ใช่ปะวะ? บอกสิว่ากูไม่ได้ฝันไป!
“แค่ความดันต่ำ” ผมพูดเสียงเบาพลางยิ้มแหย เม็ดเหงื่อเกาะพราวตามใบหน้าด้วยความกล้าๆ กลัวๆ จะว่าไงดี ตอนนี้ผมรู้สึกปั่นป่วนมากแบบ... เหมือนโลกหมุนตลอดเวลาอ่ะ @-@
“แล้วทำไมมือสั่น เป็นพาร์กินสันไง?”
ฮือๆ ที่มือพี่สั่นเพราะพี่ตื่นเต้นโว้ยยย พาร์กินสันอะไรล่ะครับน้อง T///T
“พี่เขิน”
“??” เวย์เบิกตาโตแล้วมองผมที่กำลังร้อนฉ่าทั่วใบหน้าก่อนจะหัวเราะดังลั่นอย่างไม่เกรงใจสายตาผมเลยสักนิด เออ เอาเข้าไป ไม่เคยเห็นคนรวยเขินเหรอเฮ้ย! ก็ขอเขินหน่อยได้ปะล่ะ เคยมีโมเม้นท์นี้มั้ย ในบางครั้งผมรู้สึกว่าผมแตะต้องคนตรงหน้าไม่ได้ ชอบมากซะจนไม่กล้าที่จะเข้าหา แต่พอลองดูดันพึ่งมารู้ว่าใจตรงกัน!
สัส นี่มันนิยายชัดๆ! แน่นอนว่ากูคือพระเอก T///T
“เหรอ เขินเหรออออ~” เวย์จิ้มแก้มผมหนึ่งที
อ๊ากกกก ช่วยด้วย ผมยิ้มจนหน้าบานเป็นจานบินแล้วนะ อยากเก๊กอ่ะ อยากหล่ออ่ะ แต่หน้ามันไม่ไป เก็บค
