บทที่3. เบื้องลึก
2285 คำ
วิเชียรที่อยู่ในสำนักงานของตน ตอนนี้วิเชียรกำลังเดินไปที่โกดังของเขา เบื้องหน้าของนายวิเชียรนั้นเป็นส.ส.ที่อดีตเป็นประธานบริษัทขนส่งที่ขึ้นชื่อเรื่องการขยายสาขาไปทั่วโลกและเป็นประธานสำนักงานธนาคารเงินทุนใหญ่ในไทยและเป็นส.ส.หัวหน้าพรรคที่จับตามองด้วยอุดมการณ์และประสบการณ์ที่ในอดีตพรรคไทยนิยมเป็นพรรคการเมืองที่เคยเป็นพรรครัฐบาลมาแล้ว และตอนนี้หัวหน้าพรรคอย่างวิเชียรได้มีการคาดการณ์ว่าจะกลายเป็นนายกรัฐมนตรีคนต่อไป แต่ในด้านสว่างยังคงมีด้านมืด เบื้องหลังของนายวิเชียรเป็นถึงประธานค้าย****์และเ*****นรายใหญ่ของอาเซียน ฟอกเงินส่งออกจำนวนมหาศาล มีเส้นสายที่ใหญ่โตและมีกิจการส่งออกทั่วโลก ไม่แปลกใจที่นายวิเชียรคนนี้จะมีรายได้ผิดปกตินัก แต่ถึงกระนั้นก็ตาม นายวิเชียรก็นับว่าเป็นสุภาพบุรุษในสังคมภายนอก คอยให้ความรักกับครอบครัวอยู่เสมอ
เมื่อมาถึงโกดังของตนแล้ว นายวิเชียรก็ได้เข้ามาที่เครื่องจักรแปรสภาพฝิ่น ซึ่งคนที่ควบคุมอยู่นั้นเป็นชายสมส่วนหน้าเจ้าเลห์ กำลังขยับแว่นของตัวเองแล้วกำลังกดคีย์บอดวัดค่าของมอร์ฟีนหรือเ*****นอยู่ วิเชียรเห็นเช่นนั้นจึงเข้าไปถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า
" เฮ้ยไอ้รอก! ไอ้บอสมันไปไหนว่ะ ทำไมไอ้บอสมันทิ้งมึงไว้ให้ทำงานคนเดียวอย่างนี้!"
ไอ้รอกหรือกระรอกที่กำลังกดคอมพิวเตอร์อยู่ก็ได้หันมาตอบคนเป็นนายว่า
"ก็ไอ้บอสสิครับท่าน มันเสือกไปดูดก***ากับไอ้แก้วครับท่าน"
วิเชียรชักสีหน้าไม่สู้ดีนักจึงได้ผรุสวาตกับไอ้รอกไปว่า
" อ้าว! ไอ้พวกเหี้ยนี้มันไปทำระยำให้กูอีกแล้ว! ไอ้พวกฉิบหายนี่เห็นทีว่ากูนี่จะต้องลงโทษมันให้ไม่ทำเรื่องเหี้ยๆอย่างนี้อีก ส่วนมึงก็เช็คดูบนจอต่อละกัน ของล็อตนี้มันสำคัญมาก"
แล้ววิเชียรก็เดินไปหากองพิมพ์แบงค์ปลอมที่ถัดจากเครื่องสกัดฝ**นไปไม่มากนัก เครื่องพิมพ์แบงค์นี้สามารถปลอมเงินได้อย่างแนบเนียนที่สุด คนคุมที่คอยเช็กแบงค์นรกนี่มีสามคนที่กำลังตรวจดูแบงค์นี่อยู่ วิเชียรจึงได้เดินไปหาแล้วชี้ถามพวกคนคุมนั้นว่า
"ไอ้ทิม! มึงเช็กดูหน่อยสิว่าแบงค์มีอะไรผิดพลาดบ้าง"
วิเชียรถามหนุ่มทะโมนศีรษะล้านที่กำลังเรียงเงินใส่กระเป๋า ทิมหันมาตอบด้วยว่า
"ไม่มีปัญหาครับท่าน ผมกับไอ้ซ้งและไอ้ยอดตรวจดูแบงค์แล้วไม่มีปัญหาครับ พิมพ์แบงค์แล้วเหมือนของจริงมาก พิมพ์เนียนราวกับแบงค์จริง เห็นทีว่าผมคงต้องใช้แบงค์ของเราจ่ายแน่ๆ"
นายวิเชียรหัวเราะ ชายหน้ากวนก็พูดกับคนที่เป็นนายอีกว่า
"นายครับ ผมขอแบงค์ท่านไปใช้สักสามหมื่นได้มั้ยครับ"
วิเชียรเปลี่ยนหน้าเป็นตึงในทันที แล้วด่าซ้งว่า
"ไอ้ฉิบหาย เงินกูหายบ่อยๆมันไม่ดีนะรู้มั้ย"
ซ้งทำหน้าแหย่ ยอดที่ดูอยู่ก็หัวเราะเบาๆ แต่ซ้งได้ยินจึงตบหัวยอดไปฉาดนึงแล้วด่าว่า
"พ่อมึงตายเหรอไอ้สัตว์!"
