จีบ ><ทุ่มเท

1156 คำ
บทที่3 จีบ หลังจากวันนั้นฉันชีวิตฉันก็ดูจะวุ่นวายเป็นพิเศษ ทุกคนเข้าใจไม่ผิดหรอกค่ะชีวิตนางนิรันดร์ที่สุดแสนจะสงบเรียบง่ายและลำบากก็ไม่มีอีกเลยตั้งแต่วันนั้นที่ตวัดลายเซ็นลงบนกระดาษแผ่นนั้น "น..นี้หยุดเลยนะ เธอกำลังทำอะไรฉันบอกแล้วไงให้แม่ครัวทำก็ได้ ออกมาจากห้องครัวเดี๋ยวนี้เลย" ชายหนุ่มเดินเข้าบ้านมาก็มุ่งตรงไปหาแฟนสาวทันทีพอเห็นว่าเธอกำลังลงมือทำอาหารเขาเองก็รีบเข้าไปห้ามปรามอย่างคนเอาแต่ใจ "แต่ฉันทำมันไปแล้วเพราะฉะนั้น ฉันจะทำโอเคนะคะ" นี้ก็คือความวุ่นวายอีกข้อของฉันไม่รู้จะห้ามอะไรนักหนาห้ามแม้กระทั้งฉันซื้อดอกไม้เพื่อจะเอามาทำสวนย่อมเล็กๆ พอมือจับพรวน พรวนดินได้ไม่ถึงสิบครั้งเลยด้วยซ้ำ! สุดท้ายก็ไม่ได้ทำเองก็เขาเล่นโทรเรียกชาวสวนมืออาชีพมาชะงั้น ฉันกะจะเอามาทำแก้เบื่อเพราะเขานั่นแหละไม่ให้ฉันทำงาน "เห็นไหมแก๊สมันมีความร้อน ความร้อนก็เท่ากับมันเป็นอันตรายต่อเธอเพราะฉะนั้นโปรดเดินออกมาจากห้องครัวโดยดีชะ" "คนเอาแต่ใจ!" แล้วฉันเลือกอะไรได้ละอยากจะเหลือบตามองบนสักสิบครั้ง "นิฝากด้วยนะคะป้าไก่" สุดท้ายก็ต้องใช้สายตาเศร้า ๆ พร้อมกับพูดจากเศร้าใจให้ป้าไก่ทำต่อ ป้าไก่ก็คือแม่ครัวประจำบ้านที่คุณพีทพึ่งซื้อบ้านหลังนี้เมื่ออาทิตย์ก่อนตอนที่ฉันตกลงตวัดลายเซ็นตัวเองลงไป "ค่ะ ไปพักผ่อนเถอะค่ะเดียวป้าทำเอง" ฉันจำต้องเดินคอตกออกจากห้องครัวอย่างจำนน "ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยสิครับ" ผมมองเธอที่ทำหน้าตาละห้อยเดินออกมาจากห้องครัวจึงอดเอ่ยปากบอกไม่ได้ "เพราะคุณ" หญิงสาวทำตาปริบ ๆ ก่อนจะเชิดหน้าแล้วเดินไปเปิดทีวีดูเพื่อรออาหารมือเย็นที่เธอได้ลงมือทำเองไปแค่เศษหนึ่งส่วนสี่ของทั้งหมด "เรื่องนี้ไม่เห็นสนุกเลย" ชายหนุ่มเดินตามมาพร้อมกับยื่นเสื้อแขนยาวตัวนอกที่ถอดออกให้คนใช้ภายในบ้านเอาไปซักพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบรีโมทกดเปลี่ยนช่องทันทีในขณะที่หญิงสาวกำลังกดมือถือเล่นอย่างไม่สนใจ "คุยกับใคร" เมื่อเห็นหญิงสาวไม่สนใจที่เขาแกล้งเปลี่ยนช่องก็มองดูเธอกดโทรศัพท์พิมพ์อย่างไม่สนใจจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างขึ้นมาอย่างไม่พอใจให้เธอได้รับรู้ "พี่" "พี่ไหน" "พี่ที่รู้จักในมหาลัย" ฉันเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตั้งคำถามด้วยความงุนงงอยู่ ๆ ก็มาถามอะไรไร้สาระ "หรอ อย่าให้จับได้ละกันว่าคบซ้อน" เอาจากใจจริง ๆ นะครับผมก็ไม่ได้ระแวงอะไรเพราะผมมีสายสอดแนมอยู่เยอะพอตัวแค่อยากจะบอกให้เธอรู้เฉย ๆ ไม่ได้มีอะไร "ถ้าจับได้แล้วจะทำยังไงต่อหรอ" ฉันแกล้งถามออกมาด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรไมตรีที่มันแฝงไปด้วยความท้าทายและตื่นเต้นไม่น้อย "กล้าท้าทาย" ชายหนุ่มถามออกมาตวัดขาข้างหนึ่งขึ้นไขว่ห้างทับกับขาอีกข้างหนึ่งพร้อมกลับแสดงใบหน้าเลิกคิ้วขึ้นขมวดเชิงรอคำตอบจากเธอ "ป..