“แล้วผมก็พบคุณอีกครั้ง ผมมันโง่มากที่ปล่อยคุณไปถึงห้าปี หลายปีที่ผ่านมาผมทำได้แค่ปลอบใจตัวเองด้วยการสร้างความทรงจำที่มีคุณขึ้นมา เป็นคนโง่ที่เตรียมอนาคตร่วมกับคุณแม้จะไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหนก็ตาม… ผมโง่มากที่ไม่ออกตามหาคุณ” สายฟ้ากอดปอไหมแน่นขึ้น "ผมคิดว่าระหว่างเราคงเป็นแค่ความสัมพันธ์บนเตียง แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่แค่นั้น ผมฝันถึงชีวิตที่มีร่วมกันกับคุณ… เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าทับทิมเป็นเนื้อคู่ของผม เพราะเธออดทนกับผมได้ และยอมรับข้อบกพร่องของผมได้ แต่แล้วความฝันที่ผมมีกับเธอก็หายไปหลังจากที่ผมได้เจอคุณ”
เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ปอไหมก็จำสิ่งที่ทับทิมบอกเธอได้ เธออยากรู้เรื่องนั้นเหมือนกัน แต่ก็ไม่กล้าถามสายฟ้าตรง ๆ
"ไหมคะ เราจะแก้ไขปัญหานี้ได้ไหม เพื่อน้องปลื้ม… ผมรับรองว่าจะเป็นปะป๊าที่ดี ให้เวลากับลูกและคุณ เริ่มต้นใหม่อีกครั้งได้ไหมคะไหม สัญญาฉบับนั้นหลอกหลอนเราทั้งคู่มานานแล้ว มาเริ่
