ความจริง เกือบตาย
1150 คำ
เหมย: เฮ้ยผึ้ง!!
ผึ้ง: ทำไม่เป็นอะไรกลัวหรอ!!!
สาวน้อยตกใจน้ำเสียงของเพื่อนที่ดูแปลกไป แววตาที่เคยสดใสกลับเปลี่ยนเป็นแววตาที่ดุร้ายปานกลับจะฆ่าเธอให้ได้
เหมย: ผึ้งแกเป็นอะไร....//ฉันค่อยๆเดินถอยห่างจากผึ้งแต่ผึ้งกลับเดินตาม
ผึ้ง: ดีใจนะที่มึงยังโง่โดนหลอกง่ายเหมือนเดิม
เหมย: ผึ้ง....ฮึก!!
ผึ้ง: มึงรู้ไหมเหมยว่าคนรักของมึงเคยให้ความหวังกูขนาดไหน
เหมย: หมายความว่าไง
ผึ้ง: วันที่เค้าไม่กลับไปนอนบ้านเค้ามานั่งปรับทุกข์กับเพื่อนเค้าแถมยังชวนกูนั่งด้วย ทั้งจับมือทั้งโอบเอวแถมยังบอกกับกูอีกว่าถ้ากูทำตัวดีๆกูจะได้ทุกอย่างที่กูต้องการ นี่กูตั้งใจเรียน แถมทำตัวดีไปเพื่ออะไรมันก็แค่คำพูด
เหมย: แกกับพี่พีช.....//ฉันยังคงตกใจกับคำพูดของผึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
ผึ้ง: มันก็แค่หลอก....หลอกให้ฉันหลงคำพูดเพื่อจะได้มีสาวมาคลอเคลียในวงเหล้าแค่นั้น
เหมย: แล้วแกต้องการอะไรต้องการให้ฉันเลิกกับพี่พีชหรอผึ้ง
ผึ้ง: ไม่อ่ะฉันอยากให้แกหายไปเลย หายไปจากโลกนี้เลย
เหมย: อย่าทำอะไรบ้าๆนะผึ้ง
ปึก!!
กรี๊ดดดดด
ร่างของสาวน้อยถูกผลักลงน้ำเสียงร้องตะโกนให้คนช่วยดังขึ้นพร้อมกับเสียงสำลักน้ำ เมื่อผึ้งมองรอบๆจนแน่ใจว่าไม่มีใครเธอจึงเดินออกไปพร้อมกับปิดประตูแล้วล็อคแม่กุญแจ
ด้านชายหนุ่มหลังยากสอนคลาสสุดท้ายเสร็จก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะโทรหาสาวน้อยแต่ตอนนี้กลับติดต่อไม่ได้จึงรีบโทรหาเพื่อนทันที
?พีช: ไอเจเหมยล่ะ
?เจ: ไปกับเพื่อนที่ชื่อบีแล้ว
?พีช: โอเคแค่นี้แหละ
"ผมรีบลงมาข้างล่างก็เจอกับผึ้งที่รีบนั่งรถออกไป แต่มองไปรอบๆและโต๊ะประจำของเหมยกับเพื่อนก็ไม่เจอใครเลย"
"อาจารย์สวัสดีครับ"
"อาจารย์สวัสดีค่ะ"
พีช: พวกเธอเห็นเหมยบ้างไหม
"เห็นไปสระน้ำกับเพื่อนนะคะแต่ตอนนี้ไม่รู้"
ชายหนุ่มรีบวางสัมภาระก่อนจะวิ่งมาที่สระน้ำด้านหลังแต่เมื่อมาถึงประตูก็ถูกล็อคไปแล้ว
พีช: เหมย!!! อยู่ข้างในไหม!!
เหมย: พะ...พี่.....
จ๋อม.... นี่คือเสียงสุดท้ายทีชายหนุ่มได้ยิน.... ก่อนจะแทบสติหลุดออกมา
รปภ.: อาจารย์ลืมของหรอครับผมยังไม่ได้ล็อคนะ
พีช:แฟนผมจมน้ำอยู่ข้างในไขกุญแจให้ผมหน่อย!!
รปภ.: ฮะ!!!
ตอนนี้รปภ.กำลังเร่งไขกุญแจแต่ทำไมมันช้าแบบนี้ ผมมองหาโต๊ะที่อยู่แถวนั้นก่อนจะรีบปีนเข้าไป ภาพที่ผมเห็นคือเหมยกำลังจมลงไปก้นสระและเธอไม่ขยับตัวแล้ว
พีช: เหมย!!!
ผมกระโดดลงไปดึงร่างของเหมยขึ้นมาก่อนจะพาขึ้นมาบนของสระ เสียงรปภ.กำลังวอเรียกรถพยาบาล แต่กว่าจะมาคงไม่ทันผมจึงต้องปั๊มหัวใจให้เหมยพร้อมกับผายปอดแต่ทำอยู่นานเหมยก็ไม่รู้สึกตัว
อาจารย์: เชี้ย!!! เกิดอะไรขึ้น!!! //ผมได้ยินเสียงวอของรปภ.อีกคนจึงรีบวิ่งมาดูก็เห็นเพื่อนผมกำลังช่วยเหมยขึ้นมาจากน้ำ
พีช: เหมย!! ตื่นสิเหมยตื่น!!!
อาจารย์เจ: รปภ.แจ้งตำรวจเลย!
รปภ.: ครับอาจารย์
พีช: เหมยอย่าทิ้งฉันไปนะเหมย เหมย!!!
ชายหนุ่มก้มไปผายปอดอีกครั้งก่อนจะปั๊มหัวใจต่อไม่นานสาวน้อยก็สำลักน้ำพร้อมกับลืมตาขึ้นมามองหน้าชายหนุ่ม
พีช: เหมย!!
เหมย: แคกๆๆๆ พี่พีช..ฮึก!!
ชายหนุ่มดึงร่างสาวน้อยขึ้นมาสวมกอดก่อนจะร้องไห้ออกมา ส่วนสาวน้อยก็ยังคงกลัวเพราะเธอร้องไห้จนตัวสั่น ส่วนอาจารย์เจรีบไปเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ทั้งสองคนห่มไว้
พีช: มันเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงเหมย
เหมย: ผึ้งหลอกให้เหมยเข้ามาค่ะ....ฮือๆๆ
อาจารย์เจ: ว่าแล้ว!
พีช: มึงจะจัดการหรือจะให้กูจัดการไอ้เจ!
ชายหนุ่มหันไปถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงไม่พอใจจนนักศึกษาที่มายืนดูต่างพากันตกใจแล้วหันไปคุยกัน
พีช: ทำเด็กของกูขนาดนี้กูไม่ปล่อยให้มันมาลอยหน้าอยู่ที่นี่แน่
อาจารย์เจ: เดี๋ยวกูเรียกอาจารย์กับผู้บริหารมาคุยเอง มึงรีบพาเหมยไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ
ชายหนุ่มหันมาซ้อนร่างของเหมยขึ้นมาก่อนจะอุ้มออกไปตอนนี้รถพยาบาลขับเข้ามาจอดพอดี เมื่อออกจากสระน้ำนักศึกษาและอาจารย์ต่างพากันตกใจที่เห็นเหมยกับชายหนุ่มอยู่ในสภาพนี้
พีช: เดี๋ยวฉันนั่งไปด้วยไม่ต้องกลัวนะ
เหมย: ค่ะ....
หลังจากตรวจร่างกายจนระเอียดตอนนี้ชายหนุ่มก็โล่งใจเพราะเหมยปลอดภัยทุกอย่าง ไม่นานอาจารย์เจก็ขับรถมาให้ก่อนจะตามขึ้นมาเพื่อดูอาการของสาวน้อย พอรู้ว่าปลอดภัยก็สบายใจขึ้น
อาจารย์เจ: กล้องวงจรจับภาพผึ้งตอนดึงแขนเหมยเข้าไปแต่ผึ้งออกมาคนเดียวแถมล็อกแม่กุญแจข้างนอกอีก
พีช: เจตนาฆ่าเลยนะ
อาจารย์เจ: คณะบริหารรู้เรื่องแล้วพรุ่งนี้จะเรียกประชุม มึงในฐานะผู้ปกครองเหมยต้องเข้าประชุมด้วย
พีช: อืม กูจะให้เหมยหยุดเรียนสัก2-3วันก่อน ตอนนี้ยังตกใจไม่หายเลย
อาจารย์เจ: ได้ไม่เป็นไร แล้วกับบ้านหรือแอดมิด
พีช: กลับไม่เป็นอะไรมากแล้ว
ระหว่างกลับบ้าน.....
เหมย: พี่พีชกับผึ้งมีอะไรกันแล้วใช่ไหมคะ!
เอี๊ยดดดด!!
เสียงเบรกรถดังขึ้นจนเหมยหน้าแทบไปกระแทกกับคอนโซล
เหมย: พี่พีชเหมยกลัว!
พีช: ไปเอามาจากไหนว่าฉันไปมีอะไรกับเด็กนั่น!
เหมย: ผึ้งบอกว่าคืนที่พี่ไม่กลับบ้านพี่ไป...
พีช: นั่งกินเหล้ากับเพื่อนแล้วผึ้งมาขอชนแก้ว ฉันเลยชนแล้วชวนนั่งตามมารยาทแต่ผึ้งมันดันนั่งจริงๆ ฉันให้ความหวังตอนไหนในเมื่อฉันถามผึ้งว่าสนใจนั่งเอนเตอร์เทนไหม ฉันจะให้เงินแต่ผึ้งบอกไม่อยากได้เงินฉันเลยบอกงั้นบริการดีๆแล้วเธอจะได้ในสิ่งที่เธอต้องการ อยากได้อะไรกระเป๋า รองเท้าเดี๋ยวจะพาไปซื้อ
เหมย: แล้วก็ไปมีอะไรกันหรอคะ
พีช: เปล่าผึ้งเมาน็อคไปก่อน ฉันเลยไปนอนกับเพื่อนส่วนผึ้งปล้ำเพื่อนฉันอีกคนตั้งแต่ที่ร้านแล้ว
เหมย: จริงหรอคะ
พีช: จริงๆฉันถึงเตือนเธอเรื่องผึ้งไง ถ้าฉันมีอะไรกับผึ่งจริงป่านนี้คนแบบผึ้งมาทวงสิทธิ์ความเป็นเมียแล้วล่ะ
เหมย: ก็จริง....
พีช: กลับบ้านกันนะ
เหมย: ค่ะ....
- ผู้เขียน
