บทนำ
1996 คำ
ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าชีวิตนี้จะต้องมาเจอเรื่องราวที่เลวร้ายแบบนี้…
สองปีก่อน….
จะกลับดึกมั้ยคะญาดาเป็นห่วงค่ะ”
(ไม่ดึกหรอกค่ะญาดาไม่ต้องเป็นห่วงพี่นะคะ นอนพักผ่อนพรุ่งนี้ก็ตั้งใจเรียน แล้วพี่จะโทรหาค่ะ)
“งั้นก็ได้ค่ะ พี่แบงค์ดูแลตัวเองด้วยนะคะถึงแล้วก็ส่งข้อความมาบอกด้วย”
(จ้ะ คุยกันพรุ่งนี้นะคะ)
แบงค์หลังจากที่วางโทรศัพท์เขาก็เดินมานั่งลงกับกลุ่มเพื่อนสนิท ทุกคนรู้ว่าเขามีแฟนชื่อญาดา เธอเป็นเด็กที่สวยและน่าทะนุถนอมมาแต่รายนั้นสวยรวยค่อนข้างจะหวงเนื้อหวงตัวทำให้ชายหนุ่มไม่ค่อยได้สัมผัสเธอมากเท่าไหร่ แต่เขาก็อดทนเพราะถ้าเธอเรียนจบและเราได้แต่งงานกันขึ้นมา เขาจะได้เป็นลูกเขยของมหาเศรษฐีและได้ครอบครองหัวใจของสาวน้อยญาดา โชคดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
“แกนี่อดทนเก่งจังเลยอ่ะ คบกับน้องมันมาเกือบสามปีแล้วยังไม่เคยได้นอนด้วยกันเลย โคตรอดทนเก่งเลยวะ”
แบงค์ยกแอลกอฮอล์ขึ้นดื่มก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย ห้าปีก็รอได้เพราะเขาไม่มีทางเลิกกับหญิงสาวแน่นอนผู้หญิงที่เพอร์เฟคขนาดนั้นคนอย่างเขาไม่มีทางปล่อยไปให้ใครเด็ดขาด
“นั่นดิวะเป็นกูนะเลิกนานแล้ววะ เป็นแฟนกันแต่ไม่ให้แตะเนื้อต้องตัวไม่มีความสัมพันธ์แบบคนรักมันรู้สึกแปลกๆวะ”
“ก็น้องเค้าหัวโบราณอยากเสียความบริสุทธิ์ในคืนแต่งงานป่ะ ไอ้แบงค์มันโชคดีต่างหากเล่าจะได้เมียรวยขนาดนั้นอ่ะ”
เขาเหลือบสายตามองไปยังโต๊ะข้างๆที่ตอนนี้มีสายตาคู่หนึ่งมองมาอย่างไม่ปิดบัง เธอแสดงความสนใจในตัวของเขาอย่างเปิดเผยและคนอย่างเขามีหรือที่จะไม่เล่นด้วย ผู้ชายคนไหนอดทนรอผู้หญิงได้เป็นปีๆถือว่าเก่งมากเลยนะซึ่งเขาทำไม่ได้ แต่ก็ต้องแอบมีความสัมพันธ์ลับๆกับผู้หญิงคนอื่นโดยไม่ให้ญาดารู้และเธอเป็นผู้หญิงโลกสวยเชื่อที่เขาพูดทุกอย่างก็เลยไม่เคยถูกจับได้ อนาคตถ้าได้แต่งงานเขาก็แค่หยุด
“สายตาโต๊ะนั้นไม่ธรรมดาเลยนะ มองใครวะ”
“มองไอ้แบงค์แน่เลย”
เพื่อนๆเขามองไปทางนั้นอย่างใช้ความคิด และดูเหมือนว่าชายหนุ่มมองกลับเหมือนจะเล่นด้วย คนเป็นเพื่อนกันก็รู้แหละว่านิสัยต่างคนเป็นยังไงแต่เพราะศีลเสมอกันถึงคบกันได้
“เอาอีกแล้วนะมึง ระวังน้องญาดาจับได้ล่ะ”
