เด็กในปกครอง

แฟนเก่า😈

วันต่อมา

ชายหนุ่มเดินขึ้นมาที่ห้องนอนหลังจากได้คุยกับเพื่อนในกรุ๊ปไลน์

พีช: เหมยวันนี้ไปงานวันเกิดไอ้ฟิวส์กันนะ จำได้ไหม

เหมย: จำได้ค่ะ แล้วพี่เจไปด้วยไหมคะ

พีช: ทำไมต้องเรียกมันพี่ด้วยอ่ะ!

เหมย: เอ้า!

ติก!

เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเหมยดังขึ้น ชายหนุ่มจึงถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดู

เจ: อาเหมยวันนี้ให้ไปรับไหมครับ

เหมย: ทำไมต้องมารับด้วย?

เจ: กูรู้นะไอ้พีชว่สมึงเล่นโทรศัพท์เหมยอยู่

เหมย: แล้วไง?

เจ: ระวังเจอน้องมะนาวนะ

พีช: ไอ้เจ! เมียกูงอนเลย!

เจ: บายเพื่อนรัก

เมื่อถึงเวลารวมพลเหมยก็ต้องโทรไแชวนบียอนเซ่มาอยู่เป็นเพื่อน เพราะตอนนี้พีชกำลังสนุกอยู่กับเพื่อนๆจนลืมเธอไปเลย

THE BLACK PUB

พีช: ไอ้เจมาพอดีเลยแล้วถอดเสื้อคลุมออกทำไมอ่ะเหมย!

เหมย: อ่าวมาเที่ยวผับก็ต้องแต่งตัวให้เข้ากับสถานที่หน่อยสิคะ

พีช: ไม่ฉันคิดว่าเธอจะใส่เสื้อคลุมเลยไม่ได้ท้วง ถ้ารู้ว่าจะใส่ชุดนี้คงให้เปลี่ยนตั้งแต่บ้านแล้วล่ะ

เหมย: โหพี่พีชแค่วันเดียวเองค่ะ

เหมยเดินเข้าไปซบไหล่ก่อนจะออดอ้อนจนชายหนุ่มยอม เมื่อทั้งคู่เดินเข้ามาก็ต่างโดนเพื่อนๆแซวไม่หยุด

พีช: มึงจะเลิกแซวกันได้ยังเดี๋ยวกูกลับนะ

ฟิวส์: สาสสส หัวร้อนซะด้วย นานๆได้เจอกันอยู่กับพวกกูก่อนดิวะ

พีช: เออ เหมยมานั่งตรงนี้อย่าไปอยู่ใกล้พวกมันอันตราย!

พิวส์: เฮ้ย! น้องเหมยลูกเลี้ยงพ่อมึงหนิ คนที่ทำให้มึงโดนพ่อมึงส่งไปดัดสันดานที่อเมริกาใช่ปะ

ทุกสายตาหันมามองทั้งสองคนก่อนจะหันไปซุบซิบกัน ชายหนุ่มยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มก่อนจะยักคิ้วให้เพื่อนๆ

อาจารย์เจ: เรื่องมันนานมาแล้วพวกมึงจะพูดทำไม ตอนนี้มันคบกันแล้วพ่อมันก็รับรู้

กาย: ตอนนั้นมึงยังบอกให้กูเอาน้องมึงให้ท้องพ่อมึงจะได้ไล่น้องมึงออกไปอยู่เลย ไหงกลายเป็นมึงเอาซะเองวะ

พีช: ไอ้กาย!!!

อาจารย์เจ: กูบอกว่าอย่าพูดไง!! จะพูดทำเหี้ยอะไร!

เหมยได้แต่นั่งก้มหน้าน้ำตาคลอจนชายหนุ่มต้องพาออกมาคุยข้างนอก โดยมีอาจารย์เจเดินตามออกมาด้วย

พีช: อย่าไปสนใจเรื่องมันผ่านมาแล้วกลับบ้านกันไหม

เหมย: ไม่เป็นไรค่ะเหมยโอเค

อาจารย์เจ: เอาไงกลับหรืออยู่พวกเหี้ยปากหมาฉิบหาย

เหมย: พี่เจเหมยไม่เป็นอะไรค่ะ แค่ตกใจเฉยๆ

อาจารย์เจ: เอางี้เข้าไปนั่งกิน2-3แก้วรอเป่าเค้กค่อยกลับ ยิ่งเมายิ่งปากหมาไอ้พวกเนี้ย

พีช: อืม เอางั้นก็ได้

1กลมผ่านไป......

2กลมผ่านไป......

