งีบหลับบนรถเมล์จนเลยจุดที่ต้องลง จึงต้องเดินย้อนกลับมาระยะทางเหยียบกิโลฯ เพราะเป็นรอบสุดท้ายของรถเมล์และเวลานี้ไม่มีพี่วินมอเตอร์ไซก์คอยรับส่งแล้ว
จุดที่ต้องผ่านอย่างเลี่ยงไม่ได้คืออุโมงค์ทางเชื่อมซึ่งต่อให้มีแสงไฟสีส้มอ่อนคอยนำทาง ทว่าในสถานการณ์ที่ถูกสตอล์กเกอร์ตามติดประหนึ่งสัมภเวสีแบบนี้ก็ไม่ได้ทำให้การกลับบ้านนั้นน่าวางใจ
ไอ้บ้านั่นคงเฝ้าสังเกตฉันอยู่ตลอดเวลาแน่ ๆ และคงลิดโลดน่าดูที่สถานการณ์ดันเป็นใจในเวลาที่ใช่สำหรับมัน เพราะนี่นับเป็นครั้งแรกเลยที่เสียงฝีเท้าของมันชัดเจน ไม่ได้ผลุบ ๆ โผล่ ๆ เหมือนอย่างที่ผ่านมา
ฉันสับเท้าเร็วขึ้นเพราะอีกไม่กี่ร้อยเมตรข้างหน้ามีร้านสะดวกซื้อยี่สิบสี่ชั่วโมง
ทว่าวางแผนความคิดได้ไม่กี่วินาที...
ตึก...หมับ!
เสียงฝีเท้าจากด้านหลังก็ถี่กระชั้นจนน่าหวั่นใจ ตามด้วยกอดรัดฉันไว้อย่างอุกอาจหยาบคาย!
บัดซบเอ๊ย
ต่อให้เตรียมตัวไว้แล้วว่าจะทำยังไงหากเหตุ
