คลั่งไคล้รักเมียจ้าง

ข้อเสนอที่น่าสนใจ #3(NC)

เป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้วที่ปอไหมแต่งงานลับ ๆ กับประธานสายฟ้า ศศิวัตรเกียรติกุล หลังจากแต่งงานกับเขา เธอก็พยายามแต่งตัวให้เหมาะสมเพื่อไม่ให้ทำลายภาพลักษณ์ของอีกฝ่าย แม้ว่าการแต่งงานนี้จะเป็นเพียงความลับก็ตาม

“โห วันนี้สวยจังเลยปอไหม” เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งทักทายเมื่อปอไหมไปถึงที่ทำงาน เธอทำงานในบริษัทโฆษณาแห่งหนึ่ง และบางครั้งยังเป็นนางแบบให้เองด้วย

“ขอบคุณนะ” เธอตอบพร้อมยิ้มหวาน

"วันนี้เรามีลูกค้าใหม่ เป็นลูกค้าระดับใหญ่มากด้วยนะ…” กานดาพูด

“จริงเหรอ ! ข่าวดีเลยนะเนี่ย” ดวงตาของปอไหมเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น ลูกค้ารายใหญ่นั้นหมายถึงโบนัสที่จะเพิ่มขึ้นด้วย แม้ว่าบริษัทของเธอจะไม่เป็นที่รู้จักและมั่นคงเหมือนบริษัทใหญ่อื่น ๆ แต่ก็กำลังเริ่มแข่งขันในตลาดธุรกิจเหมือนกัน และแม้ว่าความสามารถของปอไหมจะสามารถเข้าทำงานในบริษัทขนาดใหญ่ได้ ทว่าเธอเลือกที่จะทำงานที่นี่แทนเพราะความสบายใจ เนื่องจากเพื่อนร่วมงานของที่นี่นิสัยดีทุกคน

“ตอนนี้เรามีแนวทางและความต้องการของลูกค้าแล้ว เพราะงั้นต้องรีบลงมือ!” กานดาประกาศกับทีมด้วยรอยยิ้มกว้าง การทำโครงการให้สำเร็จคือเป้าหมายของทุกคน พวกเขาทุ่มเททำงานในโครงการนี้เป็นเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว ซึ่งตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนสุดท้าย ทั้งยังได้รับแขกที่ไม่คาดคิดมาร่วมงานด้วย

ในระหว่างที่ทุกคนเตรียมเอกสารสำหรับงานที่เหลืออยู่นั้น สิงหาถามปอไหมขึ้นมาว่า

“คุณว่างเมื่อไหร่เหรอ ผมว่าจะเลี้ยงมื้อค่ำคุณหน่อยน่ะ”

ปอไหมหัวเราะเบา ๆ เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งจึงถามขึ้นว่า “สิงหา นี่คุณจะชวนปอไหมออกเดตเหรอ”

“ไม่ใช่สักหน่อย...” ปอไหมว่า

“อะไรกัน เธอก็โสดอยู่นี่ เลิกกับบอลแล้วไม่ใช่เหรอ” กานดาถามอย่างข้องใจ

“ก็ใช่ แต่ฉันไม่อยากมีแฟนในที่ทำงาน”

“ถ้าอย่างนั้นผมจะลาออกพรุ่งนี้เลย” สิงหาล้อเลียน ทำเอาปอไหมระเบิดหัวเราะออกมา

“นี่คุณจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

“ใช่สิ ถ้าคุณยอมเดตกับผม ผมจะลาออกจริง ๆ” สิงหาตอบจริงจัง ปอไหมจ้องเขาก่อนที่ความเงียบจะปกคลุมทั่วทั้งสำนักงาน ทว่ายังไม่ทันได้ตอบอะไรออกไป เสียงกระแอมของใครบางคนก็ดังขึ้น เมื่อหันไปทางประตู ทุกคนก็เป็นอันต้องตัวแข็งทื่อขึ้นมา ไม่เว้นแม้แต่ผู้จัดการ ด้วยเพราะคนที่ยืนอยู่คือประธานสายฟ้า ศศิวัตรเกียรติกุล ซึ่งมีผู้ติดตามยืนขนาบข้างทางเข้าประตูซ้ายขวา…

ปอไหมหน้าซีดฉับพลันเมื่อเห็นท่าทีเคร่งขรึมของสายฟ้ากำลังจ้องมาที่เธอ ก่อนมองไปยังสิงหา เธอไม่แน่ใจว่าเขาได้ยินบทสนทนาก่อนหน้านี้หรือเปล่า

“คนของคุณดูเหมือนจะเล่นกันอย่างสนุกสนาน ไม่ตั้งใจทำงานเลยนะ” สายฟ้าเอ่ยขึ้นโดยไม่หันไปหาผู้จัดการแผนก สายตาเย็นชากวาดไปทั่วทั้งห้อง

