เพ้นท์ของพาย #8
:: หวงหรือห่วง ::
ข้าวต้มกุ้งส่งกลิ่นหอมฉุยน่ากินอยู่ตรงหน้าทำให้ผมคลี่ยิ้มออกมาและมองแผ่นหลังบอบบางของเพ้นท์ซึ่งกำลังงุ่นง่านอยู่หน้าตู้เย็นกับการเทน้ำผลไม้ให้ผม ความรู้สึกตอนไปฝรั่งเศสมันรู้สึกไม่มีความสุข มันแปลกที่ผมจะต้องกลับไปที่คอนโดของมิลาน แปลกที่ผมจะไม่ได้เห็นใครบางคนอยู่ที่นั้น
ผมชอบอะไรแบบนี้มากกว่า... เวลาตื่นเช้าได้กินอาหารฝีมือเธอ ได้เห็นหน้าเธอ ความรู้สึกแบบนี้มันบ้าอะไรกัน!
“ทานสิคะ เดี๋ยวข้าวต้มเย็นหมด” เพ้นท์เลื่อนแก้วน้ำผลไม้ให้ผมและตัวเธอก็นั่งลงเคียงข้าง
“วันนี้ฉันไปส่งที่มหาลัยแล้วกัน” ตอบออกไปพลางตักข้าวต้มกิน “อร่อย ฉันน่ะกินอะไรก็ได้นะถ้าเป็นอาหารที่เธอทำ”
“...”
“เย็นนี้จะไปรับด้วย เลิกเรียนกี่โมง?” เพ้นท์ยิ้มด้วยใบหน้าที่เขินแดงก่อนจะหยิบสมุดจดขึ้นมา
“เลิกประมาณสี่โมงเย็นค่ะ คุณพายยุ่งหรือเปล่าคะถ้ายุ่ง...”
“ถ้าฉันบอกจะไปส่งหรือไปรับ นั่
