EP.5 เมื่อเจ้าพ่อร่ายมนต์พิศวาสหวามเกินต้าน
826 คำ
“ไม่เอา ฉันกลัว” นิสาชลรู้สึกตัวเมื่อความเย็นเฉียบจากแอร์มา ปะทะผิวบอบบาง
“ซู่ววว์ อย่ากลัวเลย ฉันสัญญาว่าจะนุ่มนวลนะเด็กน้อย” เขาโอ้ เสียงนุ่ม ปลอบประโลมให้เธอสงบไม่ดิ้นรนขัดขืน ทว่าร่างเล็กกลับสั่นระริก ราวลูกนกตกน้ำ
ไม่รู้ว่าสั่นสะท้านเพราะหนาวหรือเพราะกลัว นิสาชลแยกไม่ออก คล้ายสมองของเธอจะไม่ทำงานเลยในช่วงเวลานี้ มีเพียงร่างกายเท่านั้นที่ รับรู้เพียงสัมผัสจากเขา ทำได้แค่รู้สึกรู้สมไปกับบทพิศวาสที่กำลังจะเริ่มร้อน ขึ้นทีละน้อย ทีละน้อย
เอเลียสต้องต่อสู้กับไฟปรารถนาในกายที่กำลังลุกลามไปทั่วร่างของ เขาอย่างทรมาน และมันสาหัสมากเมื่อค้นพบว่าไม้กระดานแผ่นเรียบที่เขา เคยเห็น บัดนี้กลายเป็นเนินเนื้อปทุมลันที่มีรูปทรงสวยงามน่าจับน่าลูบไล้ กลืนกินยิ่งกว่าของหวานจานโปรดของเขาเสียอีก มันสวยงามเป็นลีขาวอม ชมพู ขนาดพอดีมือ เมื่อได้กอบกุม บางอย่างกลางกายก็ร้อนรุ่มดั่งลูกเปลว ไฟร้อนๆแผดเผา
ช่างนุ่มเนียนน่าสัมผัส น่าทะนุถนอม และน่าหมํ่าเป็นที่สุด หลังจาก ชื่นชมด้วยสายตาแล้ว ชายหนุ่มก็ไม่รีรอที่จะลิ้มรสปทุมทั้งสองดอกนี้ด้วย ปากฉํ่าขึ้นของเขา
“อ๊ะ...” กายสาวสะท้านเยือกเมื่อปลายยอดทรวงข้างหนึ่งลูกปาก ร้อนๆงับไร้แล้วขบเม้มเล็มเลีย
‘ช่างวาบหวามซ่านสยิวมากเหลือเกิน โอ...’
ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากันแน่น เพราะกลัวว่าเสียงแห่งความ รัญจวนใจจะเล็ดลอดออกไปให้ได้อาย
“ปลดปล่อยอารมณ์ของเธอออกมาเด็กน้อย ล่องลอยไปกับฉันนะ... เด็กดี” เขาบอกเสียงนุ่ม เธอทำตาม
ปล่อยอารมณ์ปล่อยใจไปกับเขาราวกับต้องมนตร์สวาท ทำตาม คำสั่งของเขาราวกับเป็นลูกศิษย์ที่หัวอ่อนสอนง่าย
เรือนกายบอบบางแต่ได้สัดส่วนสะเทิ้นสะท้านเมื่อปลายลิ้นโลมเลีย ไปรอบๆฐานทรวง ก่อนจะวนขึ้นมางับปลายยอดอีกครั้งแล้วบดบี้ดุนดันด้วย ชิวหาอันชํ่าชอง และเมื่อปลายนิ้วร้ายขึ้นมาสัมผัสแผ่วเบาบนปลายยอดอีกข้าง สาวน้อยผู้ไม่เคยต้องมือชายใดก็สะท้านเฮือกอีกครา
“อา... อา... อือม...”
ความรู้สึกแสนพิเศษที่ยากจะอธิบายกำลังทำให้นิสาชลพ่ายแพ้ ให้แก่เกมกามาที่เขาเป็นผู้เริ่ม ยอมจำนนปล่อยให้เขาจับต้อง ครอบครอง และครอบงำจนไม่หลงเหลือความเป็นตัวของตัวเอง
“เอเลียส เอเลียส” เธอเผลอเรียกชื่อเขาไม่หยุดเมื่อครูคนเก่ง ปรนเปรอรสสวาทให้กับเธออย่างเข้มข้น มันซาบซ่านวาบหวามจนแทบขาด ใจ บางครั้งก็เหมือนล่องลอยไปบนปุยเมฆสีขาว บางครั้งก็เหมือนถูกเหวี่ยง ให้ตกลงหุบเหวลึก สลับกันไปมาจนสมองมึนเมาไม่รับรู้โลกภายนอกรอบกาย
ไม่รู้ว่าตอนนี้เวลาอะไร ไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ความเหมาะสม ทุกอย่างลูกลืมเลือนในช่วงเวลาที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา
“เธอสวยมากสาวน้อย” ร่างหนายันตัวขึ้นเหนือร่างงาม ชื่นชม ความเป็นอิสตรีที่เกือบเปลือยด้วยหัวใจที่เต้นแรง
นานแล้วที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้ รู้สึกเหมือนกับเริ่มต้นกลับไปเป็นหนุ่ม น้อยอีกครั้ง เมื่อคิดริมผีปากร้ายกาจก็ทวีความร้อนแรงมากขึ้น พร้อมกับ ปลายนิ้วที่รัวลงบนปลายยอดเป็นจังหวะเดียวกัน เท่านี้ร่างงดงามเย้ายวนก็ดิ้นพล่านด้วยความเสียวซ่านสุดใจ
“อา... เอเลียส ได้โปรด อืออม อาสี...” ใบหน้าอ่อนเยาว์สะบัดไป มาด้วยความกระสันรัญจวน มือเล็กเกาะยึดหัวไหล่หนาเอาไว้แน่น เล็บเล็ก จิกลงบนเนื้อหนาด้วยอารมณ์กระสันซ่านแทบขาดใจ
เมื่อเห็นร่างเล็กบิดส่ายด้วยความทรมานที่แสนหวาน มือกร้านข้าง หนึ่งก็ลูบไล้เลื่อนลงเบื้องล่าง ผ่านหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะไปหยุดที่ขอบ บิกินีตัวจิ๋ว แค่ชั่วอึดใจผ้าผืนเล็กก็ลูกมือใหญ่รูดลงให้พ้นเนินสวาท เขาวาง ทาบฝ่ามืออุ่นๆบนเนินเนื้อที่มีขนอ่อนขึ้นรำไรนั้นอย่างหลงใหลระคนตื่นเต้น
‘เขากำลังจะได้ครอบครองสิ่งที่มีค่าใต้ฝ่ามือนี้เป็นคนแรก’
เธอตัวเล็ก แต่ก็อวบอิ่มเต็มตึงเหมาะมือ เขาลูบไล้นวดเฟ้นเบาๆ ขณะที่ปากร้อนๆยังขบเม้มเล็มเลียไม่ห่างหายจากปลายยอด
นิสาชลเสียวซ่านแทบขาดใจ หลงละเมอเผลอครางอืออาออกมา แทบไม่เป็นศัพท์ เอเลียสกำลังนำพาเธอไปยังดินแดนใหม่ที่ยังไปเคยย่างกรายเข้าไปถึง ดินแดนที่เต็มไปด้วยมวลหมู่ดาวพร่างพราวอยู่รายรอบกาย มันสวยงามเมื่อใช้ความรู้สึกเบื้องลึกสัมผัส
- ผู้เขียน
