ฮะ... ฉันอึ้งไปนิดนึงตอนที่ได้ยินเสียงอีเด็กแว่นที่นั่งอยู่ตรงนั้นตะโกนเหมือนมีลำโพงติดอยู่ที่ปาก จากที่กำลังโมโหและหัวร้อน ก็เปลี่ยนเป็นงงไปในทันทีที่น้องทุกคนแม่งมองฉัน
มองแบบจริงจัง ไม่รู้มองทำไม มองเพื่ออะไร พวกเด็กผู้ชายลุกขึ้นแล้วเดินมาทางฉัน
เอ่อ เดี๋ยวๆ เดินมาทำม๊ายยย
อะร๊ายยยยยย!
อีเด็กแว่นสาวเท้าเข้ามาใกล้แล้วก็....
“เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
เหยดอะไร!!! อะไรของพวกมันเนี่ย! หยุดมองฉันด้วยสายตาวอนนาบีเดี๋ยวนี้นะ แล้วก็หยุดซุบซิบด้วย อีเด็กเวร!
“ไอ้โยล่อเด็กมหาลัยจริงโว้ยยยยยยย”
ล่ออะร๊ายยยยย! พูดให้เคลียร์นะโว้ย! ฉันถลึงตาและย่นคิ้วมองอีเด็กแว่นอย่างอารมณ์เสียกำลังจะอ้าปากด่าที่มันใช้คำไม่เหมาะสมกับความกุลสตรีของฉันทว่าดันมีเด็กหัวเกรียนอีกคนนึงวิ่งมาแล้วทำหน้าลัลล้า
“พี่ๆ พี่เป็นแฟนกับไอ้โยจริงอ๋อ”
“แล้วมายุ่ง...” ฉันกำลังจะด่าที่เข้ามาสาระแนเรื่องของฉันเพราะมันน่ารำค