วิเชียรส่ายหน้าแล้วเดินไปที่ฝั่งขนบรรจุเฮโรอีน ที่นั้น วิเชียรพบกับชายหนวดงามคนหนึ่ง เขาเดินถือกระเป๋าพร้อมลูกน้องแล้วเดินมาจับมือกับวิเชียร วิเชียรยิ้มแล้วถามกับติงหวงว่า
"ไงติงหวง นายได้ของจากเสียมราชมาแล้วใช่มั้ย"
ติงหวงยิ้มเปิดกระเป๋าให้เจ้านายดู ในกระเป๋านั้นเป็นธนบัตรดอลล่าเต็มไปหมดแล้วได้พูดกับคนเป็นนายว่า
"ท่านครับ เราได้เงินสามแสนดอลล่าแล้วครับ แต่ว่าทางฝั่งนั้นเขาต้องการให้เราส่งเ*****นไปอีกสามกิโลครับท่าน"
วิเชียรยิ้มแล้วพูดตอบไปว่า
"ถ้าอย่างนั้นนายก็ไปบอกเขาด้วยแล้วกันนะว่าเราพร้อมขายถ้าฝั่งนั้นมีเงินจ่ายเรา"
วิเชียรพูดเรื่องนั้นจบแล้วยังได้บอกอีกว่า
" เอ้อนี่! ช่วยบอกคนในองค์กรของเราด้วยนะ เย็นนี้เราจะไปประชุมที่ไนท์คลับของฉันกัน"
แล้ววิเชียรก็ได้เดินทางไปที่ไนท์คลับส่วนตัว ในไนท์คลับนั้นชั้นบนจะเป็นที่ประชุมส่วนตัวชั้นวีไอพี และที่นั้นเองวิเชียรก็ได้เรียกคนในองค์กรให้มาประชุมในที่สภาขององค์กร
วิเชียรและติงหวงได้อยู่ในที่ประชุมเรียบร้อยแล้ว วิเชียรจึงได้พูดอภิปรายขึ้นว่า
"สวัสดีท่านสุภาพบุรุษทั้งหลาย ทุกท่านได้ทราบข่าวมานานแล้วว่าผมจะลงสมัครเป็นนายกฯสืบต่อเจตนารมย์ของคุณวิทยาพร ส่งศรีเมืองหัวหน้าพรรคคนก่อนที่ลงจากตำแหน่งด้วยดี ทุกท่านคงแคลบแคลงใจผมว่า เราเป็นมหาองค์กรใต้ดินของอาเซียนทำไมเราถึงไม่คาดคั้นเอาตำแหน่งจากพรรคมาเป็นของผม
ซึ่งคำตอบนั้นคือถึงแม้พวกเราจะสามารถใช้อำนาจ เงินทอง ชีวิต มาเป็นข้อต่อรองกับพวกคนในพรรคได้ แต่อย่าลืมว่า ที่ผมต้องลงเข้าการเมืองมานี้ เพราะว่าจะได้เปิดทางการขนส่งสินค้าทั้งฝิ่น ไอซ์และเ*****นรวมถึงส่งเงินและทองผ่านการส่งสินค้าทั้งสามทาง และนอกจากนั้นยังต้องตัดช่องน้อยให้พวกเจ้าหน้าที่ที่คอยจับตามองอยู่ด้วย ถ้าเราทำอะไรผลีผลามแล้วละก็เราทั้งองค์กรจะได้ถูกขุดขึ้นมาแน่นอน"
หลายคนในห้องต่างพยักหน้าบ้าง มองประธานบ้างด้วยความเข้าใจดี บางคนยิ้มพองาม มีเพียงติงหวงเท่านั้นที่ส่ายหน้าแสดงความไม่เห็นด้วย
"ในเรื่องการเมืองนั้น ผมต้องการให้พวกเราช่วยเสนอแผนการว่า เราควรจะทำเช่นไรดีถ้าผมคิดจะลงหาเสียง"
