"ไม่ค่ะคุณตา"
"งั้นก็กลับเข้าบ้านบ้างนะลูกนะ แม่เขาเป็นห่วง"
ตาของเธอค่อนข้างเป็นคนที่ทรงอิทธิพล มาดน่าเกรงขามนั่นทำให้เขามีผู้คนนับหน้าถือตามากมาย เจลีนที่ไม่เคยปิดอะไรตาของเธอได้เลยก็ได้แต่ถอนหายใจ
กระทั่งช่วงค่ำเวลาเดิมที่เจลีนมักจะไปที่ผับของคีย์ แต่วันนี้เมื่อขาเรียวเดินมาถึงจุดเดิม เธอเห็นคีย์นั่งเล่นกีต้าโดยมีหญิงสาวคนนึงนั่งด้วย เขาเล่นดนตรีส่วนหญิงสาวคนนั้นก็ร้องเพลง สายตาของคนสองคนมองกันไม่เหมือนคนรู้จักแม้แต่น้อย มันดูลึกซึ้งกว่านั้น
ภาพที่เห็นซึ่งเมื่อก่อนมันคือภาพของเขาและเธอ วันนี้คีย์พาคนอื่นมาแทนที่เธอ เจลีนถึงกับน้ำตาซึมและเบือนหน้าหนี เพลงที่เขากำลังร้องกับผู้หญิงคนนั้นเป็นเพลงที่เธอชอบ และเขามักจะพูดว่า เขาจะร้องมันให้เธอฟังเพียงคนเดียว แต่นี่คืออะไร เขาลืมไปหมดแล้วทุกคำสัญญา
ตอนนี้เจลีนปาดน้ำตาล้วกๆแล้วกำลังคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับคีย์ในระหว่างที่เขาหายตัวไปกันแน่น
