ของเล่นที่หายไป 1/2
1006 คำ
นักรบ...
" เฮียตกลงตามนี้นะ เซียนจะได้ให้คนสั่งของเข้ามาเลย "
เสียงไอ้เซียนรุ่นน้องของผมเอ่ยถามขึ้น บ่ายวันนี้ผมเอารถมาให้มันดูหลังจากที่จอดทิ้งไว้ได้หลายอาทิตย์แล้ว ไอ้เซียนมันเปิดอู่ซ่อมรถเพราะฉะนั้นผมเลยเลือกที่จะใช้บริการมันอยู่บ่อยๆ ถ้าผมไปซ่อมที่อื่นคงไม่วายโดนวางระเบิดใส่รถไม่ก็โดนแอบตัดสายเบรคเป็นแน่ เพราะอะไรน่ะหรอพอย้ายมาอยู่ที่ฮ่องกงผมก็ยังคงสร้างเรื่องสร้างปัญหาไว้เหมือนเดิมไงล่ะ แต่พอเรียนจบออกมาผมก็เลิกลาไปแล้วและตั้งใจทำงานมากขึ้นแต่คนที่ผมเคยทำไม่ดีเอาไว้ก็ยังคงไม่ยอมจบง่ายๆอยู่ดี
" อืม เอาตามนี้แหละค่าใช้จ่ายยังไงแจ้งมาทางไอ้เซ็นแล้วกัน "
ผมบอกไอ้เซียนก่อนจะบุ้ยหน้าไปหาไอ้เซ็นที่ยืนอยู่ข้างๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" นายครับมีคนมาขอพบครับ "
เสียงประตูดังขึ้นทำให้พวกผมสามคนที่ว่าจะตั้งวงกันหลังจากคุยธุระเสร็จมีอันต้องหันไปมองลูกน้องไอ้เซียนที่เดินเข้ามา
" เฮียสองคนนั่งรอเซียนแป๊บนะเดี๋ยวเซียนมา "
ไอ้เซียนบอกผมกับไอ้เซ็นก่อนจะเดินออกไปด้วยสีหน้าหงุดหงิด
" เหี้ย!! กูบอกว่าวันนี้กูไม่ทำงานไงวะ มีเรื่องด่วนค่อยคุยพรุ่งนี้ไอ้เวร "
ผมกับไอ้เซ็นนั่งดื่มรอที่โซฟาห้องรับแขกก็ต้องส่ายหัวให้กับคำทักทายของมันกับลูกน้องที่มาเคาะประตู
" แต่เคสนี้ด่วนจริงๆครับนาย ผมให้คนไล่ออกไปแล้วแต่อีแม่มันจะขายลูกสาวให้นายให้ได้เลยครับ "
ลูกน้องไอ้เซียนพูดอย่างหมดปัญญาพลางทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้
" เรื่องแค่นี้ไอ้เวร บอกให้คนเอาพวกมันไปทิ้งไกลๆ "
คงเป็นพวกที่กู้เงินลุงเหลียงพ่อไอ้เซียนไปนั่นแหละครับ พอไม่มีเงินจ่ายก็มาขอผ่อนผัน มาขอกู้เพิ่ม บางคนก็เอาของมาแลกก็มี ดีไม่ดีมีเอาลูกเอาหลานมาขัดดอกด้วยนะ เท่าที่ผมเคยเห็นมา
" ผมว่านายไปดูเองดีกว่าครับ บ้านนี้มันติดหนี้เราจนถูกขึ้นบัญชีดำเตรียมสั่งเก็บแล้วนะครับ "
เสียงลูกน้องไอ้เซียนพูดอย่างหัวเสียและหมดปัญญาที่จะไล่ ทำเอาไอ้เซ็นที่นั่งข้างๆผมอมยิ้มพลางส่ายหัวไปมา ที่ไอ้เซ็นมานั่งรวมวงกับผมนี่อย่าคิดว่ามันตีตัวเสมอนายนะครับ อันที่จริงมันเป็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันตอนมหาลัยแต่ไม่สนิทหรอก พอจบออกมาไม่คิดว่ามันจะมาทำงานกับผมจนกลายเป็นลูกน้องคนสนิทซะงั้น
