ตอนที่1 เจอกันครั้งแรก
1816 คำ
ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาใต้ฝุ่นบินไปคุยงานอยู่ที่ปารีสทั้งอาทิตย์จนวันนี้เขาพึ่งบินกลับมาไทยโดยไม่ได้บอกพ่อแม่เลยมีเพียงไอริที่รู้ตอนนี้ใต้ฝุ่นก็อายุเยอะแล้วแต่ก็ไม่มีวี่แววที่จะมีครอบครัวเลย ใต้ฝุ่นเป็นคนนิ่งๆขรึมๆเขาให้เวลาทั้งหมดที่มีลงไปกับงานจนใครๆก็ตั้งฉายาให้เขาว่าหน้าหล่อหัวใจน้ำแข็งใต้ฝุ่นเป็นพี่ชายคนโตของใต้หล้ากับใต้น้ำเขามักจะใส่ใจครอบครัวและเรื่องงานในบริษัทมากกว่าเรื่องความรักเพราะเขาคิดว่าความรักมันกินไม่ได้มีแต่สนุกไปวันๆเท่านั้นซื้อ กิน จ่าย จบ นั้นคือเขาไม่ผูกมัดไม่สานสัมพันธ์ต่อแต่อย่างใด
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง!!!ในระหว่างที่ใต้ฝุ่นกำลังขับรถกลับบ้านอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นเขาจึงหยิบขึ้นมาดูเบอร์ที่ขึ้นโชว์อยู่หน้าจอว่าใครโทรมาปรากฏว่าเป็นสายของไอริเขาจึงรีบกดรับสายทันที
"ว่าไงครับน้องไอริ"
'พี่ใต้ฝุ่นจะกลับบ้านไหมคะ'
"กลับครับพี่กำลังขับรถกลับเลย"
'อ้อ โอเคค่ะงั้นเจอกันที่บ้านนะคะใต้ธารากับใต้สมุทรคิดถึงพี่ใต้ฝุ่นจะแย่อยู่แล้ว คุณลุงครับรีบๆมาเล่นเกมส์ด้วยกันนะครับ'เสียงของไอริกับลูกชายฝาแฝดของเธอพูดเจือยแจ้วผ่านสายตั้งแต่ใต้หล้ากับไอริมีเจ้าแฝดมาบ้านของทั้งสองตระกูลก็มีสีสันขึ้นเยอะเลย
"ครับ รอลุงนะครับ"ใต้ฝุ่นรักใต้ธารากับใต้สมุทรมากเขาจะคอยตามใจเด็กๆอยู่ตลอดทั้งเสื้อผ้าของเล่นเขาจะซื้อให้หลานทั้งสองของเขาแทบทุกอาทิตย์จนทุกวันนี้แทบจะเป็นพ่อกับลูกกันอยู่แล้ว
'ครับพวกผมจะรอนะครับ'พูดจบสายของไอริก็ตัดไป
ผ่านไปราว20นาทีใต้ฝุ่นก็ขับรถมาถึงบ้านแต่ทว่าเมื่อขับเข้ามาเขาก็ต้องแปลกใจอยู่เล็กน้อยเพราะมีรถตู้ไม่คุ้นตามาจอดแทบอยู่ข้างๆแต่เขาก็เอ๊ะใจได้แค่แปปเดียวเขาก็รีบจอดรถแล้วเดินเข้าไปภายในบ้านแต่ในระหว่างที่เขากำลังเดินเข้าไปในบ้านนั้นใต้หล้าก็เดินออกมาพร้อมกับส่งซิกแล้วโบกมือไล่เขา
"กูพึ่งมาถึงมึงจะไล่กูกลับทำไม"ใต้ฝุ่นที่ไม่รู้เรื่องอะไรก็บ่นออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบก่อนจะเดินเข้าไปยังโต๊ะอาหาร เมื่อเดินเข้ามาถึงโต๊ะอาหารเขาก็เข้าใจทันทีว่าทำไมใต้หล้าถึงโบกมือไล่เขากลับ
"อ้าวใต้ฝุ่นกลับมาแล้วหรอลูกมานั่งข้างแม่สิแม่กับหนูดามิทำของโปรดไว้รอลูกเยอะแยะเลย"
