Chapter 1
1380 คำ
หญิงสาวร้องครางออกมาเสียงกระเส่า รับสัมผัสที่ชายหนุ่มมอบให้ด้วยความเต็มใจเป็นอย่างมาก ครั้งแรกของเธอกับผู้ชายที่หมายปอง หากย้อนเวลากลับไปได้เธอก็ไม่มีทางเสียใจที่ได้มอบความบริสุทธิ์นี้ให้กับเขา
"อ๊ะ อ๊ะ ธาดา"
ชายหนุ่มปลดเสื้อผ้าของเธอจนเปลือยเปล่าทั้งตัวก่อนจะจูบริมฝีปากบางอย่างดูดดื่ม ความเป็นชายถูไถตามร่องสาวก่อนจะสอดใส่อย่างไม่แคร์ว่าหญิงสาวจะเจ็บหรือไม่
"อ้าาาา เจ็บ เค้าเจ็บ"
หญิงสาวดิ้นไปมาพยายามดันตัวของเขาออกแต่เหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่ทำตามที่ร้องขอเลยแม้แต่น้อย แม้จะเข้าอย่างยากลำบากแต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ขยับจนมันเข้าไปลึกสุดตามที่ต้องการ
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ"
หญิงสาวกำมือแน่นจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของชายหนุ่มก่แนจะร้องครางออกมาขยับตามจังหวะที่เขามอบให้
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ธาดาและแพรีสยังคงมีความสุขกับสัมผัสที่ต่างฝ่ายต่างมอบให้กันอยู่ ทั้งสองคนใช้เวลาทำความรู้จักร่างกายของกันและกันนานเกือบสองชั่วโมงกว่าจะหยุดพักเพราะเริ่มเหนื่อยทั้งคู่
ธาดาเหลือบสายตามองหญิงสาวในอ้อมกอดที่ตอนนี้หลับตาพริ้มด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม เขาลุกขึ้นเดินไปชำระร่างกายในห้องน้ำล้างความเป็นชายของตัวเองก่อนจะชะงักไปเมื่อมันมีเลือดเปื้อนติดอยู่
"ประจำเดือนเหรอ... ก็ไม่ใส่แผ่นอนามัยนะหรือว่า..."
เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับเข้าไปมองหญิงสาวที่ตอนนี้นอนขดตัวอยู่อย่างต้องการไออุ่น ธาดาหยิบผ้าห่มมาคลุมให้ก่อนจะนอนลงข้างกายแล้วหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า
เช้าวันต่อมา...
แพรีสตื่นนอนแต่เช้าด้วยอารมณ์ดีสุดขีด เธอลุกขึ้นมาทำอาหารเช้าให้ชายหนุ่มทานเป็นเมนูง่ายๆไม่ยุ่งยาก เดี๋ยวเขาตื่นนอนมาจะได้พร้อมทานเลย
"ทำต้มจืดกับข้าวผัดกุ้งดีกว่า"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะหยิบวัตถุดิบต่างๆออกมาล้าง ก่อนจะเริ่มทำอาหารตรงหน้าอย่างรวดเร็ว เธออยู่คนเดียวจนชินจึงต้องทำอะไรด้วยตัวเองทุกอย่าง แม้กระทั่งอาหารจากที่ทำเองไม่เป็นจนกลายมาเป็นทุกเมนู
"ธาดาชอบกินกุ้งมากฉันจำได้จ้ะ"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะผัดข้าวตรงหน้าอย่างมีความสุข ส่วนธาดาเมื่อเขาตื่นขึ้นมามองหาคนข้างกายแต่ว่าไม่เจอใครเลยสักคนก็ลุกขึ้นเดินออกมาดูข้างนอก กลิ่นอาหารโชยมาแตะจมูกเขาเดินตามกลิ่นไปก่อนจะเจอแพรีสกำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัว
"ทำอะไรอ่ะ"
เขาเดินไปยืนข้างหลังของหญิงสาวก่อนจะเอ่ยถามเสียงเรียบ เธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังมองกะทะในมือของเธอ
"ทำข้าวผัดกุ้งค่ะ ไปนั่งสิเดี๋ยวเอาไปให้"
"ขอบคุณนะหิวอยู่พอดี งั้นไปรอที่โต๊ะนะ"
เธอพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะหันไปทำอาหารตรงหน้าต่อ ธาดาเงียบไปอย่างรู้สึกผิดที่เผลอทำเธอแรงเกินไปก็เลยขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะเอ่ยเสียงเบา
"เจ็บมั้ย ขอโทษนะ"
แพรีสเหลือบสายตามองชายหนุ่มอย่างสงสัย ว่าเขาขอโทษเธอเรื่องอะไร ถ้าเป็นเรื่องที่เราสองคนมีความสัมพันธ์กันเมื่อคืนเธอไม่โทษใครเพราะตัวเองเป็นคนยอมให้เขาทำแบบนั้น ถ้าจะผิดก็เป็นเธอที่ใจง่ายยอมเขาเอง
"ขอโทษทำไมเหรอ"
"ครั้งแรกไม่ใช่เหรอไง... เมื่อคืนทำแรงไปหน่อย"
แพรีสได้ยินแบบนั้นก็ส่ายหน้าหลบสายตาของเขาไปทางอื่น บอกแล้วไงว่าทุกอย่างมันเป็นความเต็มใจของเธอถ้าใครจะผิดก็เป็นเธอเองที่ยอมเขา
"ไม่เป็นอะไรหรอก ไปนั่งสิเอาน้ำเย็นไปด้วยนะ"
เขามองหญิงสาวอย่างผิดคาด ตอนแรกนึกว่าจะโกรธร้องไห้ฟูมฟายซะอีก แสดงว่าคงมีสติดีและเต็มใจยอมนอนกับเขาเองแน่ แบบนี้ค่อยคุยกันง่ายหน่อยช่วงนี้เขาก็ไม่ได้มีผู้หญิงที่ไหน นอนกับเธอแบบนี้ไปเรื่อยๆก็ดี เขาเป็นคนแรกของเธอซึ่งปลอดภัยแน่นอนไม่ต้องกลัวว่าผู้หญิงจะไปมั่วกับคนอื่นด้วย
"อืม เดี๋ยวไปรอนะ"
เขาเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำเย็นออกไปนั่งรอหญิงสาวในห้องอาหาร ไม่นานเธอก็ถือต้มจืดกับข้าวผัดมาอย่างละจานวางไว้ตรงหน้าของเขา
"กินสิ ไม่รู้ว่าจะถูกปากรึเปล่าปกติทำกินคนเดียว"
เธอวางช้อนให้ชายหนุ่มเท้าคางมองเขาตักชิมอาหารตรงหน้าอย่างลุ้นสุดๆ เขาพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะตักกินต่ออย่างหิวโหย
"อร่อยดี ใช้ได้นะ"
"งั้นก็กินเยอะๆนะคะ"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะตักทานอาหารของตัวเองบ้าง ทั้งสองคนนั่งทานไปจนเกือบหมดโดยที่ไม่ได้คุยอะไรกันเลย ธาดาเงยหน้ามองแพรีสก่อนจะวางช้อนลงแล้วเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
"เรื่องเมื่อคืน คือว่า..."
"ช่างมันเถอะไม่มีใครผิดซะหน่อย ธาดาไม่ต้องคิดมากนะ"
หญิงสาวยิ้มออกมากลัวว่าเขาจะลาออกจากงานแล้วหนีเธอไปไหน ตอนนี้เธอยอมทุกอย่างถ้าเขาต้องการอะไร ให้เป็นแค่คู่นอนก็ยอมถ้ามันทำให้เขาอยู่กับเธอตรงนี้
"คือผมไม่อยากผูกมัดกับใคร บอกตามตรงเลยนะตอนนี้ผมชอบอยู่แบบนี้มันอิสระดี คุณเข้าใจใช่มั้ย"
"ไม่เป็นอะไรเลยค่ะฉันไม่ได้ต้องการให้คุณมารับผิดชอบ แต่ว่าขอร้องอย่างเดียวอย่างนอนกับผู้หญิงคนอื่นได้มั้ย ถ้าธาดาต้องการเมื่อไหร่ให้มาหาที่นี่ ฉันขอแค่นี้แหละคุณทำได้มั้ย"
เธอเอ่ยออกมาอย่างอ้อนวอนสุดๆ ใครจะบอกว่าเธอโง่เธอใจง่ายก็เชิญ เพราะเธอรักเขามานานแล้วและไม่เคยคิดว่าชาตินี้จะได้เจอกันอีก แต่สุดท้ายโลกก็เหวี่ยงเราให้มาเจอกัน เพราะฉะนั้นเธอจะไม่ปล่อยให้เขาหลุดมือไปแน่นอน ถ้าต้องใช้ตัวเองแลกก็ยอม
"แน่ใจนะว่าจะยอมเป็นคู่นอนของผมอย่างเดียว เราต้องมีกฎของการอยู่ร่วมกันนะ"
"กฎอะไรคะ"
เธอเอ่ยถามอย่างสงสัย ดูเขาจะมีเงื่อนไขมากมายที่วุ่นวายไปหมด แต่เธอยินดียอมรับทุกอย่างถ้ามันทำให้เขายังอยู่กับเธอตรงนี้
"ห้ามจู้จี้กับชีวิตของผมเพราะผมชอบอิสระ อย่าแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผมไม่ชอบ และที่สำคัญห้ามรู้สึกอะไรกับผมเพราะคุณเองที่จะเจ็บ"
เขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบ เขาคิดว่าการอยู่คนเดียวมันมีความสุขที่สุดแล้วและถ้าเธออยากจะอยู่ตรงจุดนี้ต้องยอมรับเงื่อนไขนี้ให้ได้
"ได้ค่ะ แพรีสจะไม่หึงหวงคุณ จะให้อิสระกับคุณไม่ใช่สิ เราสองคนจะให้อิสระต่อกัน แบบนี้ดีมั้ยคะ"
"โอเค ดิว ตามนี้เลย"
เขายิ้มออกมาก่อนจะยื่นมือไปตรงหน้าหญิงสาว เธอยื่นมือกลับเช่นกันก่อนจะถูกชายหนุ่มดึงให้มานั่งลงบนตัก แพรีสโอบรอบคอชายหนุ่มไว้ก่อนจะมองเขาตาใสแป๋ว
"จะทำอะไรคะ"
"ไปย่อยมื้อเช้ากันดีกว่า จะได้ไม่อ้วน"
พูดจบเขาก็อุ้มเธอเข้าไปในห้องนอนทันที ท่าทางเธอจะผิดคาดกับผู้ชายคนนี้มากพอสมควร เขาดูเป็นผู้ชายที่มีความต้องการทางเพศค่อนข้างสูงมาก และไม่ว่าเขาจะต้องการเมื่อไหร่เธอมั่นใจว่าสามารถตอบสนองความต้องการของเขาได้ทุกเมื่อ... และเธอจะทำให้เขารู้สึกกับเธอให้ได้เลย... คอยดู!
- ผู้เขียน
