“พาย จะใส่ใจทำไมกัน... เพ้นท์ไม่มีสิทธิ์โกรธมึงได้ซ้ำนะ”
:: PAAI TALK END ::
ฉันยืนหมุนตัวอยู่หน้ากระจกอย่างภาคภูมิใจเมื่อตัวเองได้สวมชุดนักศึกษาแบบเต็มตัวสักที วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของการไปเรียน ฉันตื่นเต้นที่สุดแม้ว่าจะมีเรื่องที่ควรคิดอย่างเรื่องของคุณพาย วันนั้นจะบอกว่าตัวเองเสียใจมากเลยนะที่ถูกเขาดุแบบนั้นโดยที่ตัวเองไม่ได้ผิดอะไร แต่ฉันก็ไม่มีสิทธิ์ไปโกรธหรืองอนคุณพายด้วยซ้ำ ดังนั้นจึงทำตัวเป็นปกติทั้งที่ในใจกลับเจ็บปวดแปลกๆ ที่โดนดุแบบไม่มีเหตุผล และเป็นการดุต่อหน้าผู้หญิงของเขาด้วย
“เพ้นท์พร้อมแล้วค่ะคุณธนิน” เพราะคุณธนินจะต้องไปส่งตัวฉันและทำหน้าที่ผู้ปกครองจึงมารอรับฉันไปส่งที่มหาลัยแต่เช้า แต่ทว่าผู้ชายที่นั่งไขว่ห้างสวมชุดสูทสีเทาหันมามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าพลางขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจนิดๆ
“เสื้อรัดไปไหม?” คุณพายถามขึ้นจนต้องก้มลงมองเสื้อนักศึกษาที่พอดีตัว แต่มันจะไม่พอ