เปล่านี่" หญิงสาวตอบเสียงไม่ทรงที่รีบขยับหน้าตัวเองออกเมื่อใบหน้าของชายหนุ่มโน้มมาเฉียดเข้าใกล้กับใบหน้าของเธอ "หึ" "ป้าจัดโต๊ะเสร็จแล้วนะคะ คุณ ๆ ไปทานข้าวกันก่อนเถอะค่ะ" ป้าไก่เดินออกมาเอ่ยเรียกผู้เป็นนายจ้างเมื่ออาหารทุกอย่างได้ทำการตะเตรียมเอาไว้จนเสร็จเรียบร้อย "ครับ" "ค่ะ" ทั้งพีทและนิรันดร์ก็เดินเข้ามายังห้องอาหารทันที "หอมจัง" หญิงสาวได้กลิ่นก็เอ่ยปากพูดพร้อมกับยิ้มออกมาหน้าบาน "จมูกดีเป็นพิเศษนะ" พีทมองรอยยิ้มนั้นพร้อมกลับพูดเสียงเรียบปนปั่นประสาทออกมา "เชอะ" นิรันดร์รีบเดินไปนั่งที่โต๊ะทันทีและไม่รอช้ารีบตักข้าวใส่จานของตนเองและชายหนุ่มโดยไม่รอให้แม่บ้านเป็นคนทำให้ด้วยความหิว "อย่าทำแบบนี้อีก ถ้ามันร้อนมือเธอจะได้รับบาดเจ็บเอานะ" ชายหนุ่มรีบห้ามปรามด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ทำไปแล้ว" หญิงสาวตอบกลับอย่างโนสนโนแคร์พร้อมกับรีบตักอาหารใส่ปากอย่างไม่สนใจใครพร้อมกับการหยุดการสนทนาเพื่อตั้งอกตั้งใจกิน "ให้มันได้อย่างนี้สิว่ะ" ชายหนุ่มพึมพำเบา ๆ ออกมาอย่างคนบ้าคุยคนเดียว "กินข้าวอย่างส่งเสียงสิ" หญิงสาวมองขึ้นไปยังชายหนุ่มที่ส่งเสียงพึมพำให้ได้ยินแต่ไม่ชัดนัก "กินไปสิ" ผมตวัดสายตามองเธอก่อนจะพูดออกมา หลังจากที่ทานข้าวเสร็จนิรันดร์ก็เดินออกมานั่งคุยโทรศัพท์กับรุ่นพี่เพื่อนัดทำกิจกรรมที่ได้ตกลงกันไว้คร่าว ๆ ก่อนหน้านี้แล้ว "คุยนานไปแล้วนะ" ชายหนุ่มเดินเข้ามาโน้มตัวกระซิบข้างหูหญิงสาวทำเอาเธอตกใจจนโทรศัพท์ร่วงลงบนพื้นหญ้า "เฮือก! เล่นอะไรของคุณเนี่ยตกใจหมดเลย" หญิงสาวส่งสายตาเชิงไม่พอใจออกไป "ไม่ได้เล่นแต่เธอคุยโทรศัพท์นานไปแล้วเข้าบ้านเถอะ เดียวจะเป็นหวัด" ตอนนี้ผมกำลังทุ่มเททั้งตัวและใจให้เธอเพื่อชดเชยเวลาที่.... "โอเค ๆ เดียวตามเข้าไปนะคะยังคุยกับรุ่นพี่ไม่เสร็จเลย" นิรันดร์พูดจบก็เอื้อมมือลงไปหยิบโทรศัพท์ที่ตกลงไปบนพื้นหญ้า "กลับเข้าบ้านเดียวนี้เลยครับไปคุยกัยในบ้านก็ได้ ตาก'ลม นาน ๆเดียวก็เป็นหวัดขึ้นมาหรอกเข้าบ้านกันครับ" พีทไม่รอช้ารีบเอามือของตัวเองไปจับมือของนิรันดร์พาเดินเข้ามาในบ้านทันที "น..นี้ ด..เดียวสิ" ฉันมองมือของเราสองคนที่จับจูงกันเข้ามาในบ้าน ทำไมนะทำไมมันดูคุ้นเคยกลับมือของเขาขนาดนั้น...แต่ตอนนี้ฉันต้องคุยกลับรุ่นพี่ให้จบก่อนสิ "คุยเสร็จก็ขึ้นไปอาบน้ำด้วย อย่างคิดจะไปนั่ง ตาก'ลม ช่วงมืด ๆอีกช่วงนี้มันหน้าหนาวเธอคงไม่อยากจะทำให้ตัวเองลำบากหรอกจริงไหม" "เข้าใจแล้ว" หญิงสาวตอบรับก่อนจะคุยโทรศัพท์ต่ออีกสักพักก็พาตัวเองขึ้นไปอาบน้ำและนอนหลับไปในที่สุด
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม