จะได้นอนตอนไหนคะเนี้ย
1250 คำ
หลังจากรอพี่ชายหนุ่มสอนนักศึกษาเสร็จ สาวน้อยกับเพื่อนสาวอย่างบียอนเซ่ก็เดินลงมาโดยมีชายหนุ่มเดินตามหลังมาด้วย
บียอนเซ่: แกไม่ต้องคิดมากนะเดี๋ยวอีผึ้งมันก็คิดได้
เหมย: เสียใจอ่ะต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องแบบนี้
พีช: สนใจทำไม!
บียอนเซ่: ฉันกลับก่อนนะอาจารย์สวัสดีค่ะฝากดูแลเหมยด้วยนะคะ
พีช: อื้มกลับบ้านดีๆล่ะ
บียอนเซ่: ค่ะอาจารย์
สาวน้อยยืนโบกมือให้เพื่อนก่อนจะหันมาหาชายหนุ่มพร้อมกับถอนหายใจยาวๆ ชายหนุ่มได้แต่เอามืออุ่นๆวางไว้บนหัวของสาวน้อยก่อนจะลูบหัวเบาๆ
พีช: มีฉันอยู่ไม่ต้องกลัวไม่มีใครมาทำอะไรเธอได้หรอก
เหมย: รู้สึกดีจังเลยค่ะ แต่ก็ยังไม่สบายใจเรื่องผึ้ง
พีช: อย่ามัวแต่แคร์คนอื่นจนมาทำร้ายความรู้สึกของตัวเองเลย ไปเถอะพ่อรอนานแล้ว
ถึงร้านอาหารทั้งสองคนก็รีบเดินเข้าไปก่อนจะกล่าวทักทายคุณพ่อและเพื่อนของคุณพ่อ
พีช: คุณอาสวัสดีครับ
เหมย: สวัสดีค่ะ
คุณอา: โตเป็นสาวแล้วนะอาเหมย
เหมย: ค่ะ //ฉันส่งยิ้มให้กับคุณอาก่อนจะหันไปคุยกับคุณพ่อ
พีช: พ่อจะไปคืนนี้เลยหรอครับ
พ่อ: ใช่ต้องไปคืนนี้พรุ่งนี้เที่ยงมีเซ็นสัญญากับลูกค้า ว่าแต่พ่อไม่อยู่พี่เค้าแกล้งเหมยอีกหรือเปล่า
เหมย: แกล้งค่ะพ่อ//ฉันทำหน้าตาจริงจังจนพี่พีชต้องผลักหัวฉันเบาๆจนคุณพ่อหัวเราะออกมา
พ่อ: วินัยลูกนายมาหรือยังล่ะ
คุณอา: คงถึงแล้วล่ะ
ไม่นานก็มีหนุ่มหล่อเดินเข้ามาพร้อมกลับกล่าวทักทายทุกคนฉันกับพี่พีชก็ได้แต่มองหน้ากันก่อนจะยิ้มให้ชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามา
คุณอา: นี่ไงตาพุฒอาเหมยคนที่พ่อเคยเล่าให้ฟัง
พุฒ: สวัสดีครับน้องเหมยเรียนอยู่เอนอสหรอ
เหมย: ค่ะ //ฉันยิ้มให้พี่พุฒก่อนจะหันไปหาพี่พีชแต่ก็ต้องหุบยิ้มทันทีเพราะพี่พีชมองฉันกับพี่พุฒอย่างไม่สบอารมณ์
พุฒ: พี่เพิ่งเรียนจบจากที่นั่นเหมือนกันตอนนี้มาช่วยงานคุณพ่อเดี๋ยวเราคงได้เจอกันบ่อยๆ
พีช: เหมยยังเรียนแค่ปีหนึ่งยังไม่ได้เข้าบริษัทง่ายๆหรอก //ผมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยและเย็นชาจนพ่อต้องรีบสั่งอาหารเพื่อเปลี่ยนบทสนทนา
พุฒ: น้องเหมยชอบกินหูฉลามไหมครับ ที่นี่ทำอร่อยมากเลยนะเดี๋ยวพี่สั่งให้
เหมย: ค่ะ....
