“อุ๊ย! ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ คุณเป็นยังไงบ้าง” ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่รู้จักนิสัยใจคอกันล่ะก็ เคนคงต้องคิดว่าเธอจงใจแกล้งให้เขาต้องเจ็บตัวอยู่แน่ๆ ‘เจ็บอยู่คนเดียวเลย’
“เอ่อ! ไม่เป็นไรครับ” เคนตอบไปแบบนั้น ทั้งที่ในใจคิดอีกอย่าง ‘โกรธอะไรกูอยู่รึเปล่าวะเนี่ย’
“รีบไปเถอะเดี๋ยวจะสาย” ริคาโด้ชะโงกหน้าออกมาบอก ทำให้เธอต้องรีบขึ้นรถอย่างช่วยไม่ได้ โดยมีเคนคอยช่วยอีก
“ฮ่าๆ ไม่ได้แอ้มกูหรอก” เคนหัวเราะสะใจกับประตูรถ เพราะสามารถชักมือหลบทันก่อนที่มันจะหนีบเอานิ้วมือของเขาได้ ก็คุณเธอน่ะสิเกิดหวังดีอยากช่วยปิดประตูให้เขาอีก ดีนะที่คนอย่างเคนฉลาดก็เลยรู้ทัน แต่ก็นะมันคงจะไม่ทันไปซะทุกเรื่องหรอก
“ผัวะ! โอ๊ย!” เป็นอีกครั้งที่เคนร้องเสียงหลง เมื่อจู่ๆ แม่คุณก็เปิดประตูออกมาในขณะที่เขากำลังจะก้มลงเก็บเอกสารที่ตกอยู่ที่พื้น
“อุ๊ย! ฉันขอโทษ พอดีฉันทำเอกสารตกน่ะค่ะ ก็เลยจะมาเก็บ” เป็นเพราะเหตุการณ์ก่อน