ติงหวงยกมือขึ้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง หันหน้าไปทางสมาชิกองค์กรคนอื่นๆว่า
"เรียนท่านประธาน ในฐานะที่ผมเป็นรองประธาน เราควรจะทำให้ฝั่งตรงข้ามหรือพวกพรรคอื่นเห็นว่าประธานของเราต้องขู่ฝ่ายพรรคอื่นๆให้ยำเกรงต่อบารมีของท่านประธาน"
เมื่อวิเชียรได้ฟังก็ไม่พอใจอย่างมา จึงได้พูดกับติงหวงว่า
"นี่คุณติง คุณจะทำให้ผมต้องพลอยซวยไปด้วยนะสิ"
ติงหวงหันมามองด้วยความแอะใจจึงถามกับนายวิเชียรว่า
"ทำไมเหรอครับ ทำไมเราจะทำเรื่องนี้ไม่ได้ เราต้องจัดการแต่ละพรรคให้หวาดกลัวและยำเกรงต่อท่านประธาน งานของเราใหญ่โตเกินกว่าที่จะคำนึงถึงเรื่องภาพลักษณ์ผู้ดีผีสิงนั้น เราจะต้องจัดการกับพรรคของท่านประธาน ตั้งแต่ขู่กรรโชก ดักทำร้าย หรือสารพัดวิธีที่ไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามอยู่ร่วมกันอย่างมีสุขได้"
เมื่อวิเชียรได้ฟังอย่างนั้นจึงไม่พอใจอย่างมากแล้วพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นมัวว่า
"นายติง! นี่นายจะไปทำบ้าบิ่นอย่างนั้นไม่ได้! ถ้าทำอย่างนั้นจะทำให้เกิดเหตุร้ายที่ทำให้เสียหายกันทั้งสองฝ่าย เพราถ้าเราไปขู่อีกฝ่ายทางตำรวจมันต้องสืบสาวถึงพวกเรา ฉันไม่อนุมัติต่อเรื่องนี้ ถ้าใครเห็นดีด้วยที่ฉันจะไม่ไปขู่อีกฝั่งนึงก็ช่วยยกมือขึ้นด้วย"
แล้วคนในที่ประชุมก็ยกมือขึ้นเป็นเสียงข้างมาก ติงหวงที่เห็นก็เลยหน้าถอดสีกล่าวกับทุกคนที่อยู่ในประชุมว่า
"ผมคงจะทำอะไรมากไม่ได้แล้ว เมื่อทุกคนเห็นอย่างว่าที่ท่านประธานจะไม่ขู่อีกฝ่าย ผมก็ไม่เสนอให้ท่านอีกครับ"
วิเชียรพยักหน้าด้วยความยินดีแล้วจึงกล่าวท้ายว่า
"ถ้าอย่างนั้น ผมขอจบการประชุมเพียงเท่านี้"
ทุกคนต่างพึงพอใจกับการประชุมนั้น มีเพียงติงหวงที่ในขณะนั่งขับรถอยู่นั่นเอง เขาได้โทรศัพท์ไปหาลูกน้องเขาคนหนึ่ง
"ไงไอ้เปลว กูมีงานให้มึงทำ"
เปลวที่อยู่ปลายสายถามติงหวงว่า
"มีอะไรให้รับใช้เหรอพี่ติง"
ติงหวงจึงได้กล่าวเสียงเหี้ยมว่า
"มึงคอยรับคำสั่งจากกูก่อน ถ้าไม่งั้นนายวิเชียรจะสงสัย"
"ครับพี่ติง"
สิบห้าวันหลังจากนั้น