“สวัสดีค่ะท่านประธาน เราทำงานเสร็จแล้ว กำลังจะส่งไปให้ตรวจสอบค่ะ” ปอไหมทำลายความเงียบ แต่แล้วความเงียบก็เข้าครอบงำอีกครั้งหลังจากที่สายฟ้าไม่ตอบอะไร เขามองเธอด้วยสายตาเยือกเย็น

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็เอางานไปให้ผมดูที่บริษัทภายในหนึ่งชั่วโมง” เขาพูดอย่างจริงจังก่อนจะหันหลังเดินออกไป โดยมีผู้ติดตามเดินตามไปอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางความมึนงงของทุกคน

“เตรียมเอกสารเลย” ผู้จัดการพูดด้วยความกังวล

“พร้อมแล้วค่ะผู้จัดการ” กานดาตอบ พลางยกแฟ้มเอกสารสี่ใบขึ้นมา

“ปอไหม ไปเดี๋ยวนี้เลยนะ อย่าปล่อยให้ท่านประธานรอนาน นี่เป็นโพรเจกต์ที่ใหญ่ที่สุดของเรา ดังนั้นจะช้าไม่ได้”

ด้วยเหตุนี้ ปอไหมจึงอยู่ในลิฟต์ของอาคารศศิวัตรกรุ๊ป กำลังขึ้นไปชั้นบนสุด เมื่อก้าวออกจากลิฟต์ก็พบล็อบบีหรูหราอยู่ตรงหน้า มือบางถือพอร์ตโฟลิโอไว้มั่น

"สวัสดีค่ะ ฉันปอไหมจากบริษัทโฆษณาเจแอนด์เค มาขอพบท่านประธานเพื่อนำเสนองานค่ะ” หญิงสาวพูดด้วยรอยยิ้มสุภาพ พนักงานสาวมองเธอพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นและประเมินเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะยิ้มอย่างดูถูก

"อ๋อ บริษัทโฆษณาเล็ก ๆ นี่เอง" น้ำเสียงนั้นแกมเหยียดหยาม “ประตูนั้น เข้าไปเลย ท่านประธานกำลังรออยู่”

ปอไหมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วยิ้ม ก่อนจะหันหลังกลับ รู้สึกรำคาญความเย่อหยิ่งของพนักงานคนนี้มาก เธอเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานอันหรูหราแล้วยิ้มออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาที่บริษัทแห่งนี้ ห้องทำงานของสายฟ้าใหญ่กว่าที่คิด ครอบครองถึงครึ่งชั้น ที่เหลือเป็นห้องทำงานผู้ช่วยส่วนตัวและเลขาซึ่งมีจำนวนมากถึงยี่สิบหกคน ปอไหมมัวแต่มองสำรวจห้องไปรอบ ๆ โดยลืมว่าเจ้าของห้องกำลังจ้องเธออยู่ กระทั่งได้สติแล้ว เธอจึงรีบเดินตรงไปหาเขาซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่

“นี่คือรายละเอียดโฆษณาค่ะ” ปอไหมพูดแม้จะกังวลกับสายตาที่จ้องมองมา

“มานี่” เขาเรียก

ร่างระหงวางแฟ้มไว้บนโต๊ะ ก่อนเดินไปยืนอยู่ข้างเก้าอี้เขา สักพักเขาก็หมุนเก้าอี้เข้าหาเธอ สายตาทั้งสองสบกันก่อนที่เธอจะรู้สึกถึงมือหนาที่อยู่ใต้กระโปรงเธอ ชายหนุ่มลูบไล้ขาเธอไปมาจนกระทั่งถึงเนินเนื้อดอกไม้แสนฉ่ำ มือใหญ่ไล้ไปมาอย่างอ้อยอิ่ง ปอไหมหายใจหอบ เกร็งเท้าแน่น คว้าขอบโต๊ะไว้ทันทีเพราะกลัวล้ม สายฟ้ากรีดนิ้วยาวตรงรอยแยกเปียกแฉะจากด้านนอกชั้นในลูกไม้ตัวจิ๋ว จากนั้นดันขาเธอให้แยกจากกัน เลื่อนกางเกงชั้นในไปด้านข้างเพื่อให้นิ้วได้สอดลึกเข้าไปด้านใน

“อื้มม…” ปอไหมครางและหลับตาลง

“ทำไมคุณถึงแฉะแล้วล่ะ มีคนทำคุณแฉะมาก่อนหน้านี้เหรอ” เขาถามอย่างไม่พอใจ พร้อมทั้งบีบตรงนั้น

“คุณ...” หญิงสาวหนีบขาเข้าหากัน

“บอกผมมา มีคนทำให้คุณเปียกหรือเปล่า” สายฟ้าพูดขณะบีบต้นขาเธอ

“คุณสายฟ้า มันเจ็บนะ...” ปอไหมจับมือเขาไว้ พยายามจะงัดมือหนาออก

“ตอบผมมาสิ” เขาคำรามยามจ้องมองเธอ

“ไม่มีใครทำทั้งนั้นแหละค่ะ... ปล่อยฉันไปเถอะ” เธอร้องขอ นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เธอเห็นเขาโกรธแบบนี้ ครั้งแรกคือตอนที่เธอเอ่ยชื่อทับทิมขณะมีอะไรกันเมื่อเดือนที่แล้ว ทว่าเขาไม่ได้ทำร้ายเธอเหมือนครั้งนี้ แทนที่จะปล่อยตามคำอ้อนวอนของเธอ สายฟ้ากลับลุกขึ้นยืนและดันเธอลงไปบนโต๊ะแทน มือหนารีบดึงกางเกงชั้นในของเธอลงพร้อมทั้งถกกระโปรงขึ้น