"ครับ"ใต้ฝุ่นเดินไปนั่งลงข้างริสาอย่างว่าง่ายเขาช้อนสายตามองร่างบางที่นั่งอยู่อีกฝั่งแว้บแรกที่เห็นเธอดูเด็กมากดูแล้วหน้าจะเด็กกว่าไอริด้วยซ้ำแต่ทว่าใบหน้าลูกครึ่งญี่ปุ่นของเธอนั้นกลับดึงดูดใต้ฝุ่นแทบละสายตาไม่ได้เลย
"คุณลุงมองหน้าดามิทำไมหรอคะ"เด็กสาวเอ่ยถามเขาพร้อมกับรอยยิ้ม
"ลุงงั้นหรอ?"ใต้ฝุ่นเอ่ยย้ำอีกครั้งให้ตายเถอะเกิดมาหล่อขนาดนี้ร่างกายออกจะแน่นใบหน้าก็ยังตึงแต่กลับโดนเด็กผีญี่ปุ่นเรียกลุงส่ะงั้นบ้าชะมัด
"กะ...ก็คุณลุงน่าจะอายุเยอะกว่าดามินี่น่า"
"เธออายุเท่าไหร่"
"19ปีค่ะ"เมื่อรู้อายุของเธอใต้ฝุ่นก็ถึงกับชะงักเธอเด็กจนเรียกเขาว่าพ่อเลยก็ยังได้
"แล้วคุณลุงละคะอายุเท่าไหร่"
"37"เขาตอบไปเพียงสั้นๆแต่ทว่าคำตอบของเขานั้นทำเอาเด็กสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าถึงกับอ้าปากค้างแทบไม่อยากจะเชื่อกับคำที่ได้ยินเลยคนบ้าอะไรอายุ37แล้วแต่ยังหล่อขนาดนี้
"พ่อจะไม่อ้อมค้อมละกันนะวันนี้อาสะเพื่อนของพ่อกับคุณญานินพาหนูดามิมาที่บ้านของเราเพื่อพูดคุยเรื่องหมั้นหมายของลูกๆทั้งสองเอาไว้ลูกคงจะไม่ว่าหรือคัดค้านอะไรหรอกใช่ไหมใต้ฝุ่น"พิเชฐไม่รอช้าเขารีบพูดเข้าประเด็นสำคัญทันที
"พ่อครับผมอายุ37แล้วนะครับแต่เธอพึ่ง18เราจะไปกันรอดได้ยังไงครับเธอยังเด็กเกินไปเด็กจนเป็นลูกสาวผมได้เลยนะครับ"เขาไม่ชอบเด็กสาวใสซื่อใต้ฝุ่นเป็นคนที่ชอบอะไรเผ็ดๆเร้าร้อนๆโดยเฉพาะผู้หญิงที่เซ็กซี่และรู้งาน
"แต่แม่ว่าหนูดามิก็ดูน่ารักจะตายนะใต้ฝุ่น ดูๆกันไปก่อนก็ได้นะลูกถ้าอยู่ด้วยกันแล้วไม่โอเคแม่ก็จะไม่ห้าม"ริสาเธอเห็นลูกชายคนโตมั่วแต่หมกมุ่นอยู่แต่กับงานจนไม่มีเวลาสร้างครอบครัวและมีหลานให้เธอ เธอจึงจัดหาคู่หมั้นให้เองส่ะเลยซึ่งแน่นอนว่าเธอเองก็ตาแหลมไปพบเจอกับลูกสาวเพื่อนของสามีที่ทั้งน่ารักมารยาทดีผิวพรรณรูปร่างก็ดูดีไปหมดมันก็ยิ่งเข้าทางเธอจนไม่ต้องเหนื่อยออกแรงหาแฟนสาวให้ลูกชายคนโตเลยส่ะให้ยาก
"ก็ได้ครับ ถ้าแม่ต้องการแบบนั้นผมก็จะไม่ขัดแต่ผมมีข้อแม้ถ้าเธอทนกับนิสัยผมได้ก็ถึง1เดือนผมจะหมั้นกับเธอครับ"เขาเอ่ยขึ้นพร้อมกับหันใบหน้าหล่อไปมองที่เด็กสาวมองดูจากภายนอกแล้วเธอหน้าจะเป็นคนหัวอ่อนต่อโลกคงไม่มีทางทนกับนิสัยของเขาได้ถึงเดือนหรอก
"หนึ่งเดือนสบายมากค่ะคุณลุง"ดามิเธอไม่ใช่คนมีฤทธิ์เดชอะไรเธอเป็นเพียงเด็กสาวอ่อนโยนตั้งใจเรียนและมุ่งมั่นแต่ทว่าสิ่งเดียวที่เธอมีนั้นคือความน่ารักและความสดใสที่จะทำให้คนรอบข้างหลงรักเธอจนหัวปักหัวปำ
"เลิกเรียกฉันว่าลุงสักที!!"