วันปัจฉิมได้เริ่มขึ้นที่หอประชุมใหญ่ของโรงเรียน เด็กนักเรียนต่างอลละวนกับรุ่นพี่ของเขาและเธอ รวมถึงเปียโนที่มักจะคอยหารุ่นพี่ที่รักของเธอ ที่จริง เธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว เป็นรุ่นพี่ที่เขาจะจบจากโรงเรียนนี้แล้วจะไปศึกษาต่อที่มหาลัยธรรมศาสตร์เพื่อรับเป็นนายตำรวจ รุ่นพี่ของเธอที่อยากจะจีบเขาเป็นครั้งสุดท้าย เธอจึงบอกกับพีชว่า
"นี่นาย ช่วยขอเบอร์พี่ปรินซ์ให้ฉันหน่อยสิ"
พีชหันไปมองด้วยความไม่สบอารมย์แล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
"แกนะไม่คิดถึงคน(แรก)อย่างฉันเลยเหรอ"
เปียโนจึงได้พูดตอบด้วยความสงสัยว่า
"แล้วแกจะเอาอะไรจากฉันละ"
พีชจึงพาเปียโนไปในที่ลับตาคนแล้วเอามือเปียโนจับตรงเอ็นหื่นของเขา เปียโนส่ายหน้าด้วยความหัวเสียเล็กน้อยแล้วเดินออกมาพูดเบาๆว่า
"โถ่ไอ้พีช แกเนี่ยเอาความหื่นมาจากไหนกันนะ"
พีชจึงเอานิ้วชี้สองข้างมาชนกันแล้วเดินไปพูดไปอย่างติดตลกว่า
"แหม่ แล้วเธอไม่คิดบ้างเหรอว่าคนอย่างฉันจะไม่ยึดติดกับคนแรกๆเหรอ"
เปียโนไม่ตอบแต่ได้หยิบมือถือมากดไลน์ว่า
(ให้ตายเถอะพีช แกเนี่ยจะหื่นกามไปไหน ทุกทีสิน่า) : เปียโน
พีชจึงตอบแชทไลน์ไปว่า
พีช : (แล้วเธอยอมช่วยให้ฉันเสร็จอีกรอบได้รึเปล่า)《?》
เปียโนหันกลับไปหาพีชแล้วชูนิ้วกลางใส่ทำให้พีชหัวเราะแล้วตอบไปแบบใส่อารมย์ว่า
(แล้วจะให้กูโดนเอาที่ไหนละไอ้งามไส้)《?》 : เปียโน
พีชจึงตอบไปในแชทเพื่อจบสนทนาออน์ไลน์ว่า
พีช : (ก็บ้านสวนของแม่กูไง)《?》
ภาพจึงถูกตัดมาที่บ้านทรงไทยหลังใหญ่ยกพื้นสูงริมแม่น้ำห่างจากโรงเรียนไปไม่ไกลมากนัก เป็นบ้านทรงงามที่ในห้องนอนของพีชได้ส่งเสียงครางระงมกันทั่วห้อง เสื้อผ้าที่หลุดหลุยเกือบหมดเหลือแต่เสื้อนักเรียนบนตัวได้ไปกองรวมบนพื้นแล้วทั่งสองวัยคะนองต่างจูบตอบรัดฟัดเหวี่ยงกันเกินอายุ เปียโนที่อารมย์มันพาไปจึงได้พูดขึ้นมาว่า
"แกน่ะแน่ใจนะว่าไม่มีคนอยู่แถวนี้นอกจากไอ้นิดแล้วเหรอไง เห็นมันยืนรูดเอ็นมันอยู่เนี่ย"
ไอ้นิดคนใช้อายุสิบสี่ปีได้แอบมองข้างนอกแล้วรูดหนอนของมันโดยไม่กลัวคนทัก พีชที่กำลังรูดของตนอยู่ด้วยจึงได้พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า
"ไม่เป็นไรหรอกเปีย ซี้ด... ไอ้นิดมันปิดประตูบ้านไว้แล้ว อูย... แถมวันนี้คุณแม่กับคุณพ่อต่างก็ยุ่งทั้งคู่ด้วย ซี้ด..."
