“นี่คุณ ปล่อยก่อนได้ไหมเล่า ไม่เห็นรึไงว่าคนมองกันใหญ่แล้วเนี่ย” เธอพยายามดึงมือตัวเองกลับ เมื่อเห็นว่าใครต่อใครเอาแต่มองเธอกับเขาด้วยสายตาแปลก แต่เขากลับยิ่งกระชับมือเธอแน่นขึ้น จนเธอต้องเป็นฝ่ายเตือนให้เขารู้
“ใครจะมองก็ให้เขามองไปสิ โดยเฉพาะไอ้พวกหนุ่มๆ ที่มันคิดจะจีบคุณ มันจะได้รู้ว่าไม่ควร” เขามองต่างมุมจึงเดินทำหน้าดุๆ มาตลอดทาง เมื่อเห็นว่าหนุ่มๆ ชายตามายังเธอ ต่างกับเธอที่คิดไปอีกแบบหนึ่งว่า เป็นเพราะเธอกับเขาที่ดูแตกต่างกันทั้งหน้าตาและฐานะที่ดูไม่เหมาะสมกันเอาซะเลย ที่สำคัญเธอกลัวว่าคนอื่นจะมองว่าเธอใฝ่สูงเกินตัวจนคิดจะจับเขาด้วย
“เฮ้อ! แล้วนี่คุณจะพาฉันเดินให้ทั่วห้างเลยรึไง” เธอถอนหายใจเมื่อรู้ว่าห้ามเขาไมได้ จึงปล่อยให้เขาจับอยู่อย่างนั้น แต่ครั้นจะเดินต่อไปเรื่อยๆ แบบนี้ก็ใช่ที่
“ก็อยากอยู่เหมือนกันหรอก แต่สงสารกลัวว่าขาคุณจะเดี้ยงซะก่อน ยิ่งใส่รองเท้าสูงๆ แบบนี้ด้วย เฮ้อ