พีช: เป็นใบ้หรือไงสั่งเองไม่ได้หรอ! ผมเอาเป็นกุ้งผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์ ติ่มซำ ปีกไก่เหล้าแดง กระเพาะปลา ครับของผมแค่นี้แหละ
เหมย: งั้นเหมยเอา...
พีช: สั่งให้แล้วจะสั่งอีกหรือไงกินขนาดนี้อ้วนตายพอดี!!
เหมย: อ่าวพี่พีชเป็นไบโพล่าร์หรือเปล่าคะ//ฉันมองหน้าพี่พีชก่อนจะย่นจมูกใส่แล้วส่งเมนูคืนพนักงาน
ทุกคนต่างมองฉันกับพี่พีชก่อนจะหันไปสั่งอาหารของตนเองมีแต่พ่อที่นั่งขำเบาๆก่อนจะยกน้ำชาขึ้นมาดื่ม
พีช: พ่อครับงานที่จะให้ผมทำพ่อแน่ใจนะ
พ่อ: ถ้าลูกไม่ทำใครจะทำล่ะ เราก็ลองแบ่งเวลาดูถ้ามันหนักก็บอกพ่อหรือจะลาออกจากครูมาลุยงานที่บริษัทก็ได้
เหมย: ว่าที่ผู้บริหาร //ฉันตบมือแปะๆจนพี่พีชหันมาผลักหัวอีกรอบ
พ่อ: แกล้งแต่น้องเดี๋ยวจะโดน //พ่อหันไปดุพี่พีชตามด้วยฉันที่แลบลิ้นใส่
พีช: ทีน้องแกล้งผมพ่อยังไม่เคยว่าน้องเลย
พ่อ: น้องมือเบาเราไม่เจ็บหรอก
เหมย: ใช่ๆๆคุณพ่อพูดถูก
พีช: กลับไปโดนดีแน่!!!
ทุกคนต่างหัวเรากับคำพูดของพี่พีชแต่ทำไมฉันถึงขนลุกแบบนี้ล่ะ หึยยยย
หลังจากส่งคุณพ่อขึ้นเครื่องแล้วเราสองคนก็รีบกลับบ้านทันที ถึงบ้านพี่เฟิ่งก็รีบเรียกฉันไปคุยพร้อมกับยื่นถุงผ้าอนามัยมาให้
เหมย: อะไรคะพี่เฟิ่ง
พี่เพิ่ง: คุณหนูเหมยเป็นประจำเดือนแต่ไม่ซื้อผ้าอนามัยแบบกลางคืนติดห้องไว้เลย เมื่อตอนบ่ายพี่เข้าไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเห็นที่นอนเปื้อนเลือด คราวหลังต้องซื้อติดไว้นะคะโตเป็นสาวแล้ว
เหมย: อ๋อ...ค่ะขอบคุณนะคะพี่เฟิ่ง
พีช: มีอะไรกัน
ชายหนุ่มเดินมายืนข้างๆสาวน้อยก่อนจะก้มมองถุงผ้าอนามัยสาวน้อยจึงรีบปิดปากถุงอย่างไว
เหมย: ไม่มีอะไรค่ะขอตัวก่อนนะคะ
สาวน้อยรีบวิ่งขึ้นมาบนห้องชายหนุ่มเองก็รีบเดินขึ้นมาเหมือนกัน ร่างบางถูกสวมกอดจากด้านหลังก่อนจะถูกดันเข้าไปในห้อง
เหมย: อื้ออ พี่พีชจะทำอะไร
พีช: คิดถึงจังเลย
เหมย: อยู่ด้วยกันแทบทั้งวันจะมาคิดถึงอะไร
พีช: แล้วนี่เป็นประจำเดือนหรอ
เหมย: ปะ...เปล่าค่ะพี่เฟิ่งขึ้นมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเห็นที่นอนมันเปื้อนเลือดเลยคิดว่าเหมยเป็นประจำเดือน
พีช: นั่นสิเมื่อคืนเลือดเธอออกขนาดนั้น ซีดดดดด คิดแล้วเสี้ยนไม่ไหวแล้วขอนะคะ
ชายหนุ่มรีบประกบจูบก่อนจะดันร่างสาวน้อยให้นอนลงบนเตียง ลมหายใจเริ่มผสานกันเสียงครางของสาวน้อยเริ่มเล็ดลอดออกมาจากลำคอ
อื้ออออ.....
