Stay Hug ที่พบรัก 10
889 คำ
Stay Hug ที่พบรัก 10
ฉันฝากสีขาวไว้กับคุณแทนคุณเกือบ ๆ สามวันพอแม่รู้เรื่องเข้า ก็รีบบอกว่าจะขอไปเลี้ยงเอง วันถัดมาฉันจึงไปรับสีขาวที่ไร่สกุลจ้าวรัก แล้วรีบพาไปที่ตัวจังหวัดเพื่อส่งต่อให้แม่เลี้ยงทันที ตอนไปถึงก็ได้เจอพี่เทียนฟ้าด้วย ได้ยินเขาแอบบ่นเล็กน้อยว่าขาดรายได้ เพราะพี่ชายจะไม่จ้างเลี้ยงแมวแล้ว แต่ก็เป็นเพียงแค่การแซวเล่นเท่านั้น
หลังจากนั้นก็มีโอกาสเจอคุณแทนคุณบ้าง แต่หากวันไหนว่างเขาก็จะแวะเอาของมาให้ ส่วนใหญ่เป็นของกินทั้งนั้นเลย แต่มีพักหลัง ๆ ที่เขาหายหน้าไปเกือบ ๆ สี่ห้าวันได้ ซึ่งฉันก็ไม่ได้อะไรหรอก เพราะต่างคนต่างต้องทำงานอยู่แล้ว อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ว่างมานั่งคิดอะไรมากมายให้ปวดหัวกับเรื่องของคนที่เพิ่งจะรู้จักกันได้ยังไม่ทันข้ามเดือน
อย่างวันนี้ก็ต้องไปเข้าร่วมประชุมที่อำเภอเป็นการประชุมของเจ้าของธุรกิจ เจ้าของไร่ และเจ้าของสวนต่าง ๆ ภายในอำเภอ เพื่อรับทราบมาตรการประจำปี งานประชุมจัดที่ห้องประชุมใหญ่ในตัวอำเภอ ยังดีที่เป็นห้องแอร์เลยไม่ร้อนสักเท่าไหร่ ยิ่งช่วงนี้หน้าฝนด้วย หากฝนไม่ตกก็จะร้อนอบอ้าวจนแทบร้องขอชีวิต
“ลงทะเบียนยัง?” เมื่อเดินเข้าไปใกล้ เพื่อนสนิททั้งสองคนที่มาถึงก่อนแล้วก็รีบถามทันที แนนนี่มาในนามเจ้าของร้านคาเฟ่คาใจ ส่วนธิชามาในนามเจ้าของร้านขายส่งประจำอำเภอ และฉันมาในนามเจ้าของโรงแรมสเตย์ฮัก
“ยังเลย งั้นรอแป๊บ เดี๋ยวมา” ฉันบอกเพื่อน ขาก็ก้าวไปยังจุดลงทะเบียน ส่วนที่แบ่งเป็นของที่พักและรีสอร์ต เมื่อลงทะเบียนเสร็จจะได้ชุดเบรกมาหนึ่งชุดพร้อมกับเอกสารสามฉบับ
“เข้าไปหาที่นั่งกันเถอะ” แนนนี่เอ่ยชวน เมื่อตกลงกันได้เราทั้งสามคนก็เปิดประตูเข้าไปในห้องประชุมเลือกที่นั่งที่ไม่ได้อยู่ด้านหน้ามากนัก ไม่อยากเป็นจุดเด่นสักเท่าไหร่และเลือกที่นั่งริมทางเดินด้วย
“เสร็จจากนี่แล้ว ไปกินข้าวกันไหม?” ธิชาชวนคุยระหว่างนั่งรอเวลาเริ่มประชุม
“เอาสิ กินอะไรดี”
“มีร้านอาหารเปิดใหม่อยู่นะ น่าลอง ๆ”
“โอเคดีล” ฉันรีบพยักหน้าตอบเพื่อนทันทีอย่างไม่รีรอ เรื่องของกินฉันชอบมากเลยแหละ ขอแค่ชวนถ้าว่างฉันไปด้วยแน่นอน
“เลิศค่ะ ไปนั่งชิลล์สักหน่อยก่อนกลับไปทำงาน” ธิชาสรุป
เราทั้งสามคนไม่ได้คุยอะไรกันต่อเมื่อถึงเวลาเริ่มประชุม มีผู้เข้าร่วมมากมายทั้งบริเวณด้านหน้าและด้านหลังของเราต่างมีผู้เข้าร่วมนั่งอยู่เต็มทุกเก้าอี้ แต่พอเข้าช่วงสิบโมงครึ่งฉันก็เริ่มงอแง เพราะดันหิวข้าวขึ้นมา ขนมเบรกและน้ำผลไม้ที่มีอยู่ในถุงถูกหยิบขึ้นมากินประทังความหิว แต่ก็ยังไม่อิ่มจึงหันไปทำหน้าอ้อนขอขนมจากเพื่อน ทว่าสองคนนี้น่ะนั่งกินตั้งแต่ยังไม่เริ่มประชุมเลยนี่สิ พอเห็นว่าฉันทำหน้างอแง ก็พลอยพากันหลุดยิ้มขำ
ครืด! ครืด!
ระหว่างนั่งหน้างอด้วยท้องที่ร้องจ๊อก ๆ ประท้วงว่าหิวแล้ว โทรศัพท์ในกระเป๋าก็สั่นครืด ๆ เรียกความสนใจให้หยิบมันขึ้นมาปลดล็อกหน้าจอ ถึงได้เห็นว่ามีข้อความจากใครบางคนส่งเข้ามา
Khun Tankhun
Khun Tankhun
หันมาสิ
มีขนมอยู่
เห็นข้อความเพียงเท่านั้นฉันจึงค่อย ๆ หันไปมองด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ ยามหันไปมองก็เจอกับคุณแทนคุณที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้านหลังฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้เขากำลังยื่นถุงขนมเบรกของเขามาให้ฉันอย่างใจดี ฉันพยักหน้าขอบคุณและรับถุงนั้นมาอย่างว่าง่าย พอเปิดดูก็พบว่าทุกอย่างยังอยู่ครบ แม้กระทั่งน้ำเปล่าขวดเล็กก็ยังไม่ถูกแกะซีลออก ฉันตัดสินใจหยิบน้ำเปล่าออกจากถุงก่อนจะหันกลับไปมองอีกฝ่าย แล้วส่งขวดน้ำคืนให้อย่างเกรงใจ อดีตเจ้าของถุงขนมยกยิ้มมุมปากบาง ๆ ยื่นมือมารับขวดน้ำนั้นกลับไปอย่างว่าง่าย
เมื่อได้ขนมกับน้ำผลไม้อีกชุดมาเติมเต็มกระเพาะ ก็รู้สึกดีขึ้นมาอีกนิด เพื่อนทั้งสองหันมาส่องดูหน้าฉันอย่างจับผิดทันที แต่ตอนนี้ไม่มีช่องว่างให้ใครได้ถาม ทว่าสองคนนี้ช่างมีความพยายาม พอถามด้วยปากไม่ได้ ก็เปลี่ยนไปแชตถามในไลน์กลุ่มสามคนแทน แน่นอนว่าท่าทางแบบนั้นมันตลกเอามาก ๆ ฉันจึงแกล้งคนด้วยการเปิดอ่านแต่ไม่ตอบเสียเลย
คาเฟ่คาใจ
NanNii
อะไรกัน!
ทำไมมีเอาถุงเบรกให้
อย่ามาเงียบนะยัยตัวดี @Aingdao
Thicha
จะกรี๊ดแล้วนะ
เล่ามาเลย
เงียบมันยังเงียบ
NanNii
มันแกล้งเราน่ะสิ
รอประชุมเสร็จแกไม่รอดแน่ยัยอิงอิง
- ผู้เขียน
