จบ… สุดท้ายที่มันกวนตีนฉัน มันก็แค่ต้องการสารอาหารเพื่อที่ยัดเข้ากระเพาะหลุมดำของมัน ไม่ได้สนใจว่าพี่มันจะอึดอัดและทำตัวไม่ถูกแค่ไหนต่อหน้าเพื่อมันเลย เด็กเวร!
ฉันถอนหายใจแล้วพยักหน้ารับด้วยความเสียไม่ได้ เพราะถ้าฉันไม่ทำ ดูแววแล้วอีเด็กเวรนี่ต้องไปเคาะประตูฉันแล้วเสนอหน้างอแงไม่เลิกแน่
“เออๆ ฉันทำให้ก็ได้ ไปรอในห้องแกนู่น จะกินอะไรล่ะ”
“อยากกินไก่ทอด สปาเก็ตตี้ คุกกี้ เค้กช็อกหน้านิ่ม แซนด์วิชทูน่า แล้วก็…”
“น้อยๆ หน่อยมะ แกเห็นฉันเป็นร้านเบเกอรี่หรือไง จะเดินไปซื้อแทนมั้ย หน้าปากซอยอะ” ฉันเท้าสะเอวใส่อีชิน พอฉันยอมให้หน่อยก็เอาใหญ่ มันกะจะให้ฉันทำกับข้าวจนตายเหรอ!
“แหม ล้อเล่น อะไรก็ได้ เจ๊ทำเค้าก็กินหมดแหละ” อีชินยิ้มหวานก่อนจะพุ่งเข้ามาเกาะแกะฉันพร้อมทำหน้าออดอ้อน “ก็เจ๊เค้าใจดีแถมสวยงี้ ใครจะไม่ช๊อบบบบ”
“ไม่ต้องมายอตอนจะได้ของกิน ตอแหลจริงๆ ขึ้นห้องไปเลยไป” ฉันดันหัวมันออกด้วยคว
