น้องมันออกตัวแมนอีกแล้ว ฉันก็แอบปลื้มกับการที่น้องพยายามจะเป็นผู้ใหญ่ให้ฉันเห็น แต่ฉันก็เกรงใจด้วยอ่ะ น้องมันอยู่มอสาม คราวที่แล้วน้องก็เลี้ยง ถ้าฉันจะให้น้องเลี้ยงอีก ฉันคงดูเป็นอีป้าที่ขี้งกมากแน่ๆ
“เฮ้ย ไม่เอา คราวที่แล้วโยก็เลี้ยง คราวนี้พี่เลี้ยงเอง”
“ได้ไง พี่ขวัญเป็นผู้หญิง”
“แต่แกเป็นเด็ก”
“พูดว่าเด็กอีกแล้วนะ” น้องปั้นปึ่งตอนที่ฉันเอ่ยคำว่าเด็ก เขาดูจะไม่ชอบเวลาที่ฉันพูดคำนี้เอามากๆ “พี่ขวัญค่อยเลี้ยงทีหลังก็ได้ วันนี้โยจะเลี้ยงเอง”
“โอ๊ย บ้านแกรวยนักเหรอฮะ เอะอะจะเลี้ยงอยู่ได้” ฉันจิ๊จ๊ะหมั่นไส้ในความแมนของนางเหลือเกิน แต่ไม่ปฏิเสธหรอกว่าการที่น้องทำอย่างนั้นมันกร๊าวใจฉันมาก ขนาดอีปลั๊กยังไม่พยายามขนาดนี้
“ก็ไม่รวยหรอก แต่โยไม่อยากดูเป็นเด็กไปมากกว่านี้ละ พี่ขวัญนั่นแหละเอะอะก็บอกว่าเด็กๆๆๆ อยู่ได้”
“เอ้า พี่ไม่พูดก็ได้ แกไม่ต้องเลี้ยงหรอก พี่จ่ายเองได้”
“ไม่เอา โยจ่ายเอง