“กูไม่พูดพวกมึงไม่พูด ญาดาจะรู้ได้ยังไง”
เขายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ไม่ลืมที่จะหยิบคอกเทลแก้วใหม่ไปยื่นให้สาวสวยโต๊ะข้างๆ
“เครื่องดื่มครับสำหรับคนสวย”
“ขอบคุณค่ะคุณ…”
“แบงค์ครับ ผมชื่อแบงค์”
“เอิงเอยค่ะ…”
ทั้งสองคนมองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาอย่างถูกใจกันและกัน คนอย่างเขาเป็นผู้ชายคนหนึ่งไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะอดทนได้นานมากหลายปีแบบนั้น
“เราไปต่อที่อื่นกันมั้ยครับ”
“ไปสิคะ… เอิงว่างค่ะ”
ทางด้านของญาดาเธอมาหาพี่สาวที่ห้องนอนเพราะมีเรื่องจะปรึกษาหลายอย่าง เป็นช่วงที่เรียนหนักไหรจะต้องช่วยคุณแม่ทำงานเธอจึงไม่ค่อยมีเวลาให้ใครแม้กระทั่งคนรัก
“แฟนเราเป็นยังไงบ้างไม่ค่อยเห็นไปไหนด้วยกันเลย”
“หนูทำงานค่ะไม่ค่อยว่างเจอหรอก”
“งั้นเหรอ… วันก่อนพี่เห็นเที่ยวที่ห้างไปกับผู้หญิงด้วยเรามั่นใจแล้วเหรอกับผู้ชายคนนี้ พี่พูดเพราะเป็นห่วงนะถ้าดีแบบที่เราคิดก็ดีไปยังไงก็ดูดีๆก่อนนะ”
ญาดาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะนิ่งเงียบอย่างใช้ความคิด จริงๆเธอไม่ได้เป็นผู้หญิงหัวโบราณถึงขั้นนั้นหรอกเพียงแค่มีคนบอกมาว่าพี่แบงค์ค่อนข้างเจ้าชู้แต่เธอไม่เชื่อและเชื่อใจเขาเพราะความสุภาพบุรุษที่ปฏิบัติกับเธอแบบให้เกียรติมาตลอด แต่พอพี่สาวพูดเริ่มมีความระแวงขึ้นมาอีกครั้งและคิดว่าจะลองคุยกับเขาเรื่องนี้ดู
“ขอบคุณนะคะที่บอก”
“พี่เป็นห่วงเราเพราะเราเป็นน้องสาวที่พี่รักที่สุด ถ้าผู้ชายดีจริงพี่สนับสนุนน้องสาวเต็มที่ แต่ถ้ามันไม่ไหวเราต้องไม่ฝืนนะ”
“ค่ะพี่ภาดา หนูจะดูพี่แบงค์ให้ละเอียดรอบคอบมากกว่านี้ค่ะ”
ปัจจุบัน….
แบงค์นั่งอยู่ในที่ทำงานพร้อมกับเอิงเอยที่นั่งอยู่บนตักของเขา ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันแบบลับๆมาสองปีโดยที่ญาดาไม่เคยรู้มาก่อนเพราะเธอเรียนหนักและไว้ใจเขามากจึงไม่เคยถูกจับได้
“พี่แบงค์… เมื่อไหร่พี่จะเลิกกับผู้หญิงที่ชื่อญาดาคะ”
เธอยังมีความหวังว่าเขาจะรักและตัดสินใจแต่งงานกับเธอแต่เราตกลงกันแต่แรกว่าจะจบความสัมพันธ์เมื่อตอนที่แฟนเขาเรียนจบ
“พี่บอกแล้วใช่มั้ยว่าพี่จะแต่งงานกับญาดาคนเดียวเท่านั้น เรื่องของเราสองคนมันจะต้องจบลง”
