คุณปู่ตัวโตกล่าวหลังจากที่ฉันนิ่งเงียบไปเพราะยังรู้สึกทึ่งในพลังการฮีลสุดมหัศจรรย์นี่
“ถ้าคุณว่างั้น...” ฉันละสายตาจากบาดแผลกลางแผ่นหลังเป็นใบหน้าหล่อเหลาที่เอี้ยวกลับมามองเล็กน้อย ด้วยองศานี้ทำให้เห็นสันจมูกโด่งคมชัดเจน “ขอถามหน่อยสิ ทำไมคุณถึงมาที่นี่ล่ะ จากบ้านของคุณ...มันไกลมากเลยนะ แล้วรู้ได้ไงว่าหนูอยู่ตรงไหน”
เขามาช่วยได้ทันเวลาประหนึ่งล่วงรู้ว่า ณ ตอนนั้นฉันอยู่จุดไหนของประเทศไทย
พรึ่บ
คุณนิธิศขยับท่านั่งเล็กน้อย จากตอนแรกหันแผ่นหลังให้กันก็กลายเป็นหันข้าง นัยน์ตาคมกริบทอดมองบานหน้าต่างห้องซึ่งขณะนี้ฉายวิวยามวิกาล
ผืนฟ้ายามห้าทุ่มสี่สิบหกไม่ได้มัวมืด มันประดับประดาด้วยดวงดาวระยิบระยับและพระจันทร์เต็มดวงสีส้มเข้ม
“ผมเผลอผูกสัมพันธ์กับคุณ”
“ฮะ?” คำตอบนั้นนอกจากไม่ได้สร้างความกระจ่างยังจุดความสงสัยเพิ่มขึ้นในอก “อะไรคือผูกสัมพันธ์ แล้วไปผูกตอนไหน ไม่เห็นรู้เรื่อง”
ฉันมุ่นคิ้ว