พีชครางแล้วเอาเอ็นเสียบตรงกลีบแฉะของเปียโนใส่เข้าไปโดยที่ไม่ใส่เกราะป้องกัน เปีนโนคงคาดการณ์มาแล้วว่าวันนี้เธอปลอดภัย พีชจึงใส่ไม่ยั้งพอๆกับเสียงระงมนี้
".....อาา...หูย...อาา!....."
"...โอ๊ย..ซี้ดด!..โอ๊ย!..ซื้อ..โอ๊ยย!!..."
จนในที่สุด ทั้งสองคนก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกันโดยที่ทั้งสองคนไม่ถอดร่างกายเพื่อเสร็จกิจในครั้งนี้ พอพีชถอนตัวลงมานั่งก็มองดูกลีบแน่นโดนฉีดน้ำนมสีขาวหยดลงพื้นบนที่นอน ส่วนไอ้นิดไม่ต้องพูดถึง มันได้แตกไปถึงสองรอบจึงมีสภาพเหมือนคนไปวิ่งมาสี่รอบสนามอย่างนั้น เปียโนได้นอนกอดถามกับพีชว่า
"ฉันอยากให้แกขอแม่แกไปเที่ยวทะเลหน่อยวะ"
พีชมองเปียแล้วพูดว่า
"แล้วแกจะไปกับใครหละ"
เปียโนจึงพูดแผนว่า
"งั้นก็ไปกับนายแล้วนายต้องชวนพี่ปรินซ์ไปกับฉันด้วย อย่าลืมจีด้วยหละ"
พีชยิ้มอย่างเจ้าเลห์ว่า
"แล้วจะยอมแลกกับอะไรหละ ที่รัก"
เปียโนหันไปตอบเสียงดังใส่ว่า
" โห... หน้ากะเสียงนายอย่างกะผู้หญิงสิ้นดีใครจะไปเป็นเมียแก อีกอย่างฉันเป็นเพื่อนแกไม่ได้เป็นอีตัวของแก"
แล้วพีชก็ถามเปียโนอีกว่า
"แล้วแลกกับอะไรหละคุณนาคสุรีย์"
เปียโนคงไม่มีทางเลือกอื่นจึงได้ตอบไปว่า
"งั้นแกจัดฉันอีกสองรอบล่ะกัน"
¤□¤□¤□¤□¤
___/___/___/___/___
¤□¤□¤□¤□¤
อะอ้าว แค่สามตอนแรกก็แรงแล้วนะครับ ตอนนี้ยังไม่ถึงช่วงจุดเริ่มต้นเลยนะครับ นี้เป็นเพียงการโยงเรื่องเท่านั้นนะคร้าบ...
ตอนหน้า จะเป็นการจุดเริ่มต้นบทบาทคนแรกของ'ขบวนการอาถรรพ์'แล้วนะครับ และเป็นตอนที่สบายๆกันแล้ว ไม่ต้องซีเรียสกันมากนัก แล้วช่วยกดเลิฟ กดติดตาม กดให้กำลังใจกันด้วยนะครับ หากฉากบางฉากหรือคำบางคำไม่ถึงใจ ก็ได้โปรดขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับบบ
(น้าอัดไม่ชอบเผ็ด)
ว้าย!!!!! ดันเผลอสปอยซะได้!
- ผู้เขียน
