ไม่ต้องการเศษใจ

ป่าเถื่อน

ร่างเล็กนอนสั่นระริกอยู่ใต้ร่างของมาเฟียหนุ่ม ที่ใคร ๆ ก็ต่างรู้จักในวงการนักธุรกิจอสังหาฯ มาร์คัส ไร้ความอ่อนโยนอย่างน่าแปลก ดูเหมือนคนที่หิวโหย ทำเหมือนคนที่นอนร้องไห้ตัวสั่นอยู่ตรงหน้าจะไม่มีจิตวิญญาณ ที่เขาต้องเห็นใจเมตตาแม้แต่น้อย แก่นกายที่แข็งขืนของชายหนุ่มพยายามแหวกทางรักที่มันคับแคบไปให้ได้ แต่เขาคงลืมคิดไปว่า ร่างเล็กที่ร้องไห้เพราะความเจ็บปวดมันรู้สึกแทบขาดใจแล้วตอนนี้

"แน่นชะมัด เธอนี่สมกับคำที่พ่อเธอเสนอมาจริงๆ ฮึก"

เขากลืนก้อนน้ำลายลงที่ลำคอเกร็ง ขบกัดสันกรามจนนูนเด่นชัด ยิ่งช่องทางรักของเทียนหอมมันคับแคบจนยากที่จะแหวกเข้าไป ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าอยากจะเอาชนะมันให้ได้เสียเดี๋ยวนี้

"อ๊ะ ฮือ ฮื้อ จะ เจ็บ หนูเจ็บ" เสียงกระเส่าร้องบอกให้คนที่กระทำยังร่างของเธอได้รับรู้ แต่แล้วเขากับยกยิ้มขึ้นมาอย่างได้ใจ จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างไร้จิตสำนึก

"ดี! แน่นแบบนี้แหละดี ฉันยากรู้ว่าข้างในของเธอมันจะตอดดีขนาดไหน!"

"ยะอย่า นะคะ อร้าย!"

สวบ

มาร์คัส จับสองขาเรียวของเทียนหอมให้อ้าออก รั้งมันไว้แน่น ดันแก่นกายเข้าไปจนสุดแรง จนทำให้สาวน้อยที่พึ่งแรกแย้มร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด ไม่เพียงเท่านั้น ร่างกายของเธอก็สั่นเทาไปหมด บริเวณท้องน้อยมันรู้สึกจุกจนน้ำตาเล็ด ช่องทางรักตอนนี้รู้สึกปวดหนึบขึ้นมาเสียดื้อๆ จนเทียนหอมต้องเอื้อมมือไปกุมผ้าปูที่นอนแน่น ใบหน้าสวยก็เริ่มบิดเบี้ยวขึ้นเล็กน้อย

ท่อนเอ็นที่แข็งขืนกดแช่ไว้ในช่องอ่อนนุ่มอยู่สักพัก มันรู้สึกได้ว่าอึดอัดเหมือนจะหายใจไม่สะดวก แต่ระหว่างนั้นเอง ร่างหนาก็เริ่มขยับสะโพกเข้าออก ความอึดอัดคับแคบก่อนหน้ามันเริ่มหล่อลื่นด้วยน้ำหวานของคนใต้ร่าง น้ำเมือกที่ปนไปด้วยกลิ่นคาวเลือดสีสดที่เริ่มไหลออกมาเพียงเล็กน้อย มันบ่งบอกได้ถึงความบริสุทธิ์ของเธอ

"ฮึก" มาร์คัสขบสันกรามขึ้นอีกรอบ จากนั้นก็โน้มตัวลงมาดูดยอดอกของเทียนหอมจนตัวสั่นระริก ขนอ่อนในร่างชูชนขึ้นทุกเส้น ความเจ็บปวดพร้อมความจุกวิ่งวนปะปนกันไปหมด ยิ่งเวลาที่เอวหนักของเขาส่วนเข้าทางรักอยู่บ่อยครั้งยิ่งทำให้เทียนหอมสั่นเทิ้มขึ้น

"ฮื้อ!" เธอเม้มปากแน่นขึ้น มันบอกอารมณ์ไม่ถูกเลยตอนนี้ ความเจ็บที่มีก่อนหน้า เหมือนจะมีความรู้สึกใหม่เข้ามาแทนที่ ร่างกายของเธอเริ่มสัมผัสได้ถึงความโอ้ลม ความโอฬารของสิ่งที่ผุบโผล่เข้าออก ติ่งเกสรที่เคยสีแดงสด ป่านนี้คงแดงช้ำไปกับการกระแทกของคนร่างหนาแล้ว

ปึก ปึก ปึก

แก่นกายขนาดใหญ่ไม่คิดจะหยุดนิ่ง เขาสวนสะโพกเข้าไปอย่างแรง กระแทกจนน้ำรักไหลเยิ้มกลีบกุหลาบที่เคยสีสวยปลิ้นเข้าปลิ้นออกจนช้ำ แต่อย่างนั้น ใช่ว่ามาเฟียหนุ่มเจ้าของบ่อนจะพอใจ ยิ่งเห็นคนที่นอนใต้ร่างสั่นเทาเท่าไหร่ ตัวเขาก็ยังตอกอัดเข้าไปไม่ยัง

ปักปักปัก

"อ๊ะ....จุก หนูจุก"

ทุกท่วงท่าถูกมาร์คัสจัดตามใจตัวเองไม่ให้ขาด แม้ร่างเล็กจะแทบหมดแรง ตัวขาว ๆ ของเทียนหอมแดงระเรื่อจนเห็นได้ชัด จนน้ำหวานที่ไหลรินออกมามันดังแจ๊ะแจ๊ะ ทุกครั้งที่สะโพกของชายหนุ่มสวนเข้าออก เทียนหอมเริ่มครางไม่เป็นภาษา เธอรู้สึกว่าลมหายใจมันขาดเป็นห้วงๆ ดูเหมือนจะขาดใจเสียให้ได้ จนกระทั่ง

ปึก!

ร่างนั้นตอกอัดเข้าไปสุดแรงแล้วชักลำเอ็นออกมาปลดปล่อยน้ำสีขุ่นอยู่ด้านนอก ทว่ามันไม่มีแค่น้ำหล่อลื่นแล้วตอนนี้ มันยังมีเลือดของสาวบริสุทธิ์บนออกมาด้วย

"ไม่น่าเชื่อ เด็กอย่างเธอจะยังซิงอยู่!"

เขาพูดขึ้นด้วยความพอใจพร้อมรอยยิ้มอันแสนชั่วร้ายที่เทียนหอมฝั่งลงในสมอง การอ้อนวอนร้องขอไม่ได้ช่วยให้เธอรอดพ้นน้ำมือเขา แถมการกระทำที่เขามอบให้เธอในวันนี้มันแสนจะป่าเถื่อน มาร์คัส ทำเหมือนเธอเป็นสัตว์ตัวหนึ่งเท่านั้น

หลังจากที่เขาปล่อยน้ำสีขุ่นลงที่ต้นขาของเธอแล้ว ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ในห้องนั้น ส่วนเทียนหอมเธอพยายามดันร่างกายที่หมดเรี่ยวแรงลุกขึ้น สองขาที่สั่นเทาในเมื่อครู่ค่อย ๆ แตะลงที่พื้น ก้มลงไปหยิบเสื้อผ้าของตนพร้อมน้ำตา สมองคิดแค่ว่าต้องกลับบ้านไปหาแม่ แต่ระหว่างนั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็พันผ้าขนหนูออกมาพร้อมประโยคคำถาม

"จะไปไหน"

"หนูทำงานแล้ว หนูจะกลับบ้าน"

"ใครอนุญาตเธอ เธอมีสมองหรือเปล่าฉันก็บอกแล้วไงว่าเธอต้องอยู่ที่นี่"

"หนูอยู่ที่นี่ไม่ได้ หนูเป็นห่วงแม่ อีกอย่างหนูต้องไปเรียน"

ประโยคของเทียนหอมทำให้มาร์คัสต้องเดินมาบีบที่ต้นแขนของเทียนหอมแน่น จากนั้น เขาก็พูดขึ้นเสียงดุ

"อย่ามาทำเยอะแถวนี้ เธอไม่ได้วิเศษขนาดนั้น หน้าที่ ที่เธอต้องทำคือนอนอ้าขาให้ฉัน เงินที่พ่อเธอเอาไปกับตัวเธอ ฉันบอกตรงนี้เลยว่ามันไม่ได้คุ้ม ดังนั้นอย่าเรื่องมาก จำใส่สมองไว้!"

สะบัดแขนของเทียนหอมจนตัวเธอแทบเสียหลัก เด็กสาวผู้น่าสงสารยืนหอบเสื้อผ้าตัวเอง เธอยังไม่ได้สวมใส่มันด้วยซ้ำ ส่วนคนกระทำ เดินไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ และเขาก็พร้อมจะจากไป โดยไม่สนใจเลยว่าเธอจะอยู่ยังไงหลังจากนี้