“ค่ะ” ตอบรับคำคุณธนินเพราะมันก็จริงอย่างที่เขาพูดทุกอย่าง ทำไมคุณพายต้องทำเรื่องเล็กๆ แบบนี้ให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วยนะ โดยปกติคุณพายจะไม่เคยกังวลแบบนี้มาก่อนเลยนี่นา
“งั้นเหรอ ฉันคงคิดมากไปสินะ” ยกมือจัดทรงผมของตัวเอง “เอาเถอะ ตามนั้นแล้วกัน”
คุณพายโบกมือให้กับฉันก่อนจะเดินออกจากบ้านไปพร้อมกับคุณธนิน พอรถของคุณธนินพ้นออกไปฉันก็ปิดประตูให้แน่นหนาตามที่ตัวเองเคยทำประจำ ก่อนจะทำอาหารกินและอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนกระโปรงสีขาว เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย ฉันนั่งหวีผมอยู่หน้ากระจกสายตาเหลือบไปเห็นขวดน้ำหอมที่คุณพายซื้อมาให้ก็นึกยิ้มออกมา
“คุณพายไม่อยู่ ลองฉีดหน่อยแล้วกันว่ากลิ่นจะหอมแค่ไหน” ยิ้มออกมาเมื่อเปิดฝาน้ำหอมและพรมฉีดไปตามลำคอ ข้อพับแขน “หอมกลิ่นดอกไม้มากเลย”
ความรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังวิ่งเล่นอยู่ที่ทุ่งดอกไม้เลย คืนนี้คงนอนหลับสบายเพราะกลิ่นหอมบนตัวนี่ล่ะนะเพ้นท์
“เพ้นท์!”
เหมือนถูกปลุ