ชายหนุ่มยังยืนยันคำเดิมเขาไม่มีทางเลิกกับญาดาผู้หญิงที่เพอร์เฟคแบบนั้นแน่นอน เธอเป็นคนที่น่าทะนุถนอมและต้องบูชาไว้เหนือหัว เขาคบกับเธอตั้งหลายปีอดทนให้เกียรติไม่เคยล่วงเกินเพราะอยากเป็นผู้ชายแสนดี สุภาพบุรุษเพื่อให้เธอมองว่าเขานั่นดีแสนดี
“แต่เอิงเอยกำลังท้องลูกพี่นะ”
หญิงสาวตัดสินใจบอกความจริงออกไปเพราะเธอคิดมาสักพักแล้วว่ายังไงจะต้องได้ผู้ชายคนนี้เป็นสามี บอกตามตรงตอนแรกเธอก็ไม่รู้หรอกว่าเขามีแฟนแต่พอมีความสัมพันธ์กันแล้วเขาถึงมาบอก เอาจริงก็เจ็บใจแหละแต่ทำไงได้รักเขาไปแล้วและคิดว่าวันหนึ่งเขาจะต้องเลิกกับผู้หญิงคนนั้น
“อะไรนะ! บอกให้ป้องกันไม่ใช่เหรอท้องได้ยังไง”
เขาเอ่ยออกมาอย่างตกใจ คิดว่าจะเล่นๆจนกว่าจะได้แต่งงานแต่ไหงมาท้องซะงั้น ไม่ได้เด็ดขาดเขาจะไม่ยอมให้เธออุ้มท้องลูกของเขาเพื่อมาเป็นหลักฐานในการนอกใจแน่นอน
“มันก็ลืมกินบ้างนี่คะ พี่แบงค์เลิกกับผู้หญิงคนนั้นเถอะแล้วมารับผิดชอบเอิงเอยนะ ลูกต้องมีพ่อนะ”
“ไปเอาออกพี่ไม่ยอมให้เด็กคนนี้เกิดมาแน่นอน”
“ทำไมพูดแบบนี้คะ พี่ทำไมใจร้ายแบบนี้อ่ะนี่ลูกของพี่นะลูกของเราอ่ะ”
หญิงสาวโวยวายเสียงดังในห้องทำงานของเขา แบงค์เริ่มกุมขมับมีสีหน้าที่เคร่งเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ปัญหาใหญ่มากในตอนนี้คือเขาไม่ได้รักเอิงเอย เขารักญาดาและรักมาตลอดแต่ความเป็นมนุษย์ที่มีความต้องการทางกายจึงนอกใจไปมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงอื่น เขารู้ว่าตัวเองผิดที่หลังจากที่แต่งงานกันเขาจะมีแค่เธอคนเดียว
“แล้วจะให้ทำยังไง เราตกลงกันแล้วว่าแค่เล่นๆกันทำไมถึงปล่อยท้อง”
“ไม่รู้แหละพี่ต้องรับผิดชอบลูกของเรา”
“พี่รักญาดาจะแต่งงานกับญาดาคนเดียวเท่านั้น ไปคิดเอาเองนะว่าใครผิด เราคุยกันแล้วว่าไม่มีทางไปกันได้ทำไมถึงยังปล่อยให้ตัวเองท้อง วันนี้เราคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว กลับไปก่อนเถอะ”
เขาเบือนหน้าหนีไปอีกทางอย่างคิดไม่ตก เขามืดแปดด้านไปหมดและถ้าญาดารู้ขึ้นมามีหวังโดนทิ้งแน่นอนซึ่งเขาไม่มีทางให้มันเกิดขึ้น
“เอิงเอยจะไปบอกผู้หญิงคนนั้นว่าท้องกับพี่ ดูสิมันยังจะแต่งกับพี่อยู่มั้ย”
“อย่านะ! เอิงเอย เอิงเอย!”
