บทที่ 4
1380 คำ
เช้าวันจันทร์วันทำงานของใครหลาย ๆ คนหนึ่งในนั้นก็คือ รุ่งฟ้า เลขาสาวแสนเฉิ่มของคริสเตียโน วันนี้เธอแต่งตัวไม่เหมือนเดิมเปลี่ยนแปลงยิ่งกว่าหน้ามือเป็นหลังมือ หน้าตาถูกแต่งแต้มไปด้วยสีสันสดใส ใส่เสื้อเดรสยาวเลยขึ้นมาจากเข่านิดหน่อย ผมถูกปล่อยยาวกลางหลัง ใส่คอนแทกต์เลนส์แทนแว่นตาหนาเตอะ เธอเข้ามาภายในบริษัทไม่มีใครไม่มองความสวยของเธอเลยสักนิด
เมื่อลิฟต์หยุดชั้นบนสุดของบริษัท รุ่งฟ้าเดินออกจากลิฟต์ตรงไปยังโต๊ะทำงานหน้าห้องของคริสเตียโน เธอนั่งได้สักพักคริสเตียโนก็มาถึงที่ออฟฟิศพร้อมแดนเลขาอีกคนระหว่างที่พวกเขากำลังจะเดินเข้าห้อง แดนได้เดินเข้าไปทักทายเลขาสาวอย่างสนิทสนม
“ว้าว น้องแพททำไมวันนี้ถึงแต่งตัวเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนเลย”
“พอดี แพท อยากจะเปลี่ยนตัวเองบ้างนะคะ รู้สึกเบื่อกับอะไรเดิม ๆ”
“อืม ดีแล้วแต่งตัวแบบนี้ระวังนะ จะมีคนมาจีบไม่หยุด”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ไม่ด้วยสวยอะไรขนาดนั้น”
“ใครบอก สวยมากเลย”
“ขอบคุณค่ะสำหรับคำชม”
“ฮ่า ๆๆๆ/ฮ่า ๆๆๆ”
ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังยืนคุยอยู่นั้น คริสเตียโนก็ยืนฟังไม่ได้เดินเข้าไปในห้อง เขารู้สึกไม่ชอบใจอย่างบอกไม่ถูกที่เธอแต่งตัวสวยไม่เหมือนกับทุกวันที่แต่งเหมือนมนุษย์ป้า ยิ่งมองชุดที่เธอแต่งมาเขายิ่งไม่ชอบใจทำไมต้องใส่ชุดที่มันสั้นด้วยนะ ทั้งที่จริงชุดที่เธอใส่มันก็ไม่ได้สั้นอะไรขนาดนั้น
“จะคุยกันอีกนานไหมฉันจ้างมาให้ทำงานนะ ไม่ใช่มาคุยกัน” เขาพูดออกมาแบบเหวี่ยง ๆ
“ขอโทษค่ะ/ขอโทษครับ”
“อืม รุ่งฟ้าเข้ามาหาผมในห้องด้วย”
“ค่ะ”
หลังจากที่โดนชายหนุ่มหงุดหงิดใส่ทั้งแดนและรุ่งฟ้าก็รีบไปทำตามหน้าที่ของตัวเองทันที แดนไม่รู้ทำไมเจ้านายถึงอารมณ์เสียตั้งแต่ตอนเช้า ส่วนรุ่งฟ้าก็รีบเดินตามเจ้านายหนุ่มเข้าไปในห้องแต่ยังไม่ทันที่เธอจะปิดประตูสนิทเสียงของคริสเตียโนก็ดังขึ้น
“คุณรุ่งฟ้า ผมต้องการคำอธิบาย”
“ค่ะ เรื่องอะไรไม่ทราบคะ หรือว่างานผิดพลาดตรงไหน”
“ไม่ใช่ เรื่องนั้นแต่เป็น เรื่อง เออ เรื่องการแต่งกายของคุณวันนี้”
“ทำไมคะ ดิฉันแต่งกายเป็นยังไง”
“ก็ผมไม่เคยเห็นคุณแต่งตัวแบบนี้มาก่อนตั้งแต่ทำงานด้วยกันผมสงสัยเท่านั้นเอง”
“อ้อ ก็ไม่ทำไมค่ะ ดิฉันแค่อยากแต่งตัวสวย ๆ แบบคนอื่นเขาบ้างนะคะ เลยลองเปลี่ยนดู”
“คุณไม่ได้ มีใครมาจีบใช่ไหม”
“ยังค่ะ ดิฉันมีคนที่ชอบแล้ว ถึงแม้เขาจะไม่ชอบดิฉันก็ตาม”
“มันเป็นใคร!”
ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงที่ดังลั่นห้องแต่หญิงสาวไม่ทันจะตอบคำถามของชายหนุ่ม แดนก็มาเคาะห้องเรียกเจ้านายเสียก่อนเนื่องจากมีงานด่วนเข้ามาทำให้หญิงสาวต้องรีบออกจากห้องแล้วไปทำงานของตัวเองต่อ ส่วนคริสเตียโนรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกที่รู้ว่าหญิงสาวมีคนที่ชอบแล้ว เขากำลังจะรู้ว่าเธอชอบใครแต่โดนขัดจังหวะซะก่อน ทั้งวันคริสเตียโนพยายามจะเรียกหญิงสาวมาคุยให้รู้แล้วรู้รอด เขาไม่ชอบอาการที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลยจริง ๆ แต่ก็ไม่มีโอกาสได้คุยกันเพราะมีงานด่วนเข้ามาอยู่ตลอด
ตกเย็นพนักงานออฟฟิศต่างคนก็ต่างแยกย้ายกลับบ้านเหลือรุ่งฟ้ากับคริสเตียโนเท่านั้นที่ยังไม่กลับ เนื่องจากคริสเตียโนมางานด่วนต้องจัดการทำให้เลขาสุดสวยต้องอยู่ทำงานด้วย กว่าทั้งคู่จะเลิกก็ดึกมาก คริสเตียโนจึงชวนเธอไปทานข้าวด้วยกันในระหว่างที่กำลังจะไปขึ้นรถชายหนุ่มก็ถามหญิงสาวขึ้นมา
“อยากกินอะไรบอกมาได้เลย ผมเลี้ยงเอง”
“ดิฉันแล้วแต่คุณคริสค่ะ”
“แต่ผมอยากให้คุณเป็นคนเลือก”
“ก็ได้ค่ะ แต่มีข้อแม้นะคะ ถ้าดิฉันเป็นคนเลือกคุณคริสห้ามปฏิเสธ”
“อืม ได้สิสบายมาก”
ตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนไม่ใช่ตัวเองที่ปฏิบัติกับเลขาสาวแบบนี้ สามปีมาเขาไม่เคยแม้กระทั่งจะชวนเธอไปกินข้าวแต่วันนี้เขากลับ ทำมัน หญิงสาวที่นั่งวิเคราะห์ถึงพฤติกรรมของเจ้านายถึงกับต้องยิ้มมุมปาก เขากำลังตกหลุมพรางที่เธอวางไว้แล้วสินะ
รุ่งฟ้าพาคริสเตียโนมากินข้าวที่ร้านริมถนนเป็นร้านอาหารตามสั่งเธอแค่อยากกินส้มตำพอดีกับที่เขาชวนจึงพาเขามาที่นี่ เธอบอกเขาแล้วนะว่าห้ามปฏิเสธร้านที่เธอพามากิน
“คุณคริสทานอะไรดีคะ ร้านนี้อร่อยทุกอย่างดิฉันรับประกัน”
“อืม ผมให้คุณสั่งดีกว่า คุณเคยกินแล้ว”
“ได้ค่ะ งั้นเอา ตำไทยเผ็ดน้อย ลาบเนื้อ ไก่ย่าง เนื้อย่าง ข้าวเหนียว แล้วก็ยำทะเล โอเคนะคะ”
“ครับตามนั้น”
เมื่ออาหารมาถึงทั้งสองคนก็กินอย่างเอร็ดอร่อย รุ่งฟ้าไม่คิดเลยว่าเขาจะกินร้านแบบนี้ได้เพราะปกติเขากินแต่ร้านหรู ๆ เท่านั้น แถมยังกินส้มตำได้อีกตั้งแต่ทำงานเธอไม่เคยเห็นเขากินเลยสักครั้ง
