Chapter 14
1310 คำ
แพรีสแวะร้านขายยาซื้อยาคุมฉุกเฉินติดมือมาด้วย เธอกลัวว่าตัวเองจะท้องจึงต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อน ผู้ชายเฮงซวยแบบนั้นคิดแต่จะหลอกนอนกับเธอแค่นั้นแหละ ไม่มีทางที่คิดจะรับผิดชอบคนอย่างเธอหรอก เพราะฉะนั้นป้องกันตัวเองดีที่สุด
"คุณแพรสวัสดีค่ะ เมื่อคืนเมามากเลยนะคะ"
เลขาเมษาเอ่ยออกมาเสียงสดใส ก็เมาด้วยกันทั้งคู่นั่นแหละแต่ต้องขอขอบคุณที่ธาดามาพาเราสองคนกลับ ไม่อย่างนั้นคงจะโดนผู้ชายคนอื่นฉุดไปไหนต่อไหน
"อืม เมาสุดภาพตัดเลย"
"ดีนะคะที่คุณธาดามาเที่ยวเหมือนกัน ก็เลยพาเราสองคนกลับไปส่ง"
หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาไม่พูดอะไรอีก เธอขอตัวกลับเข้าไปในห้องก่อนจะได้ทานยาแล้วก็นั่งทำงานของตัวเองต่อ เธอหยิบซองยาขึ้นมาจะเปิดออกก็ต้องรีบเอาใส่ลิ้นชักเมื่อเมษาเดินเข้ามาหา
"คุณแพรีสคะ ทางสาขาแจ้งมาว่าคุณแอนดรูว์มาดูเครื่องเพชรไปแจกลูกน้องค่ะ เห็นว่าจะเอาไปจับฉลากงานเลี้ยงก็เลยอยากถามว่าจะได้ส่วนลดอะไรมั้ย"
เธอเงียบไปสักพักก่อนจะหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาชายหนุ่มทันที ไม่นานเขาก็กดรับสาย
(สวัสดีครับคุณแพรีส)
"สวัสดีค่ะคุณแอนดรูว์ ไปซื้อเครื่องเพชรแจกลูกน้องเหรอคะ"
(ใช่ครับรู้ได้ยังไงครับผมแอบมานะเนี่ย คือจะเอาสร้อย แหวน แล้วก็ข้อมือไปจับฉลากแจกรางวัลครับ ผมซื้อราคาไม่แพงมากขนาดนั้นก็เลยไม่รบกวนดีกว่า)
"รบกวนอะไรกันคะ ถ้าจะซื้อให้โทรมาหาแพรีสเลยค่ะสำหรับลูกค้าคนพิเศษมีราคาพิเศษให้ค่ะ ว่าแต่ตอนนี้อยู่สาขาไหนคะเดี๋ยวแพรีสไปหา ดื่มกาแฟกันค่ะ"
เธอเอ่ยชวนชายหนุ่ม ตั้งแต่รู้จักกันมาเราสองคนแทบจะไม่ได้ออกไปไหนด้วยกันเลยเพราะเขามีงานต่างประเทศบ่อยมาก และช่วงที่เขาว่างเธอก็ติดงานด้วย จึงไม่ค่อยมีโอกาสได้เลี้ยงขอบคุณลูกค้าคนพิเศษ ครั้งนี้ก็ถือโอกาสซะเลย
(ได้สิครับ ผมดีใจมากเลยนะที่คุณแพรีสมีเวลาว่างให้ผมบ้าง)
"ต้องขอโทษที่ผ่านมานะคะที่เราเวลาไม่ค่อยตรงกันเลย งั้นเจอกันนะคะ"
(ครับ สาขาใกล้กับบริษัทของคุณเลย งั้นผมเลือกรอไปก่อนแล้วกันนะครับ)
"ได้ค่ะ ไม่เกินยี่สิบนาทีค่ะ"
เธอกดวางสายก่อนจะรีบเก็บกระเป๋าเตรียมตัวออกไปทันที เมษาหันไปมองเจ้านายอย่างสงสัยว่าเลขาอย่างเธอต้องไปด้วยรึเปล่า
"เมษาต้องไปมั้ยคะ"
"ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวไปเองมีอะไรโทรมานะ"
"ได้ค่ะ"
แพรีสเดินออกไปจากห้องทันที เธออยากจะไปเลี้ยงข้าวขอบคุณเขาที่ใช้บริการร้านเธอมาตลอด แถมยังแนะนำลูกค้ามาให้อีกด้วย เอาจริงเขาเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งเลยนะแถมยังหล่อรวยเพอร์เฟคทุกอย่างเลย และเขาก็ดูสนใจเธอเป็นพิเศษด้วย
ทางด้านของธาดาเขามาถึงที่บริษัทก็รีบไปหาหญิงสาวที่ห้องทำงานทันที เมื่อมาถึงหน้าห้องทำงานเขาก็เดินไปหาเลขาเมษาตรงหน้าห้อง
"คุณแพรีสมาทำงานหรือยัง"
"มาแล้วออกไปแล้วค่ะ"
เมษาเอ่ยออกมาอย่างใสซื่อ เจ้านายเข้ามาไม่ทันไรก็เดินออกไปแล้วเพราะมีธุระต่อที่อื่น
"ออกไปไหน"
ธาดาเอ่ยถามเสียงจริงจังมากจนเธอรู้สึกแปลกใจ สองคนมีอะไรน่าสงสัยกันมาตั้งนานแล้ว แต่เธอแค่ไม่อยากจะคาดเดาเพราะคิดว่าทั้งสองคนน่าจะรู้จักกันมาก่อนเพราะเรียนจบมหาวิทยาลัยเดียวกันด้วย