"ดามิขะ...ขอโทษค่ะ"ดามิรีบยกมือขึ้นไหว้เชิงขอโทษเมื่อได้ยินน้ำเสียงหงุดหงิดของใต้ฝุ่น
"พิเชฐฉันกับครอบครัวขอตัวกลับก่อนนะพอดีฉันมีธุระด่วนหน่ะ"อาสะที่นั่งฟังอยู่ข้างๆเพื่อนรักก็เอ่ยบอกทางครอบครัวของใต้ฝุ่นด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
"อ้าวหรอ งั้นแกกลับกับคุณญานินเลยก็ได้นะส่วนหนูดามิเดี๋ยวฉันจะให้เจ้าใต้ฝุ่นไปส่งเอง"
"ได้สิ อย่าดื้อกับพี่เขานะลูก"อาสะตอบเพื่อนสนิทก่อนจะหันมาบอกลูกสาวของตัวเองเธออาจจะมีดื้อและพูดมากอยู่บ้างบางเวลาอาสะจึงกลัวว่าใต้ฝุ่นจะรำคาญลูกสาวของเขาเอา
"ดามิจะไม่ดื้อค่ะพ่อ"
"งั้นผมของตัวกลับก่อนนะครับ"อาสะหันไปบอกริสากับใต้ฝุ่นที่นั่งอยู่อีกฝั่งพร้อมกับก้มหัวลงเล็กน้อย
"ไว้มาทานข้าวด้วยกันอีกนะคะคุณอาสะคุณญานิน"
"แน่นอนค่ะคุณหญิงริสาไว้เจอกันนะคะ"พูดจบทั้งสองก็เดินออกไปขึ้นรถเพื่อเดินทางไปทำธุระต่อทันที
"ใต้ฝุ่นพาน้องไปเดินเล่นเดินดูรอบๆบ้านของเราสิ"เมื่อเห็นลูกชายเอาแต่เงียบริสาก็รีบสะกิดให้ใต้ฝุ่นพาว่าที่ลูกสะใภ้ไปเดินเล่นรอบๆบ้านทันทีอย่างน้อยถ้าทั้งสองได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองก็คงจะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้นกว่านี้
"ครับ"เขาตอบเพียงสั้นๆตามสไตล์คนนิ่งๆขรึมๆของเขาพร้อมกับหยัดกายลุกขึ้น
"ไปสิจ๊ะหนูดามิเดี๋ยวพี่ใต้ฝุ่นจะพาหนูไปเดินเล่นรอบๆบ้านของแม่จ๊ะ"ริสารีบลุกขึ้นแล้วเดินไปจับมือเรียวของดามิให้ลุกขึ้นแล้วเดินไปเธอให้กับใต้ฝุ่นที่ยืนรออยู่ด้วยรอยยิ้ม
"ยิ้มหน่อยใต้ฝุ่นหน้านิ่งจนน้องกลัวเเล้ว"
"กลัวก็ไม่ต้องหมั้น"
"ดามิไม่ได้กลัวคุณลุงซักหน่อย"ดามิเอ่ยพร้อมกับเดินเข้าไปควงแขนแกร่งของใต้ฝุ่นแน่นทำเอาริสาที่ยืนมองอยู่ข้างๆนั้นยิ่งถูกใจดามิเข้าไปใหญ่
"แล้วเธอจะเสียใจที่อยากหมั้นกับฉัน"
"ทำไมหรอคะ คุณลุงจะตีดามิหรอคะ"
"ใช่ฉันจะตีเธอให้ร้องไห้ไม่หยุดเลยขืนเธอยังเรียกฉันว่าลุงอยู่แบบนี้"
"น่ารักจะตายใช่ไหมคะคุณลุง"ดามิเอ่ยเสียงหวานพร้อมกับยื่นมือเรียวอีกข้างไปหยิกเข้าที่แก้มของใต้ฝุ่นราวกับว่าเธอกำลังหยอกล้อกับเด็กน้อย2ขวบ
ใต้ฝุ่นจ้องมองใบหน้าสวยด้วยสายตาเบื่อหน่ายแต่ทว่าก็ไม่ได้ปัดมือเรียวของเธอออกเขาเลือกที่จะไม่ปริปากพูดและรีบสาวเท้าพาเธอเดินไปดูรอบๆบ้านตามที่ริสาแม่ของเขาสั่งทันที
"คุณลุงไม่ชอบเด็กใช่ไหมคะ ดามิรู้นะคะว่าคุณลุงไม่ชอบดามิ"ในระหว่างทางที่เดินอยู่นั้นดามิก็เอ่ยขึ้นเธอรู้ว่าใต้ฝุ่นไม่ชอบเธอเพราะทั้งสายตาและท่าทางของเขามันฟ้องหมดทุกอย่าง
"ฉันไม่ชอบเด็กใสซื่อ"เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งซึ่งดามิเองก็เข้าใจเพราะอายุเขาก็37แล้วคงเป็นไปได้ยากที่จะมาชอบเด็กรุ่นลูกอย่างเธอ
"งั้นอดทนกับดามิหน่อยนะคะถ้าภายในหนึ่งเดือนดามิทำให้คุณลุงหลงรักดามิไม่ได้ดามิจะถอยเองค่ะ"เธอยอมรับว่าเธอตกหลุมรักใต้ฝุ่นตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอและเธอจะใช้เวลา1เดือนให้คุ้มกับที่เขาให้เวลาเธออย่างแน่นอน
"จำคำพูดของเธอเอาไว้ให้ดี"
"ค่ะ ถ้าวันไหนดามิแซ่บขึ้นมาคุณลุงอย่ามาหลงรักเด็กใสซื่ออย่างดามิก็แล้วกันนะคะ จุ๊บ"ดามิเขย่งเท้าขึ้นไปจุ๊บปากใต้ฝุ่นพร้อมกับยิ้มหวานให้เขาก่อนจะรีบสาวเท้าเล็กเดินเข้าไปในบ้านโดยทิ้งให้ใต้ฝุ่นนั้นยืนนิ่งอยู่เพียงคนเดียว
- ผู้เขียน