เหมยต้องขยับออกมานั่งอีกโต๊ะเพราะตอนนี้หนุ่มๆเรียกสาวๆมานั่งด้วยทำให้เธอถูกเบียดจนเกือบจะตกเก้าอี้ ชายหนุ่มก็กำลังคุยกับเพื่อนอย่างสนุกปากโดยไม่ได้สนใจสาวน้อยที่มาด้วยเลย

กาย: มะนาววววว มาหากายมาไอ้พีชมันพกเมียมาด้วย

มะนาว: จริงหรอ???

เหมยหันไปมองตามเสียงก็พบสาวสวยหน้าคม นมโต เดินตรงดิ่งมานั่งข้างๆชายหนุ่ม

พีช: อ่าวมะนาว มาด้วยหรอ?

มะนาว: กายบอกพีชมามะนาวเลยรีบมาไปอยู่อเมริกาเป็นยังไงบ้าง

พีช: สนุกดีมีอะไรให้ทำเยอะเลย ว่าแต่มะนาวล่ะสบายดีไหม

มะนาว: สบายดีตอนพีชไปมะนาวเสียใจมากเลยนะ

กาย: โน้นไงตัวต้นเหตุตอนนี้โดนไอ้พีชเล่นไปซะแล้ว

ทุกคน:ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

เหมยรีบก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ก่อนจะทักไปขอร้องให้เพื่อนมาหา เพราะตอนนี้เธอรู้สึกแย่มากไปกับคำพูดของทุกคน แถมยังโดนสายตาของคุณมะนาวที่มองมาอย่างเหยียดจนเธอไม่กล้าหันไปมองเลย

ไม่นานบียอนเซ่ก็เดินทางมาถึงเมื่อชายหนุ่มหันมาเห็นก็หมดห่วงเพราะอย่างน้อยสาวน้อยก็ไม่ต้องนั่งคนเดียว

บียอนเซ่: คนนั้นหรอแฟนเก่า

เหมย: อืม....สวยเนอะ

บียอนเซ่: สวยแต่ไม่แพงอ่ะ แล้วทำไมแกโดนเขี่ยมานั่งนี่อ่ะ

เหมย: โดนเบียดมานะสิ

บียอนเซ่: แล้วจะเอายังไงดูอาจารย์พีชไหลแล้วนะนั่น

เหมย: หรือเราจะกลับกันดี

บียอนเซ่: อ่ะๆๆๆๆ กลับตอนนี้เสียผู้เลยนะคะดูด้วยว่าแมวผู้หิวโหยกำลังจะคาบเนื้อของแกไป

เหมย: แล้วจะให้ทำยังไงล่ะบี

บียอนเซ่: เอางี้แกเดินไปบอกเลยว่าเวียนหัวอยากกลับบ้าน เดี๋ยวพออาจารย์พีชไปส่งแกก็ทำเป็นไม่สบายอาจารย์จะได้อยู่ดูแลแกไง

เหมย: อืม...เอางั้นก็ได้

เหมยรีบเดินไปหาชายหนุ่มก่อนจะเรียกแต่ชายหนุ่มกับคุยหัวเราะอยู่กับเพื่อนไม่สนใจและไม่ได้ยินเสียงของเธอเลย

เหมย: พี่พีชคะ เหมยเวียนหัวพี่พีช!!!

ชายหนุ่มก็ยังคงชนแก้วกับเพื่อนไม่สนใจเสียงของเธอเลย

อาจารย์เจ: อ่าวเหมยจะเอาอะไร

เหมย: พี่เจเหมยไม่สบายขอตัวกลับก่อนนะคะ

อาจารย์เจ: เดี๋ยวพี่เรียกมันให้อยู่ใกล้ลำโพงไม่ได้ยินเสียงเราหรอก

เหมย: ไม่เป็นไรค่ะเหมยกลับกับเพื่อนดีกว่า

อาจารย์เจ: เอางั้นหรองั้นไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวดูแลมันให้

เหมย: ค่ะ

เหมยมองชายหนุ่มที่กำลังหมุนขวดเหล้าเล่นเกมส์กับเพื่อนๆก็ได้แต่ถอนหายใจ จนเพื่อนสาวต้องรีบเข้ามาปลอบใจก่อนจะพาออกมา

บียอนเซ่: ถึงว่าทำไมเหล้าเข้าปากแล้วไม่ค่อยกลับบ้าน ติดลมนี่เอง

เหมย: ผึ้งมันถึงได้ติดใจล่ะมั้ง

บียอนเซ่: แกจะกลับบ้านเลยไหมเดี๋ยวฉันไปส่ง

เหมย: ยังอ่ะ...อยากไปหาที่นั่งกินข้าวยังไม่ได้กินข้าวเลย

บียอนเซ่: เอาสิ ฉันก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน

เหมย: ถ้าคืนนี้ฉันไปนอนกับแกได้ไหมอ่ะ กลับไปเผลอๆได้นอนคนเดียวอีก

บียอนเซ่: ทำไมจะไม่ได้ ไปสิแกจะมาอยู่กับฉันเลยยังได้

2ชั่วโมงผ่านไป....