" แมร่งเอ๊ย!! วันนี้กูอยากแดกเหล้าพวกมึงเข้าใจมั้ย!! มึงยกหนี้ให้มันไปเลยไป ไม่ต้องทวงแมร่งแล้วกูรำคาญ "
ไอ้เซียนว่าก่อนจะเดินกลับเข้ามานั่งด้วยสีหน้าหงุดหงิด
" ยกหนี้ให้พวกมันไม่ได้นะครับนายเดี๋ยวนายเหลียงรู้เข้าพวกผมงานงอกเลยนะครับ "
คนของไอ้เซียนวิ่งตามเข้ามาพลางทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ไอ้เซียนมันไม่ชอบงานปล่อยเงินกู้ที่พ่อมันส่งต่อให้แต่มันก็ต้องทำเพราะแม่มันขอไว้ ส่วนงานที่มันชอบจริงๆน่ะน่าจะเป็นอู่ซ่อมรถของมันที่แอบเอาเงินพ่อมาลงทุนนี่แหละครับ
" อะไรของพวกมึงวะแมร่งแค่นี้เอง คือกูต้องซื้อผู้หญิงคนนั้นไว้เพื่อให้มันเอาเงินกูมาใช้หนี้กูยังงี้หรอ เพื่อ? "
ไอ้เซียนถามอย่างหมดปัญญา
" นายก็ซื้อมาแล้วส่งต่อให้นายหวังในราคาสูงๆก็ได้นะครับ รายนั้นน่าจะชอบเด็กสาวชาวไทย "
คนของไอ้เซียนแนะนำพลางทำสายตากลุ้มกลิ่ม ลุงหวังเป็นเพื่อนสนิทของพ่อไอ้เซียนแกทำธุรกิจสีดำ รวมถึงค้ามนุษย์ด้วยแต่ไอ้เซียนไม่ค่อยชอบแกเท่าไหร่
" กูไม่สนับสนุนธุรกิจแบบนั้นมึงก็รู้ "
ไอ้เซียนเถียง
" เฮ้ย!! หยุดนะ!! "
" ตรงนั้นห้ามเข้า!! จับนังสองแม่ลูกนั่นที!! "
เสียงโหวกเหวกโวยวายของคนด้านนอกทำให้พวกผมที่กำลังคุยกันอยู่รีบลุกและชักปืนออกมา
" เรื่องเหี้ยไรอีกวะเนี่ย!! "
ไอ้เซียนสบถอย่างหัวเสีย
" คุณเซียนกับคุณนักรบรอที่นี่นะครับ พวกผมจะออกไปดูเอง "
ไอ้เซ็นหันไปพยักหน้าให้คนของไอ้เซียนก่อนจะรีบเดินออกไปพร้อมกับกระบอกปืนที่พร้อมจะยิงคนด้านนอกทุกเมื่อถ้าเป็นบุคคลอันตราย
" ขอโทษนะเฮีย อุตส่าห์จะนั่งดื่มให้หายเครียดกันแท้ๆ "
ไอ้เซียนว่า
" เออช่างเถอะ แบบนี้ก็ดีไม่ได้เจอเรื่องตื่นเต้นมานานแล้ว "
ผมตอบติดตลก
" ว่าไงเซ็น "
ผมถามหลังจากที่ไอ้เซ็นกับคนของไอ้เซียนหายไปได้สักพักก็กลับเข้ามา
" เอ่อ...ผมว่าเครสนี้เราน่าจะรับไว้นะครับ "
ไอ้เซ็นทำท่าทางแปลกๆก่อนจะหันไปหาคนของไอ้เซียนที่ยืนอยู่ด้านหลัง
" เฮียเซ็นพูดอะไรเนี่ย!! เซียนงง ฮั่นแน่หรือว่าเด็กมันงานดี งั้นเซียนซื้อไว้ให้เฮียเซ็นใช้งานก็ได้ "
ไอ้เซียนแซว
" เข้ามา "
ไอ้เซ็นไม่ตอบแต่เอียงตัวให้ใครสักคนที่ยืนอยู่ด้านหลังให้เดินเข้ามาพร้อมกับทำท่ากล้าๆกลัวๆ
" เหี้ย อย่างแจ่มอะ "
เด็กสาวตรงหน้ายืนก้มหน้านิ่งเหมือนร่างไร้วิญญาณยืนข้างผู้หญิงวัยกลางคนที่พาตัวเข้ามา ไอ้เซียนมองอย่างตะลึงซึ่งผมเองก็ไม่ต่างจากมัน
- ผู้เขียน
