ต้องเรียกว่าเป็นความจำใจและจำยอม เย็นของวันนั้นเทียนหอมต้องเข้าไปลาออกจากงาน แต่เธอก็ไม่ได้โทรไปหาเพียงภพ เพราะการไปลาออกเธอไปลากับผู้จัดการร้าน
"คิดดีแล้วใช่ไหมเนี่ย เมื่อวานพี่พึ่งคุยกับคุณภพอยู่นะ อันที่จริงพี่ก็ไม่อยากให้ออกเลย"
แววตาของสาวน้อยเริ่มเศร้าลง เพราะเธอเองก็ไม่อยากลาออก เมื่อเช้าก็ยังบอกเจ้าของร้านเลยว่าจะเข้ามาทำ แต่เพราะเจ้าชีวิตลิขิตเส้นทางให้เธอ อีกอย่างไม่อยากให้ชายหนุ่มที่เธอนับถือเหมือนพี่ชายต้องเดือดร้อนก็เลยจำใจที่ต้องลาออก
"เทียนเกรงใจค่ะ ช่วงนี้เรียนเยอะ อีกทั้งทางร้านก็มีลูกค้าเข้าเยอะด้วย"
"แล้วหวานละจ๊ะ"
เรื่องลาออกเธอไม่ได้บอกเพื่อนด้วยซ้ำ เพราะน้ำหวานบอกว่าจะตามมาทีหลัง ทว่าเธอมาถึงก่อนก็เลยขอลาออก หากจะรอเพื่อน มีหวังเพื่อนต้องถามแล้วคะยั้นคะยอให้ทำต่อเป็นแน่
"เทียนไม่ได้ถาม แต่ว่าน้ำหวานจะเข้ามา พี่ลองถามดูก็ได้ค่ะ"
หลังจากที่ลาออกจากที่นั่น เธอก็ไม
