ตั้งแต่ช่วงบ่ายจนถึงตอนนี้ก็สามทุ่มเข้าไปแล้ว เอเลียสก็ยังไม่กลับเข้ามาในคฤหาสน์
นิสาชลไม่อยากจะยอมรับเลยว่าเธอกำลังรอคอยการกลับมาของ เขาอย่างใจจดใจจ่อ แอบคิดไปสรตะว่าถ้าคืนนี้เขาไม่กลับมาค้างที่นี่ เขาอาจจะไปหาใครสักคนที่พิเศษ แค่คิดก็ปวดใจแล้ว
ร่างอรชรในชุดนอนตัวยาวสีหวานเริ่มหาวเมื่อนาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่ม กว่า ดึกป่านนี้แล้วเขายังไม่กลับมาอีก
ผ่านไปอีกประมาณหนึ่งชั่วโมง คนใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ก็ยังนอน กระสับกระส่ายทั้งที่หาวหวอดๆแต่กลับนอนไม่หลับ เพราะสมองมันยังคิด ไปสารพัด ว่า ‘เขา’ ไปทำอะไรอยู่ที่ไหน หรือว่าได้รับอันตราย ความห่วงใย มีให้กับผู้ชายคนนี้มากมายจนนิสาชลนึกแปลกใจตนเอง
...ทั้งคิดถึง แอบหวง รอคอย ห่วงใย หากไม่ใช่ความรู้สึก ‘รัก’ จะ เรียกว่าอะไร...
เกือบเดือนที่เธอมีความสัมพันธ์แสนสวาทกับเขา เกือบทุกคืนที่เขา ปรนเปรอเธอด้วยไฟพิศวาสเร่าร้อนจวบจนรุ่งสาง เขาทำให้เธอมีความสุข จนล้น
