“ห้าปีที่แล้วเหรอ…” ปอไหมประหลาดใจไม่น้อย เธอเงยหน้าขึ้นมองสายฟ้า คิ้วขมวดขณะประเมินความจริงในคำพูดนั้นไปด้วย เธอรู้ว่าสายฟ้ารักสกามาก แต่กับเธอ… เธอคิดว่ามันคงเป็นไปได้ยาก ถึงแม้ว่าเธอจะรักสายฟ้ามากขนาดไหน แต่เธอไม่ได้อยากบังคับให้เขารักเธอตอบ เธอไม่ได้ทะเยอทะยานจนถึงขั้นที่จะปรารถนาความรักจากเขา ไม่ว่าเขาจะยืนยันกับเธอกี่ครั้งก็ตามว่าเธอมีความสำคัญมากขนาดไหน
“ผมเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อ แต่มันก็คือความจริง ผมรักคุณ... ตั้งแต่นั้นมา... ผมรักคุณจนถึงตอนนี้ ผมเคยคิดนะว่าผมรักใครไม่เป็น แต่ผมกลับรักคุณกับน้องปลื้มมาก อาการตายด้านของผมมันซื่อสัตย์ต่อคุณมากนะไหม” สายฟ้าพูดกลั้วหัวเราะ ขณะที่หญิงสาวอยู่ในอาการงุนงง ทว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นมา
“นี่คุณกำลังสารภาพรักกับฉันงั้นเหรอคะ”
“คงงั้นมั้ง ผมไม่รู้จะสารภาพยังไง แต่คิดว่าคุณคงรู้อยู่แล้ว ก็เราร่วมรักกันตั้งแต่คุณมาถึงเลยนี่” สายฟ้าโต้
