EP34
"ยู...พิมพ์ เป็นไร!?" พระรามเดินร้อนรุ่มเข้ามาหาสองสาว
"มันเมา"
"มึงกลับไปเหอะ กูดูต่อเอง" มือหนาพยายามจะยื้อร่างเล็กมาหาตัวเอง แต่พิมเสนกลับบีบแขนยูริเอาไว้แน่น ดวงตาคลอเบ้ามองเพื่อนด้วยความเว้าวอน..
"ไม่ต้อง" พิมเสนฟุบหน้าเข้ากับไหล่บาง เธอกำลังพยายามกลั้นเสียงสะอื้น ร่างเล็กกำลังทรงตัวไม่ให้ล้ม
"ทำไมว่ะ?"
"มึงกลับเข้าไปห้องมึงเถอะ" ยูริเอ่ยบอกเสียงเรียบนิ่ง พระรามมองคนตัวเล็กด้วยสายตาเป็นห่วงก่อนจะยอมเดินหายเข้าไปในห้องตัวเอง
"ไหวไหม"
"ฮึก.." มีเพียงสะอื้นแทนคำตอบ ยูริที่หยิบคีย์การ์ดขึ้นมาได้ สอดเข้ามาในห้องและพาร่างเธอมายังเตียง
พรึบ!
"เฮ้อ.." เธอถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินไปหยิบอุปกรณ์มาเช็ดตัวและสวมเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ จนมาถึงตอนนี้ พิมเสนก็ยังไม่หยุดร้องไห้..
ครืด~ ครืด~
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ทำให้มือบางล้วงหยิบมันขึ้นมากดรับสาย
"สวัสดีค่ะ" เธอกรอกเสียงลงไป เพราะไม่ใ
