วันเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ โดยที่ฉันใช้ชีวิตอยู่โรงพยาบาลเป็นส่วนใหญ่นับได้ก็จบปี4 เป็นที่เรียบร้อย เป็นช่วงเวลาที่โหดมาก ปี4 ต่างจากปี1 ปี2 ปี3 ลิบลับต่างแบบต่างมาก ฉันร้องไห้อย่างบ่อย โดนดุก็บ่อย โดนจนเริ่มท้อแท้ พ่อแม่ยังไม่เคยดุด่าฉันขนาดนี้เลย แต่ก็นั่นแหละ ผ่านปี4 มาแล้วเหลืออีกสองปีบอกตัวเองให้ฮึบ ๆ เราต้องผ่านไปได้ เราจะไม่แพ้ เราเก่งนะแสนซน ฉันบอกตัวเองแบบนี้เป็นล้านรอบ
“มึง มึง มึง ปิดเทอมนี้กูจะนอนค่ากูจะนอนให้เหมือนซ้อมตายเลย” กวางตุ้งดี๊ด๊าจนออกนอกหน้า ก็ใช่แหละรู้สึกเหมือนได้ขึ้นจากน้ำมาหายใจชั่วคราว ฉันปิดเทอมสองอาทิตย์ อย่าคิดว่าแค่สองอาทิตย์นะเพราะมันตั้งสองอาทิตย์เชียว สองอาทิตย์ที่รู้สึกโล่งใจสุด ๆ หลังจากสองอาทิตย์ก็จะกลับเข้าโหมดโหดเหมือนเดิม
“อิจคนได้นอน” พูดแล้วฉันก็เบะปากใส่ไปหนึ่งที
“เดี๋ยวกูนอนเผื่อ ไปนะคะเพื่อน ๆ”
“จ้า” มองกวางตุ้งขับรถออกจากโรงพยาบาลด้วยความลั้นล