พีช: ไอ้ฟิวส์กูไม่รู้จะให้อะไรมึงเลยว่ะ เดี๋ยวกูโอนเงินให้แล้วกันกูรีบไม่ได้เตรียมของมา

ฟิวส์: คิดมากไอ้ฉิบหายแค่มึงมากูก็ดีใจแล้ว

มะนาว: พีชเมามากแล้วนะจะขับรถกลับไหวหรอ ให้มะนาวไปส่งไหม

พีช: หืม....พูดงี้เดี๋ยวเหมยบ่นตาย เออแป๊ปนึงนะขอไปหาแฟนแป๊ปนึง

ชายหนุ่มหันไปมองก็พบว่าโต๊ะที่แฟนสาวนั่งตอนนี้กลายเป็นคนอื่นมานั่งเรียบร้อย เดินมาดูที่ห้องน้ำก็ไม่เจอ โทรหาก็ไม่ติด

อาจารย์เจ: อ่าวมาทำอะไรแถวนี้ห้องน้ำชายอยู่ตรงโน้น

พีช: เมียหายว่ะ โทรไปไม่ติดสงสัยแบตหมด

อาจารย์เจ: กลับไปแล้ว

พีช: อ่าวกลับไปตอนไหนทำไมไม่มาบอกกู

อาจารย์เจ: เหมยมาเรียกมึงตั้งนานแล้วแต่มึงไม่ได้ยินเลยฝากมาบอก เห็นบ่นเวียนหัวคงไม่ชินกับแสงไฟอ่ะ

พีช: เดี๋ยวกูโทรหาที่บ้านก่อน ป่านนี้น่าจะถึงแล้ว

ชายหนุ่มรีบโทรไปหาเฟิ่งแต่ก็ได้คำตอบมาว่าตอนนี้เหมยยังไม่ถึงบ้าน ยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกไม่ดี

อาจารย์เจ: เป็นไงกลับบ้านยัง

พีช: พี่เลี้ยงบอกยังไม่กลับว่ะ

อาจารย์เจ: เฮ้ยกลับไปตั้งแต่กลมที่สองแล้วนะ

พีช: กูขอตัวก่อนดีกว่าฝากมึงลาพวกมันด้วย

ชายหนุ่มรีบขับรถออกมาก่อนจะโทรหาเพื่อนของเหมยแต่ก็ไม่รับสาย ยิ่งทำให้จิตใจร้อนรุ่ม

ด้านเหมยหลังจากซัดอาหารมื้อค่ำเสร็จก็เผลอล้มตัวลงนอนบนเตียงของเพื่อนจนผล็อยหลับไป บียอนเซ่เองก็เหมือนกันนานๆจะได้กินอาหารชุดใหญ่ไฟกระพริบเมื่อหนังท้องตึหนังตาก็หย่อนทันที

09.30น.

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง

เสียงนาฬิกาปลุกของบีดังจนทั้งสองสะดุ้งตื่นมาดูเวลาก่อนจะสะปริงตัวลงจากที่นอนกันอย่างไว

เหมย: ซวยแล้วมีสอบ11โมง

บียอนเซ่: แกกลับตอนนี้ไม่ทันแน่

เหมย: เอาไงดี งื้อออ ตายๆๆๆ

บียอนเซ่: ชุดๆๆ ชุดอีผึ้งแกน่าจะใส่ได้มันทิ้งไว้ที่นี่เวลากลับบ้านไม่ไหว เดี๋ยวฉันไปเอาให้

เหมย: เดี๋ยวฉันโทรให้พี่เฟิ่งให้คนเอากระเป๋ากับหนังสือมาส่งที่มหาลัยดีกว่า ป่านนี้พี่พีชคงมาสอนแล้ว

บียอนเซ่: อีข้าวร้านนี้แม่งใส่ยานอนหลับไงวะ หลับไม่รู้เรื่องเลย

เหมย: เออจริง หลับเป็นตาย

ทั้งสองรีบจัดแจงตัวเองก่อนจะนั่งรถมามหาลัย แต่เมื่อมาถึงรุ่นพี่ก็เดินมาหาสาวน้อยกับเพื่อนทันที

"น้องเหมยน้องบีอาจารย์พีชเรียกให้ไปพบที่ห้องด่วนเลย"

เหมย: ค่ะ