@ด้านเคน
ผมเคาะห้องไม่นานไอ้ธามก็เปิดประตู ผมรอให้เซลีนเข้าไปในห้องก่อนแล้วผมค่อยเข้าห้องไอ้ธาม เมื่อเห็นว่าเธอเข้าห้องไปแล้วผมก็หันกลับมาด้านหน้า ก็เจอสายตาของไอ้เพื่อนเหี้ยจ้องมองหน้าผมและยกยิ้มที่มุมปาก
“ยิ้มห่าอะไรของมึง”
“ต้องให้กูพูดจริงๆ”
“ขี้เสือกจังครับ” ผมเดินมาทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาห้องมัน
“ทำไรก็คิด น้องมันยังเด็ก” เด็กดื้อสิไม่ว่า
“ก็ไม่ได้ทำอะไรไหมวะ” ผมยังปฏิเสธออกไปทั้งที่รู้ดีว่าไอ้ธามมันมองออก
“ไม่ได้ทำก็ดี แต่ถ้ามีนอกมีใน มึงควรไปจัดการกับตัวเองก่อนไอ้เคน” ผมชะงักนิ่งเมื่อได้ยินคำพูดของไอ้ธาม เพราะน้อยครั้งที่คนอย่างมันจะเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของผม
“กูกับพราวยังไม่ถึงไหนเลย” พราว คือผู้หญิงที่ผมชอบ ผมตามจีบเธอแต่ก็ไม่ติดสักทีไม่รู้ทำไม หรืออาจเป็นด้วยช่วงอายุของเราที่ห่างกันสองปีด้วยหรือเปล่า มันเลยทำให้เธอไม่กล้าที่จะเปิดใจคบกับผม
“ไม่ถึงไหนแต่กูเห็นไปหาพี่เขาทุ