เอิงเอยร้องไห้อย่างเสียใจและสุดท้ายเขาก็ไม่เคยรักเธอสักนิด ชายหนุ่มตะโกนไล่หลังแต่เธอไม่ฟังรีบเดินออกมาจากห้องทำงานของเขาก่อนจะหยิบโทรศัพท์ไปหาพี่ชายที่ตอนนี้กำลังทำงานอยู่
“ว่าไงเอิงเอย…”
(ฮือออ พี่อาร์ตหนูท้อง”
“อะไรนะ! ท้องเหรอ… ท้องกับใครแล้วร้องไห้ทำไมมันเป็นข่าวดีไม่ใช่เหรอ”
เขานิ่วหน้าอย่างแปลกใจก่อนจะหันไปมองพนักงานในห้องประชุมและบอกให้พวกเขาออกไปก่อนวันนี้คงประชุมไม่รู้เรื่องแล้ว
“วันนี้พอแค่นี้ก่อน เลิกประชุมได้”
เขาลุกขึ้นถือโทรศัพท์เดินออกไปจากห้องประชุมทันที อาร์ตเป็นพี่ชายคนเดียวของเอิงเอย เขาเป็นเจ้าของฟาร์มสัตว์หายากและเจ้าของไร่ที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือ ส่วนน้องสาวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะเขาเองก็ไม่เคยถามเรื่องความรัก
“ว่ามาตกลงร้องไห้ทำไม”
(พี่ต้องจัดการให้หนูนะคะ แฟนหนูเค้าจะไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ฮืออออ เค้าจะไม่ดูแลหนูกับลูก)
“ทำไมล่ะ… แล้วเราไปทำอะไรทำไมเขาถึงไม่รับผิดชอบแถมยังจะไปแต่งงานกันผู้หญิงคนอื่น”
เขาไม่ค่อยเข้าใจน้องสาวเท่าไหร่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วผู้ชายคนนั้นจะไปแต่งงานกับใคร… ตอนนี้งงไปหมดแล้ว เอิงเอยที่พูดไม่ได้เต็มปากเพราะเธอเองที่ไปเป็นมือที่สาม แต่เธอไม่มีทางยอมรับกับพี่ชายและจะต้องหาทางกำจัดผู้หญิงคนนั้นให้ออกไปจากชีวิตของพี่แบงค์ เธอจะต้องเป็นภรรยาของเขาคนเดียวเท่านั้น
(ก็ผู้หญิงคนนั้นจะแต่งงานกับพี่แบงค์ทั้งที่หนูกำลังท้องอยู่ พี่ต้องจัดการให้หนูนะ)
“จัดการยังไง”
(ทำยังไงก็ได้ไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นมายุ่งกับพี่แบงค์อีก พี่ต้องช่วยเอิงเอยนะ)
เขาเงียบไปอย่างไม่รู้จะเสนอความคิดเห็นยังไง แล้วไอ้จัดการที่ว่าเขาต้องทำยังไงมันถึงจะพอใจน้องสาว แล้วทำไมถึงคิดว่าผู้ชายคนนั้นจะกลับมารับผิดชอบ
“แล้วแฟนเรามันจะเลิกยุ่งแล้วรับผิดชอบเราเหรอไง”
(ถ้าไม่มีผู้หญิงคนนั้นยังไงพี่แบงค์ต้องรับผิดชอบเอิงเอยค่ะ)
“ไหนลองส่งรูปผู้หญิงคนนั้นมาดูหน่อย จะไปสืบดูว่าเป็นใครมาจากไหน”
(ขอไปหาก่อนนะคะ แต่พี่อาร์ตต้องจัดการให้หนูนะยังไงพ่อของลูกเอิงเอยต้องมีพ่อ)
“ค่อยว่ากันพี่ทำงานก่อน”
อาร์ตกดวางสายก่อนจะกำโทรศัพท์แน่นในหัวก็นึกไปถึงเรื่องของน้องสาว หรือว่าผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเป็นมือที่สามและแย่งผู้ชายไปจากเอิงเอย มันก็มีได้แค่นี้แหละไม่มีทางอื่นแล้ว…
“ร้ายจริงผู้หญิงสมัยนี้…”
ทางด้านของญาดาเธอได้รับข้อความจากผู้หญิงคนหนึ่งส่งมาเป็นรูปของผู้หญิงที่ถ่ายกับคนรักของเธอบนเตียงนอน และภาพมันน่าเกลียดมากจนเธอไม่อยากเห็นมันอีก
“นี่มันอะไรกัน…”
เธอกำมือแน่นตัวชาไปหมด สุภาพบุรุษคนแสนดีของเธอทำไมถึงไปนอนบนเตียงกับผู้หญิงคนอื่นได้… ทำไมเขาถึงทำแบบนี้กับเธอ
‘มาเจอกันหน่อยสิ คุณญาดา…’
‘ได้ บอกสถานที่มาสิ…’
- ผู้เขียน
