1สัปดาห์ผ่านไป..
ฉันนั่งอยู่ที่เดิมจับมือเขาแบบเดิมอย่างงี้มาเป็นอาทิตย์แล้ว ไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นเลย ฉันท้อแล้วนะ ทำไมพี่ไม่ยอมตื่นสักทีเนี้ย
"พี่ออฟถ้าวันนี้พี่ออฟยังไม่ฟื้นเจ้านางจะไปหาผัวใหม่แล้วนะ"
ฉันหมดความอดทนแล้วนะ พูดดีก็แล้วไม่ยอมฟื้นสักที โมโหแล้วนะ เอ๊ะ อะไรดิ้นที่มือฉันฉันก้มลงไปดูที่มือก่อนจะเห็นมือของพี่ออฟขยับเบาๆ
"หมอๆๆ มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง คนไข้รู้สึกตัวแล้ว พี่ออฟๆ ได้ยินเจ้านางไหม"
ฉันจับมือเขาบีบแน่น เขาบีบมือตอบสนองฉันด้วย ฮึกๆ จู่ๆน้ำตามันมาจากไหนก็ไม่รู้ไหลหลงอาบแก้ม ดีใจสุดๆ
"น้ำๆ ขอน้ำ"
เสียบแหบพร่าของเขาทำให้ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ ฉันรีบไปหยิบน้ำมาให้เขา เขาดื่มได้นิดหน่อย ก่อนจะล้มลงนอนหลับตานิ่ง สักพักก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา
"เจ้านาง"
เสียงเรียกชื่อฉันของเขาทำให้ฉันร้องไห้หนักกว่าเดิม โผล่เข้ากอดเขาแน่น
"ฮึกๆ เจ้านางนึกว่า ฮึก จะไม่มีโอกาสได้เจอพี่อีก ฮือๆ
