07
1575 คำ
“ ที่นี่มีกิจกรรมอะไรน่าสนใจหลายอย่างเลยนะคะ ”
“ ใช่ครับ ทำงานเพลิน ๆ ไปก็หมดวันแล้ว แล้วมีอีกอย่างนะ ถ้าคุณฟ้าตื่นเช้ากว่านี้ผมจะพาไปดูตะวันขึ้นที่ผาฝั่งโน้น สวยมาก มีทะเลหมอกเกือบทุกวัน ”
“ ว้าว ! ฟ้าอยากเห็นมาก ๆ เลยค่ะ ฟ้าควรจะตื่นกี่โมงดีคะ ”
“ จากที่นี่ขับอีแต๋นไปถึงก็ประมาณยี่สิบนาทีครับ จากนั้นเดินเท้าขึ้นไปอีกสักกิโลนี่แหละ อาจจะเหนื่อยหน่อยนะคุณ ตื่นสักก่อนตีห้าไหวไหม ไม่งั้นจะไปไม่ทันเอาได้ ”
“ ได้ค่ะ แล้วเรื่องเดินขึ้นเขาน่ะไม่ต้องห่วงเลย ตอนอยู่เมืองนอกฟ้าก็หาเวลาไปปีนเขากับเพื่อนบ่อย ๆ นี่ถ้ามีเวลาไม่ได้บินฟ้าก็ออกกำลังกายทุกวันค่ะ แล้วก็เรื่องตื่นเช้าเนี่ย คนเป็นแอร์โอสเตสอย่างฟ้าไม่มีปัญหาเลย สลับเวลาบิน เวลานอนเก่งมาก ” นายสมมองน้ำฟ้าด้วยความรู้สึกที่ต่างออกไปจากตอนแรก เมื่อรู้ว่าเธอไม่ได้เป็นสาวชาวเมืองที่ดูหยิบโหย่งอย่างที่คิด
“ ได้ครับ ตามนั้น เดี๋ยวผมขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะครับ คุณฟ้ากลับขึ้นเรือนเถอะ พรุ่งนี้เจอกัน ผมจะขับรถมารับก็แล้วกัน แล้วจะให้นังส้มลูกสาวผมมาเป็นเพื่อน เพราะนังเรียมมันต้องเตรียมมื้อเช้า ”
“ ใครก็ได้ค่ะพี่สม ฟ้าคุยได้ทุกคน ”
“ โอเคครับ พรุ่งนี้เจอกัน ”
“ ขอบคุณพี่สมมากนะคะที่พาชมสวนและใจดีกับฟ้า ” เธอกล่าวขอบคุณพร้อมกับยกมือขึ้นพนมไหว้ นายสมพยักหน้ารับก่อนจะเดินกลับเข้าสวนไป รู้สึกชื่นชมในกิริยามารยาทของหญิงสาวที่ไม่ถือตัวและอ่อนน้อมถ่อมตน เธอกล่าวขอบคุณแม้กระทั่งคนงานในสวน
น้ำฟ้ากลับขึ้นเรือน อาบน้ำอาบท่า เดินเล่น กินมื้อเที่ยง ทำโน่นทำนี่ก็แล้วจนหมดถึงเย็นก็ยังไม่มีแม้เงาของคนที่เป็นเจ้าของเรือน จนกระทั่งพี่เรียมยกขันโตกมื้อเย็นมาให้คนนั่งรออยู่ถูมือแล้วยิ้มรอ
“ พี่เรียมทำของอร่อยอะไรให้ฟ้าทานอีกน้า ”
“ เย็นนี้เป็นกับข้าวพื้นเมืองโขทัยค่ะคุณฟ้า พี่แกงหยวกใส่เห็ดถอบเลยลองตักมาให้คุณฟ้าลอง ถ้ากินไม่ได้ก็มีหมูสามชั้นทอดกับน้ำพริกหนุ่ม ”
“ ฟ้ากินทุกอย่างไม่มีข้องดเว้นค่ะ ว่าแต่แกงหยวกนี่ทำยังไงบ้าง มีอะไรเป็นส่วนประกอบคะ ”