“อ่า...” ชายหนุ่มสอดนิ้วเข้าไปข้างในอย่างเกรี้ยวกราด มืออีกข้างก็บีบขย้ำหน้าอกนุ่ม

ปอไหมจับโต๊ะแน่น ได้ยินเสียงเขากระแทกนิ้วใส่เธออย่างหยาบโลน ความหยาบคายกระตุ้นเธอให้มีความต้องการมากขึ้น ขาเรียวสั่นในยามที่เขาลงโทษเธอด้วยนิ้ว วินาทีนั้นเธอเข้าใจแล้วว่า ตัวเองชอบสิ่งที่เขาทำในตอนนี้…

“อ๊า…” หญิงสาวครางเสียงดัง หน้าผากแนบกับโต๊ะ ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ดันแท่งร้อนเข้ามาในตัวเธอ ปอไหมเขย่งเท้าเพื่อให้เข้ากับความสูงของเขา “ซี้ด...”

เธอตัวสั่นจากขนาดที่กระแทกเข้ามา พลางส่งเสียงครวญคราง

"อ๊า คุณสายฟ้า..." ปอไหมหายใจหอบในขณะที่สายฟ้าสอบสะโพกรัวเร็ว นิ้วมือหยาบยังคงบดขยี้ปุ่มกระสันเธอ "อ๊า คุณสายฟ้า ฉันใกล้แล้ว… อ๊า..."

เธอครางครวญครางหลังจากรู้สึกถึงความตึงเครียดที่ก่อตัวขึ้นในท้อง

“ทำไมถึงเสร็จเร็วจัง ชอบแบบนี้เหรอ ในห้องทำงานของผมน่ะเหรอ…” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับกระแทกกระทั้นเร็วขึ้น ร่างสูงโน้มตัวไปกัดแทะติ่งหูเธอ

“อื้มม เสียว...” ปอไหมรู้สึกได้ถึงความร้อนแรงที่โหมกระหน่ำใส่ไม่หยุด สายฟ้าคำรามในหูเธอ

“ซี้ด คุณแน่นมาก... อ๊ากกก... แม่ง…” เขากัดไหล่มนขณะออกแรงครั้งสุดท้าย ปอไหมกรีดร้องเกร็งตัวกระตุกตอดเขาแน่น ถึงจุดสุดยอดอย่างอิ่มเอมใจไปพร้อม ๆ กัน

ความเจ็บปวดและความสุขผสมผสานกัน ครอบงำร่างกายของปอไหม เธอทรุดตัวลงบนโต๊ะหายใจหอบแรง ทั้งสองคนยังคงอยู่ที่เดิมและดื่มด่ำกับการถึงไคลแมกซ์

“ฉันต้องกลับไปที่ออฟฟิศแล้วค่ะ” เธอกระซิบหลังจากเงียบไปสักพัก ตอนนี้สายฟ้ายังอยู่ข้างในตัวเธอ และไม่มีทีท่าว่าจะถอดถอนตัวเองออกไป ปอไหมสงสัยว่าเขาคิดจะจบในรอบเดียวหรือเปล่า แต่แล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า

“ผมยังไม่อิ่ม” เสียงทุ้มฟังดูหงุดหงิดขณะยกเธอขึ้นไปนั่งบนโต๊ะ จากนั้นสอดใส่เข้าไปในตัวเธออีกครั้ง

ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่อยู่ด้วยกัน ปอไหมรู้แล้วว่าผู้ชายคนนี้ตะกละตะกลามมากแค่ไหน…เขามันคนไม่รู้จักพอ กิจวัตรยามค่ำคืนของเธอกับเขาจึงไม่มีทางสิ้นสุดลงได้ในครั้งเดียว เขาจะพอใจก็ต่อเมื่อทำครบสามรอบขึ้นไปเท่านั้น นั่นเป็นสาเหตุที่ตอนนี้เธอต้องนอนเหยียดยาวอยู่บนโต๊ะทำงานโดยแยกเรียวขาออกจากกัน ในขณะที่ใบหน้าเขาอยู่ตรงหว่างขาเธอ ริมฝีปากหยักดูดกินเธออย่างมูมมาม

ช่วงบ่ายของวันนี้นับว่ายาวนานที่สุดในชีวิตของปอไหม… หลังจากที่เธอนั่งรถเดินทางมาถึงถ้ำสิงโตแห่งนี้ สิงโตเจ้าของถ้ำก็ไม่ยอมปล่อยเธอออกไปข้างนอกอีกเลยจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน…