"จู่ๆ ก็รู้สึกเป็นไข้ขึ้นมาทันทีเลย" ฉันค่อยๆ เลิกผ้าห่มออกแล้วเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ก่อนจะไอเป็นของแถมให้เขาได้รู้
"ให้ฉันช่วยฉีดยาให้ไหม?" ใบหน้าหล่อหันมามองพร้อมกับเลิกคิ้วถาม
"มะ ไม่เป็นไร" ฉันรีบปฎิเสธเสียงแข็งเมื่อเฮียรามตั้งท่าจะลุกขึ้นมาบนเตียงของฉันด้วยสายตาน่ากลัว
"จะได้หายไวๆ ไม่ดีเหรอ"
"ไม่ดีๆ ปล่อยไว้แบบนี้เดี๋ยวก็หายเองเฮียไม่ต้องสนใจหรอก เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า"
"พอดีฉันว่าง"
"จะบ้าเหรอ! มาว่างอะไรตอนนี้ชีวิตเฮียไม่มีงานมีการทำแล้วหรือไง" ฉันชันตัวลุกนั่งแล้วจ้องหน้าถามคนตรงหน้า
แต่ดูเหมือนว่าคนตรงหน้าฉันจะว่างงานมากเกินไปถึงได้ล้มตัวลงนอน แล้วตวัดแขนหนามากอดรัดเอวคอดของฉันเอาไว้ จากนั้นก็ปิดเปลือกตาลงยึดเตียงของฉันไปเสียอย่างงั้น
"ตอนนี้ฉันง่วงมากกว่า"
"เฮียก็กลับไปนอนที่ห้องตัวเองซิ" ฉันพยายามจะดันร่างสูงให้ออกห่าง แต่คนตัวโตกลับไม่กระดิกเลยแม้แ
