“ฉันไม่ชอบ” ไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงแต่ก็พยักหน้ารับเพียงเพราะคุณพายสั่ง แต่ที่ไม่ชอบหน้าตั้มทั้งที่ยังไม่รู้จักกันมันก็ทำให้ฉันตงิดใจนิดหน่อย แต่ก็เลือกที่จะเงียบดีกว่า “หิวแล้ว”
“ค่ะๆ เดี๋ยวเพ้นท์จะรีบเข้าครัวไปทำอาหารให้ทานนะคะ”
“มานี่ก่อน” ชะงักเท้าที่กำลังจะเดินเลี่ยงไปยังห้องครัวเมื่อคุณพายกวักมือเรียก ฉันจึงเดินไปหยุดเคียงข้างเขาแต่ทว่าฝ่ามือแกร่งก็กระตุกข้อมือฉันให้นั่งลงบนโซฟาด้วยกัน “จะทำอะไร?”
“ก็คุณพายอยากทานอะไรล่ะคะ เพ้นท์จะได้ไปทำให้” หัวใจเต้นแรงทุกครั้งเวลาได้อยู่ใกล้กัน กลิ่นน้ำหอมจากตัวคุณพายทำให้ฉันร้อนวูบไปทั้งตัวแม้แต่ใบหน้า แต่ก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้
“อะไรก็ได้ แค่เธอทำฉันกินได้หมด” มึนงงไปสิ ในเมื่อฉันทำอะไรเขาก็กินแล้วจะเรียกฉันมาทำไมกัน
“แล้ว... อ๊ะ!” กำลังจะถามออกไปแต่ต้องร้องเสียงหลงเหมือนท่อนแขนแกร่งตวัดโอบเอวฉันจนขยับเข้าไปใกล้เขา สองมื