"ไปสาขาที่ห้างใกล้ๆนี่ค่ะ พอดีว่าคุณแอนดรูว์เค้ามาซื้อเครื่องเพชร คุณแพรีสก็เลยถือโอกาสไปหาเห็นว่าจะพาไปเลี้ยงข้าวตอบแทนด้วย ลูกค้าคนพิเศษก็แบบนี้แหละค่ะ"
เธอยิ้มกว้างออกมาเสียงสดใส ธาดากำมือแน่นอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่หญิงสาวไปยุ่งวุ่นวายกับผู้ชายคนนั้นอีก ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าคุณแอนดรูว์ต้องการอะไรจากผู้หญิงของเขา สงสัยต้องไปแสดงความเป็นเจ้าของสักหน่อยน่าจะดี จะได้รู้ว่าของใครเป็นของใคร
"ขอบคุณมากครับงั้นผมไม่รบกวนแล้ว"
เขาเดินออกไปทันทีก่อนจะกลับไปยังแผนกแล้วหยิบโทรศัพท์กับกระเป๋าสตางค์ติดตัวไปด้วย ธาดาขับรถไปที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆก่อนจะเดินไปยังชั้นที่มีร้าน PR JEWELRY อยู่ เขาเห็นหญิงสาวกำลังยืนคุยยิ้มหน้าระรื่นอยู่กับลูกค้าคนพิเศษก็รู้สึกหมั่นไส้ก่อนจะรีบตรงเข้าไปหาทันที
"บังเอิญจังเลยนะครับคุณแพรีส สวัสดีครับคุณแอนดรูว์"
"สวัสดีครับคุณธาดา"
แพรีสหันขวับไปมองชายหนุ่มก่อนจะเบะปากใส่อย่างไม่ชอบขี้หน้า คนอะไรตามจองล้างจองผลาญคนอื่นไม่เลิกแบบนี้
"มาทำไมไม่ทราบคะ"
"มาทำธุระนะครับแล้วก็ว่าจะหาอะไรทานด้วย หิวกันมั้ยครับไปทานข้าวด้วยกันมั้ย"
เขาหันไปชวนแอนดรูว์และหญิงสาว เพราะเขารู้ว่าทั้งสองคนต้องไปด้วยกันแน่นอน และเขาเนี่ยแหละจะไปเป็นก้างขวางคอของทั้งสองคนเอง
"นี่คุณ..."
"พูดดีๆนะ ไม่อย่างนั้นคุณแอนดรูว์จะได้รู้ว่าผมเป็นผัวของคุณ"
เขากระซิบหญิงสาวก่อนจะยิ้มให้คุณแอนดรูว์ เขามองทั้งสองคนอย่างสงสัยไม่รู้ว่ากระซิบอะไรกัน แต่เจ้านายกับลูกน้องคงมีอะไรให้คุยกันล่ะมั่ง แพรีสได้ยินคำที่เขาขู่ก็ดำมือแน่นก่อนจะฝืนยิ้มออกมา
"หิวพอดีเลย คุณแอนดรูว์เราไปทานข้าวกันมั้ยคะ"
"ได้นะครับวันนี้ผมว่างพอดี ทานหลายคนสนุกดีครับ"
เขายิ้มกว้างออกมาไม่ว่าอะไร ตอนแรกก็ดีใจที่จะได้ไปกับคุณแพรีสสองต่อสอง แต่ในเมื่อมีคุณธาดาเข้ามาก็ช่วยไม่ได้ อย่างน้อยเขาก็ได้ไปทานข้าวกับหญิงสาว แค่นี้ก็ดีมากแล้ว
"งั้นเชิญทางนี้ครับ ผมจะพาไปร้านเด็ด"
เขาพาทั้งสองคนเดินไปยังร้านอาหารไทยขึ้นชื่อในจังหวัด อร่อยถูกปากมากและเป็นร้านโปรดของครอบครัวเขาด้วย ทั้งสามคนสั่งเมนูมาคนละสองอย่าง มีแต่ของอร่อยทั้งนั้นเลย
"คุณแอนดรูว์ชอบทานกุ้งมั้ยคะ แพรีสสั่งมาเผื่อด้วยนะ"
"ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ครับ แต่ว่าทานได้นะไม่ได้แพ้อะไร ถ้าปรุงมาน่าทานผมก็กินได้หมดเลย"
เขาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ธาดาหันไปมองหญิงสาวก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน
"ผมก็ชอบทานนะ สั่งมาเผื่อด้วยดีจัง"
"คุณธาดาชอบกินกุ้งเหรอคะ แพรีสไม่เห็นรู้เลย ถ้าอย่างนั้นสั่งกินเองนะคะเพราะจานนี้ฉันสั่งมากินกับคุณแอนดรูว์แค่สองคน"
เธอมองเขาทำหน้าตากวนประสาทใส่พร้อมกับกระทืบเท้าใส่ชายหนุ่มอย่างแรง เขานิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะพยายามอดทนควบคุมอารมณ์ของตัวเองไว้ให้มากที่สุด
'อดทนไว้ก่อนธาดา เผลอเมื่อไหร่จะลงโทษจะหลาบจำเลยยัยดื้อ!'
- ผู้เขียน