“ ปกติแล้วก็มีหยวกกล้วยอ่อน ๆ ใส่พริกแกง ใส่หมูใส่ไก่แล้วแต่เราจะชอบ ปรุงรสใส่ใบมะกรูดใส่ต้นหอม แต่พอดีวันนี้คนงานได้เห็ดถอบอ่อน ๆ มาพี่ก็เลยเอาใส่ลงไปด้วย คุณฟ้าลองชิมดูสิคะ ” น้ำฟ้าไม่รีรอ ใช้ช้อนตักแกงเข้าปากชิมทันทีพลางทำตาโต
“ หูย อร่อย เดี๋ยวขอชิมเห็ดอันนี้ เรียกเห็ดอะไรนะคะ ”
“ เห็ดถอบ บางทีก็เรียกเห็ดเผาะค่ะ ถ้าอ่อน ๆ จะหวานกรอบ เคี้ยวแล้วแตกปุ ๆ ในปาก ”
“ จริงด้วย อร่อยมากกกก ” หญิงสาวทำตาโตแล้วตักแกงราดข้าวเสียพูนก่อนจะตักเข้าปากด้วยท่าทางเอร็ดอร่อย ตามด้วยน้ำพริกหมูทอด ซึ่งเธอเอ่ยปากชมทุกคำ คนทำอย่างพี่เรียมก็ยิ้มเสียหน้าบาน
“ พี่คิดว่าคุณจะกินยากเสียอีก ”
“ ทำไมคิดแบบนั้นล่ะคะ ”
“ ก็พ่อเลี้ยงบอกว่าคุณฟ้าเป็นสาวเมืองนอก ”
หญิงสาวยักไหล่
“ เป็นสาวเมืองนอกแล้วไง ฟ้าก็ยังมีความเป็นไทยอยู่ในสายเลือด อาหารไทยฟ้ากินได้แทบจะทุกอย่าง ยิ่งเผ็ด ๆ ยิ่งชอบเลย อีตาพ่อเลี้ยงอะไรนั่นพูดดูถูกอะไรฟ้าอีกหรือเปล่าล่ะคะ ” คำถามนั้นพี่เรียมได้แต่หลบสายตา ไม่ตอบอะไร ไพล่ไปคุยเรื่องอื่นแทน
“ พรุ่งนี้เห็นพี่สมว่าคุณฟ้าจะไปดูตะวันขึ้นเหรอคะ ” หญิงสาวพยักหน้า
“ ใช่ค่ะ พี่สมให้ตื่นเช้าหน่อย ”
“ พี่เรียมไปด้วยไม่ได้ เพราะต้องเตรียมอาหารเช้าทั้งของคนงานและของคุณฟ้า ”
“ ไม่เป็นไรเลย ฟ้าไปกับใครก็ได้ทั้งนั้น อ่อ แล้วฟ้าจะบอกอีกอย่าง กับข้าวน่ะ คนงานกินอะไรฟ้าก็กินได้หมดแบบนั้นแหละ ไม่ต้องทำให้ฟ้าต่างหาก เพราะฟ้าเองจริง ๆ แล้วก็มาอยู่ในฐานะคนงานเหมือนกัน แต่พ่อเลี้ยงยังไม่ยอมคุยเรื่องงานสักที ” พี่เรียมมีสีหน้าประหลาดใจ
“ เหรอคะ ”
“ ใช่ค่ะ พี่เรียมถามแบบนี้มีอะไรหรือเปล่าคะ ” พี่เรียมรีบส่ายศีรษะดิกกลบเกลื่อน
“ มะ... ไม่มีอะไรค่ะ ไม่มีอะไรเลย เดี๋ยวพี่เรียมขอตัวก่อนนะคะ ”
“ อย่าพึ่งไปสิคะ กินข้าวเป็นเพื่อนฟ้าก่อน ไม่อยากกินคนเดียวแล้ว เหงา ”
“ ไว้คราวหน้านะคะ เดี๋ยวพี่มาเก็บโตกค่า ” พี่เรียมว่าแล้วรีบเดินลงเรือนไปเลย ทิ้งให้น้ำฟ้ามองตามอย่างสงสัย
“ อะไรของเค้า ทำตัวแปลก ๆ ” แล้วก็หันกลับไปกินต่อไปจนกระทั่งอิ่มแปล้
จนกระทั่งสี่ทุ่ม เธอนั่งรอคนเป็นเจ้าของบ้านที่นอกชานเขาก็ยังไม่มา โทรหาก็ไม่ติด จึงต้องยอมแพ้เข้านอนไปก่อนในที่สุดด้วยความหงุดหงิด
เพราะเขา ทำให้เธอหงุดหงิดไม่รู้กี่สิบครั้งภายในวันเดียว อีตาพ่อเลี้ยงหน้าเลือดไร้มารยาท !
