บทที่ 12

1939 คำ

คริสเตียโนมาเที่ยวที่บ้านของรุ่งฟ้าได้สองวันแล้ว ชายหนุ่มเข้าไปช่วยงานที่ไร่ทุกวัน ถึงแม้เขาจะเป็นลูกคุณหนูแต่เขาก็ทำได้ถึงบางครั้งจะทุลักทุเลไปบ้าง แต่พอเริ่มทำไปสักพักเขาก็ทำได้ดีไม่แพ้คนงานในไร่ “เหนื่อยไหมคะพักก่อนไหม พี่คริสไม่จำเป็นต้องทำก็ได้นะคะ” “พี่ทำได้ พี่ไม่อยากให้ใครมองว่าพี่ทำเรื่องแค่นี้ไม่ได้” “งั้นก็ตามใจ” “ครับ พี่ว่าแพทนั่นแหละเข้าไปพักก่อนดีกว่าแดดมันร้อน” “ไม่เอา แพทจะช่วยพี่คริสจะได้เสร็จเร็วๆ” “งั้นก็ตามใจ” คริสเตียโนกับรุ่งฟ้าเข้ามาช่วยเก็บสตรอว์เบอร์รีในไร่ตั้งแต่เช้าจนตอนนี้เกือบจะเที่ยงแล้ว ทั้งคู่ช่วยกันเก็บด้วยความหวานแหววจนความหวานของสตรอว์เบอร์รี่เทียบไม่ติด “พี่แพท พี่คริส กลับไปกินข้าวกันเถอะเดี๋ยวแม่จะรอ” “จ้า/ครับ” พัทมาตามพี่สาวและพี่เขยให้กลับไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน ทั้งสามคนขี่จักรยานกลับบ้านใช้เวลาไม่นานเพราะเนื้อที่ของไร่ไม่ได้เยอะมากมาย ส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม