“ก็ตามที่ผมบอกคุณนั่นแหละ ผมก็แค่ต่อยสั่งสอนมันนิดหน่อยเอง เดินไปคุยกันไปก็ได้”
“ก็ได้ค่ะ”
เท้าเปล่าของเธอและเขาเดินย่ำลงบนหาดทรายสีขาวละเอียดที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา เสียงคลื่นซ่าๆ ที่ซัดเข้าหาฝั่งและผู้คนที่ออกมาเดินเล่นนั่งเล่นที่ริมชายหาด ฝ่ามือใหญ่ของเขาจับมือเธอไว้หลวมๆ ขณะเดินไปเรื่อยๆ เมลดามองดูใบหน้าด้านข้างที่เรียบเฉยบวกกับท่าทีนิ่งเงียบไม่พูดอะไรของเขา มันยิ่งทำให้เธอเกิดความสงสัยมากกว่าเดิม
“ผมเห็นคุณเอาแต่จ้องหน้าผม อยากรู้เหรอว่าผมทำอะไรมันบ้าง”
“ใช่ค่ะ ดาอยากรู้”
“ก็แค่ต่อยมันไปหลายๆ ที แล้วก็ทำให้ส่วนนั้นของมันใช้การไม่ได้อีก ผมจะทำให้มันได้รับรู้รสชาติกับทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนที่มันทำกับคุณ พอผมพูดออกมาแบบนี้มันจะทำให้คุณรู้สึกกลัวผมไหม?”
เมลดาอึ้งไปกับคำพูดของเขา ไม่ใช่ว่าเธอจะให้อภัยในสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นทำไว้กับเธอ แต่ก็ไม่เห็นด้วยกับการใช้ความรุนแรงเข้าแก้ปัญหาสักเท่