พีช: เมื่อคืนเจ็บแต่วันนี้ไม่เจ็บเท่าเมื่อคืนแล้วไม่ต้องกลัวนะคะ
เหมย: แต่ก็เจ็บอยู่ดี//ฉันมองหน้าพี่พีชก่อนจะถูกประกบจูบอีกครั้ง
"อื้อ.....ไม่....ไหว...แล้ว .... "
ชายหนุ่มยิ้มเบาๆก่อนจะปลดเสื้อผ้าของสาวน้อยออกแล้วสัมผัสรอยจูบกับยอดปทุมถัน
เหมย: เสียว.....อือออออ
จ๊วบ.....จ๊วบ.....
พีช: ไม่ไหวแล้ว.....อ้าาาา
แก่นกายถูกเขี่ยเบาๆที่กลีบเกสรก่อนจะค่อยๆยัดเข้าไปช้าๆ ร่างสาวน้อยเริ่มเกร็งหายใจแรงขึ้นชายหนุ่มเห็นอาการเกรงของสาวน้อยจึงรีบก้มลงมาจูบเพื่อสร้างความผ่อนคลายให้กับเธอก่อนจะยัดเบ้าไปพรวดเดียว
เหมย: อ๊าาาาาาส์
พีช: โอ้ยยย......ซี๊ดดดด....
อื้ออออ.....พี่พีช.....อ๊าส์....
อื้อๆๆๆ.....พี่พีช ....อื้อออออ ....
พีช: เป็นบ้างคะเจ็บไหม...ซี๊ดดด...
เหมย: สะ...เสียว....เสียว...อ้าาาส์....
พีช: แน่นอ่ะ....ซี๊ดดด.....โอ้ย......อ้ะๆ....
ชายหนุ่มยังคงกระแทกอย่างต่อเนื่องโดยไม่ลดละหรือหยุดเพื่อให้สาวน้อยได้พักหายใจเลย สาวน้อยเองก็เสียวจนแทบขาดใจร้องครางออกมาแทบจะสุดเสียง
เมื่อชายหนุ่มเห็นสาวน้อยเริ่มเกร็งตัวกัดริมฝีปากมือเริ่มจิกกับแผ่นหลังของตนก็เข้าใจว่าสาวน้อยใกล้จะถึงสวรรค์แล้วจึงรีบเร่งเพื่อให้ตัวเองเสร็จไปพร้อมกับสาวน้อย
อ้าาาา....อ๊าาาาส์......อร๊าาาาาาส์
ซี๊ดดดด........โอ้ว......อ้าาาาาส์.....
เมื่อแรงเพลงรักหยุดลงเสียงหายใจเหนื่อยหอบก็เข้ามาแทนที่ ทั้งสองยังคงนอนกอดกันไม่ไปไหน
3ชั่วโมงผ่านไป.......
อื้อออออออ....
พีช: จะนอนแล้วหรอ...
เหมย: ง่วงแล้วค่ะ....ไว้ต่อพรุ่งนี้นะคะ
พีช: ไม่เอา....งั้นนอนเลยเดี๋ยวฉันทำเอง
อื้อๆๆๆๆ....อื้ออออ.....พะ....พี่....พีช...อื้ออ
"เอาขนาดนี้เหมยจะได้นอนตอนไหนเนี้ย!!"
- ผู้เขียน
