และทันทีที่เธอเดินขึ้นบันไดที่ทอดไปสู่เรือนสักหลังใหญ่ที่เปิดไฟไว้แค่ดวงเดียว เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจนเธอสะดุ้งสุดตัว
“ ไปไหนมา ! ”
“ อุ๊ย ! ”
เธออุทานก่อนจะเพ่งมองไปที่ต้นเสียง เมื่อดวงตาปรับเข้ากับแสงอันมืดมิดได้แล้วก็พบว่าเป็นร่างสูงใหญ่ของพ่อเลี้ยงปฐพีนั่นเอง
“ พ่อเลี้ยงนั่งทำอะไรมืด ๆ ทำไมไม่เปิดไฟคะ ”
“ เธอยังไม่ตอบคำถามฉันเลย ไปไหนมา ทำไมกลับมาเสียค่ำมืด ”
“ ที่คุณยังหายหน้าหายตาไปไหนก็ไม่รู้ตั้งสองสามวัน ”
เธอสวนกลับทันควัน ทั้งที่เมื่อเช้าแอบดูเขาโหนบาร์อยู่แท้ ๆ แต่เธอจะไม่มีวันยอมรับหรอกว่าทำแบบนั้น
คิ้วเข้มของพ่อเลี้ยงขมวดมุ่น เขาก็ไม่ได้อยากไปไหนหรอก ที่หลบหน้าหลบตาก็แค่กลัวจะห้ามใจตัวเองไม่ไหวเวลาเห็นหน้าเธอน่ะสิ !
ก่อนหน้านี้เขาแอบส่องไอจีเจ้าหล่อนเป็นเดือน ๆ ทั้งหุ่นยั่ว ๆ หน้าสวย ๆ นั่นมันทำให้เขาสร้างจินตนาการไปถึงไหน ๆ กะว่าถ้ามาเจอหน้ากันจะล่อให้มันถึงใจตายกันไปข
