“...”
“แล้วทำไมต้องบอกว่าเป็นมึง” ผมสบนัยน์ตามันนิดหน่อยเป็นการร้องขอมันสมองสักเสี้ยวนึงให้ช่วยผมคิดอะไรเด็ดๆ ออกมาซักหน่อย มันเหยียดยิ้มก่อนจะถามกลับมาประโยคนึง
“มึงจำหน้าคนที่แทงมึงได้มั้ย?”
“จำได้ดิ” ผมตอบห้วนๆ
ชัดเต็มสองตาซะขนาดนั้น! แค่คิดก็ปวดแผลที่ท้องลามมายันคอหอยเลยนะจะบอกให้ เหอะๆ
“งั้นมึงก็ไปถามสิว่าใครจ้าง”
“โถ่ ไอ้เหี้ย ใครเค้าจะบอก”
“เออว่ะ” ไอ้เวย์หัวเราะก่อนจะกลอกนัยน์ตาไปมาอยู่ครู่นึงแล้วดีดนิ้วดังเปาะเสมือนว่าคิดอะไรได้ “งั้นเอาแบบนี้ดีมั้ยเตย์”
“...”
“มึงก็ไม่ต้องไปถามชื่อหรอกว่าใครจ้างมัน”
“...”
“มึงจ้างมันต่อให้ไปกระซวกคนที่จ้างมันมาแทงมึงสิ”
“...”
“ไอ้เหี้ย ยิ่งพูดยิ่งงง แต่มึงเข้าใจใช่ปะ?” ไอ้เวย์หัวเราะร่าแล้วยักคิ้วจึ๋งๆ ก่อนจะโน้มตัวมากระซิบอะไรบางอย่างและเพราะเหตุนั้นผมจึงคิดอะไรออกเรื่องนึงคือ...
“เดี๋ยวคนที่ทำมึงก็มาปรากฏตัวที่โรงพยาบาลเอง... มาแบ
