“โอ้โห ! ได้ทีก็เอาใหญ่เชียวนะ หม่ามี้เรานี่ขี้งกจริง ๆ เลย จริงใจ” กู๋เมฆสุดหล่อของจริงใจว่าพลางช้อนสองแขนลงใต้รักแร้หลานสาว แล้วยกขึ้นจนสุดแขน ยัยหนูตัวป้อมชอบใจ หัวเราะเอิ๊กอ๊าก และกรีดร้องพอใจ ทั้งขยับแขนขาดีดไปมาอย่างสนุกสนาน
พอเห็นคุณป๋าหยอกเล่นกับน้อง แทนกับไทที่นั่งเล่นอยู่อีกมุมก็รีบเข้ามาหา มานั่งข้าง ๆ คุณป๋าแล้วเล่นกับน้องด้วย
เมื่อเด็ก ๆ หยอกล้อกัน เสียงหัวเราะก็ดังลั่นห้องนั่งเล่น อากงอาม่าที่นั่งอยู่บนโซฟาก็พากันยิ้มชื่นใจมีความสุข
คนขี้งกของพี่ชายยิ้มเต็มดวงหน้า อยู่กับครอบครัว อยู่กับคนที่รักและหวังดีกับเธอและลูก อยู่กันแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว ไม่เห็นต้องรับคนอื่นเข้ามาในชีวิตอีก
9 สายใย
ยิ่งอยากหนี ยิ่งได้อยู่ใกล้ มันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ทั้งที่ตั้งใจว่า จะมาร้านเดิมให้น้อยที่สุด มาเมื่อจำเป็น มาเพื่อแวะดูลูกน้องทำงานเท่านั้น แต่สัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์ ทอฝันกลับต้องมาอยู่