เช้ามืดของอีกวัน
น้ำฟ้าตั้งนาฬิกาปลุกไว้ที่ตีสี่สี่สิบนาที จัดการล้างหน้าล้างหน้าแต่ไม่ได้อาบน้ำเพราะกลัวว่าจะช้า เปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดนอนเป็นชุดเสื้อแขนยาวเพราะอากาศเย็น สวมกางเกงยีนสีน้ำเงินเข้ม ผมดำสลวยถูกรวบหางม้าไว้ที่กลางหลังเรียบร้อย
เธอเดินไปส่องกระจกแล้วยิ้มให้หญิงสาวทะมัดทะแมงในกระจกที่ส่งยิ้มกลับมา ก่อนที่ปลายหางตาจะไปสะดุดเข้ากับการเคลื่อนไหวของอะไรบางอย่างที่นอกหน้าต่าง จึงหันกลับไปตั้งใจจ้องมองให้เห็นชัด ๆ
เมื่อวานตอนเดินสำรวจรอบบ้านเธอเห็นแล้วว่ามีบาร์สำหรับโหนออกกำลังกายอยู่ทางฝั่งเดียวกับห้องของเธอ และตอนนี้มีใครคนหนึ่งโหนขึ้นโหนลงอยู่ตรงนั้น
พ่อเลี้ยงปฐพี...
เพราะยังเป็นเช้ามืด บริเวณรอบนอกยังคงมืดสนิท มีเพียงแสงไฟสลัวรางจากไฟรอบนอกบ้านที่เปิดไว้สองสามดวง แต่มันก็เพียงพอที่จะทำให้เธอมองร่างสูงใหญ่ที่เปลือยท่อนบน สวมเพียงกางเกงฟุตบอลสีขาว เห็นมัดกล้ามบนเรือนร่างสูงใหญ่ที่เกร็งเขม็งในทุกคราวที่เขายกตัวขึ้นลง
วันแรกที่ได้พบกัน ได้ชิดใกล้ เธอเห็นเขาเกือบเปลือย แต่ไม่มีเวลาพิจารณาอย่างละเอียดเพราะตื่นกลัว หากวันนี้ได้มีเวลามอง มีเวลาพิจารณาให้มันชัด ๆ
เขาสูงใหญ่ ไหล่กว้าง แขนขายาว และทุกสัดส่วนมีกล้ามเนื้อดูแข็งแรงไปหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่แขนและลอนท้องที่มันขึ้นลอนเด่นชัดยามที่เขายกตัวขึ้น ลอนท้องตรงนั้นมีไรขนอ่อน ๆ ขึ้นบางเบาและเข้มขึ้นก่อนลับหายลงไปในขอบกางเกง
พยายามบังคับสายตาไม่ให้มองต่ำลงไปกว่านั้น แต่มันกลับทรยศสมอง ดันมองลงไปตรงเป้ากางเกงบอลที่ชุ่มเหงื่อ ตอนเขาทิ้งร่างลงมา ท่อนเนื้อยาวใหญ่ตรงกลางเป้าก็กวัดแกว่งตามจังหวะการโหน ดันเนื้อผ้าออกมาให้เห็นเป็นรูปลำ
ลำคอแห้งผาก แก้มขาวร้อนผ่าวแดงก่ำอย่างไม่รู้ตัว...
“ คนลามกจกเปรต จะออกกำลังกายทำไมไม่รู้จักใส่กางเกงในให้มันเรียบร้อย ตัวเองไม่ได้อยู่บ้านคนเดียวซะหน่อย ถ้ามันหลุดขึ้นมาจะทำยังไง น่าเกลียด ! ”
เธอแค่นเสียงก่นด่า ทั้งที่ตัวเองนั่นแหละเป็นฝ่ายแอบดูเขาอยู่แท้ ๆ !
แม้ปากบ่นว่าน่าเกลียด แต่ดวงตากลับจับจ้องอยู่ไม่ลดละ
จ้อง จนดูเหมือนคนโดนจ้องจะรู้ตัว...
จู่ ๆ เขาก็ทิ้งตัวลงจากบาร์ไปยืนบนพื้น ก่อนตวัดสายตาดุดันมองมาที่เธอ
น้ำฟ้าใจหายวาบ รีบทรุดกายลงนั่งบนพื้นกระดานทันที !
เห็นไหมนะ เขาจะเห็นเธอไหม ?!
ไม่หรอก ไม่ทันเห็น เพราะทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้นมาปุ๊บเธอก็นั่งลงปั๊บเลย
“ ไม่เห็นหรอก เราหลบเร็วมาก ไม่เห็น ๆๆๆ ” น้ำฟ้าบ่นท่องซ้ำไปซ้ำมาราวกับเป็นการปลอบใจตัวเอง
คนเดียวที่รู้ว่าเห็นหรือไม่ก็คือเจ้าตัวที่ยืนนิ่งงันอยู่ตรงนั้นราวหินผา จ้องขึ้นมาที่ห้องพักของหญิงสาวจนกระทั่งไฟถูกปิดลง
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพรายที่มุมปาก ท่อนเนื้อตรงกลางระหว่างขาแข็งชันขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน
บางทีเขาอาจจะพิจารณาการไม่ก้าวล่วงความบริสุทธิ์ผุดผ่องของเธอใหม่อีกครั้ง...
- ผู้เขียน
