“มิลาน เหมาะเป็นแม่ของลูกผมจริงๆ เหรอ” แม่เงียบไปทันที เงียบไปจนผมคิดว่าแม่จะวางสายแล้ว
(“แล้วมีใครเหมาะสมกับพายนอกจากมิลานอีก”) ไม่รู้... ผมเองก็คิดไม่ออก แต่ทำไมนะพอแม่ถามมาแบบนี้ใบหน้าสวย รอยยิ้มสดใสของคนที่อยู่หลังประตูถึงลอยเด่นเข้ามา (“ถ้าไม่มี พ่อกับแม่เห็นชอบ มิลานก็คือใช่”)
“...”
(“พายคงไม่ได้มีใครหรอก ใช่ไหม?”)
“เปล่านี่ครับ”
(“งั้นก็ดี”) แม่วางสายไปส่วนผมก็ทำได้เพียงถอนหายใจออกมารู้สึกว่าตัวเองจะบ้ามากเลยนะ ที่ดันไปนึกถึงเพ้นท์ มันบ้ามากจริงๆ นั่นแหละ
ผมขับรถพาเพ้นท์มาที่บ้านของไอ้คัทในเวลาต่อมา หลังจากพูดคุยกับธนินที่รีบดักทางแม่ของผมไว้ ไม่เช่นนั้นแม่อาจจะต้องสืบเรื่องเงินจำนวนห้าล้านของผมแน่นอน เพ้นท์ดูตื่นเต้นไม่น้อยแถมยังแต่งตัวซะน่ารักจนผมหงุดหงิดไม่น้อย ทำไมจะต้องแต่งตัวน่ารักๆ มาหาไอ้คัทด้วยนะ แม้ว่าเพ้นท์จะสวมแค่เสื้อยืดสีขาวธรรดากับชุดเอี๊ยมกางเกงยีน ผมก็มัดหลวม