“คุณมองอะไร หน้าผมมีอะไรติดอยู่รึเปล่า”
“เปล่าค่ะ แค่ตกใจที่คุณคริสกินส้มตำได้”
“ผมก็กินได้ ปกติถ้ามัมทำผมก็จะกิน จริง ๆ ผมชอบอาหารไทยนะแต่ต้องเป็นฝีมือของแม่เท่านั้นผมถึงจะกิน คุณก็รู้นี้ว่ามัมผมเป็นคนไทยเหมือนคุณ”
“รู้ค่ะ แต่เห็นปกติคุณสั่งให้พี่แดนซื้ออาหารมาจากร้านหรู ๆ เลยแปลกใจก็เท่านั้นเอง”
“ผมกินได้หมดนะ ผมไม่ได้เรื่องมากขนาดนั้น เอาไว้วันหลังเราไปกินที่อื่นอีกนะ”
“จะดีหรือคะ ดิฉันว่า/คุณกลัวคนที่ชอบเขาจะเข้าใจผิดเหรอที่ไม่กล้าไปกับผมอีก” ชายหนุ่มรีบพูดแทรกหญิงสาวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่คนฟังรู้สึกได้ว่าเขาไม่พอใจ
“ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่ ดิฉัน กลัวคุณคริสจะดูไม่ดีที่มีกินข้าวกับเลขาแบบนี้” หญิงสาวรีบปฏิเสธทันควันกลัวคนที่ตนเองแอบชอบจะเข้าใจผิดกันใหญ่
“ผมไม่สนใจใครทั้งนั้น เอาเป็นว่าว่าง ๆ เราค่อยไปด้วยกันอีก ว่าแต่คนที่คุณชอบคือใคร บอกผมได้ไหม”
“เอาเป็นว่าถึงเวลาแล้วคุณก็จะรู้เองค่ะ”
“ก็ได้ผมจะรอ”
หลังจากที่ทั้งสองคนกินข้าวด้วยกันเสร็จเรียบร้อยชายหนุ่มก็มาส่งหญิงสาวที่คอนโด แต่เขาเกิดอยากขึ้นไปบนห้องของหญิงสาว จึงออกอุบายขอเธอขึ้นไปเข้าห้องน้ำเพราะว่าเขาปวดท้อง
หญิงสาวไม่ทันสังเกตความผิดปกติเลยอนุญาตให้เขาเข้าห้องเธอแต่มันก็ทำให้ชายหนุ่มหงุดหงิดที่เธอยอมให้ผู้ชายขึ้นมาบนห้อง
ง่าย ๆ แบบนี้
“เชิญค่ะ ห้องน้ำอยู่ในห้องนอนค่ะ ตามดิฉันมาทางนี้ค่ะ”
“ผมขอโทษนะที่ต้องมารบกวนคุณ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
ชายหนุ่มเดินตามหญิงสาวไปเข้าห้องน้ำพร้อมกับสำรวจห้องเธอไปด้วย รุ่งฟ้าเป็นคนมีระเบียบวินัยเธอจัดห้องได้ดูเรียบ ๆ สบายตา แต่งห้องได้ดีเลยทีเดียวเธอมีข้าวของในห้องไม่มาก เมื่อเข้าห้องน้ำเสร็จเจ้านายหนุ่มก็เดินมาหาเลขาสาวที่รออยู่ห้องนั่งเล่น
“คุณคริสจะกลับเลยไหมคะ เดี๋ยวดิฉันลงไปส่ง”
“เออ ครับ ๆ ผมจะกลับแล้วแต่คุณไม่ต้องไปส่งผมหรอกนะ ผมลงไปเอง”
“เอาแบบนั้นหรือคะ”
“ครับ งั้นผมไปก่อน”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับอาหาร” หญิงสาวบอกชายหนุ่มที่กำลังเดินไปที่ประตู
- ผู้เขียน
