอยู่ในห้องฉัน นั่นไงฉันพลาดเอง พลาดเองที่เคยให้คีย์การ์ดเขาไว