ตอนที่ 2 ภัยอันตรายมาถึงตัว
1320 คำ
มหาวิทยาลัยxxx
ใบหน้าเรียวเล็กสวยหวานกำลังเหม่อลอยเหมือนกับคนที่กำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
"มานั่งทำอะไรตรงนี้"
"...."
น้ำเสียงเล็กแหลมเอ่ยถามอริสา แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับจากคนที่นั่งเหม่อที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ ภายในมหาวิทยาลัยชื่อดังย่านพระรามเจ็ด
"ยัยเนย!"
"ว้าย...มะปราง! อะไรของแกเนี่ย เรียกฉันเสียงดังตกใจหมดเลย"
"ฉันถามทำไมแกถึงไม่ตอบ"
"แกถามอะไรฉัน ถามตอนไหน"
"ก็ถามว่ามานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ แกไม่ได้ยิน แถมยังไม่มองฉันอีก มานั่งใจลอยแบบนี้มีอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า"
"ถ้าไม่มีอะไรก็ไปเรียนกันได้แล้ว ใกล้จะสิบโมงแล้ว"
"ไปสิ"
อริสาไม่รู้จะบอกมะปรางอย่างไรดีเกี่ยวกับเรื่องที่เธอกำลังคิด เธอกำลังคิดถึงผู้ชายหน้าหล่อหุ่นดีที่เคยช่วยเหลือเธอในวันนั้น และมันผ่านมาเกือบหนึ่งเดือน อริสาเอาแต่คิดถึงใบหน้าหล่อเหลากลิ่นตัวหอมๆของชายที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ และไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เจอเขาอีกไหม ในทุกๆวันอริสาได้แต่ภาวนาว่าสักวันเธอจะได้เจอผู้ชายที่ใจดีคนนั้นอีกสักครั้งหนึ่ง
"แล้ววันนี้ยัยลูกแก้วไม่มาเรียนหรือไง"
อริสาเอ่ยถามมะปรางถึงเพื่อนรักอีกคนที่เรียนในคลาสเดียวกัน
"แกไม่เข้าไปอ่านในไลน์กลุ่มหรือไง ยัยลูกแก้วท้องเสีย วันนี้ลา"
"อ๋อ...เออ ลืมไป"
สองอาทิตย์ต่อมา
ช่วงนี้อริสารู้สึกแปลกๆ เหมือนกับมีใครสักคนคอยแอบมองเธอแต่เธอไม่รู้ว่าสายตาคู่นั้นเป็นใครกัน และเธอจะรู้สึกเฉพาะตอนที่อยู่อพาร์ทเม้นท์
(ก๊อกก๊อกก๊อก)
เสียงประตูห้องถูกเคาะจากด้านนอก ดวงตากลมโตส่องมองที่ช่องตาแมว แต่ก็ไม่ปรากฏเห็นใครสักคน
"ใครน่ะ"
"...."
"ถามว่าใคร ถ้าไม่ตอบก็ไม่เปิด"
"...."
อริสารู้สึกไม่ดีเท่าไร เวลานี้คือเวลาสามทุ่มตรง ถึงมันจะไม่ใช่เวลาที่ดึกมากแต่อริสาก็รู้สึกไม่ดี เธอรู้สึกเหมือนมีใครกำลังแอบมองเธอมาหลายวัน แต่เวลาหันกลับไปหรือมองซ้ายมองขวาก็ไม่มีใครสักคน ถ้าจะคิดว่าเป็นผีก็ไม่ใช่
"ฮัลโหลมะปราง วันนี้แกอยู่ห้องไหม ฉันขอไปนอนที่ห้องแกได้หรือเปล่า หรือว่าวันนี้พี่กอล์ฟมานอนห้องแก"
อริสาโทรหามะปรางที่พักอยู่คนละซอย
"ฉันไม่ได้อยู่ห้องน่ะสิ ฉันมาบ้านพี่กอล์ฟที่นครปฐม แกมีอะไรหรือเปล่าเนย ทำไมถึงอยากจะนอนห้องฉัน ห้องแกมันมีอะไร"
"ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่รู้สึกเหงาน่ะ งั้นฉันไม่รบกวนแกแล้วนะ"
อริสาตัดสินใจวางสายและไม่พูดอะไรให้เพื่อนรักฟังเนื่องจากเธอต้องการให้เพื่อนได้มีเวลาอยู่กับคนรักโดยไม่ต้องมาเป็นกังวลเรื่องของเธอ
"ฮัลโหลลูกแก้ว แกทำอะไรอยู่นอนหรือยัง"
"ยังเลย ฉันกำลังดูทีวีอยู่นะ ว่าไงเนย"
"ฉันขอไปนอนบ้านแกได้หรือเปล่า ฉันรู้สึกเหงาๆน่ะ"
"มาสิ วันนี้พ่อกับแม่ฉันไม่อยู่ด้วย ฉันอยู่บ้านคนเดียว แกมานอนเป็นเพื่อนก็ดีเหมือนกัน แล้วแกกล้ามาใช่ไหม เริ่มดึกแล้ว"
ลูกแก้วเอ่ยถามแบบนั้นเนื่องจากบ้านของเธอเป็นเส้นทางเปลี่ยวพอสมควร ซึ่งเป็นเส้นทางเดิมในวันที่อริสาได้เจอกับผู้ชายใจดีที่ช่วยเหลือเธอในวันนั้น
"กล้าไปสิ งั้นอีกประมาณครึ่งชั่วโมงเจอกันนะ"
"เค"
ปกติช่วงเวลานี้อริสาจะไลฟ์สดขายของ เนื่องจากเธอเป็นนักรีวิวสินค้า มีผู้คนมาติดตามมากมายพอสมควร และสร้างรายได้ต่อเดือนให้เธอไม่น้อย แต่วันนี้อริสาไม่มีกะจิตกะใจจะไลฟ์สดหรือทำอะไรทั้งนั้น และเธอรู้สึกไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย ไหนจะมีเสียงเคาะประตู แถมยังเหมือนมีคนคอยแอบมองอยู่ตลอดเวลา
ร่างบางในชุดกางเกงยีนส์ขาสั้นเอวสูงเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนสั้น สวมรองเท้าผ้าใบสีขาว มือถือสมาร์ทโฟนยี้ห้อดังราคาแพงถูกยัดลงกระเป๋าสะพายข้าง มือหนึ่งข้างถือกุญแจรถจักรยานยนต์ แล้วใช้มืออีกข้างหมุนลูกบิดเปิดประตูเบาๆ อลิสาชะโงกหน้าออกไปมองหน้าห้องและด้านข้าง เมื่อแน่ใจว่าไม่เห็นใครสักคนเธอจึงรีบเดินลงบันไดจากชั้นสามลงมาที่ลานจอดรถจักรยานยนต์หน้าอพาร์ทเม้นท์ และมันเป็นอีกครั้งที่อริสารู้สึกว่ามีใครแอบมองเธออยู่ ร่างบางรีบขึ้นคร่อมรถจักรยานยนต์ก่อนจะเสียบกุญแจกดปุ่มสตาร์ทแล้วขับออกไปด้วยความเร่งรีบในคืนวันศุกร์
รถจักรยานยนต์ ฟีลาโน่ คันสีดำขับผ่านเส้นทางที่ห่างไกลจากบ้านคนพอสมควร อริสาตั้งใจจะไปบ้านลูกแก้วที่อยู่ในเขตอำเภอลาดหลุมแก้ว หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงเมื่อรู้สึกว่ามีรถจักรยานยนต์อีกคันที่กำลังขับตามมาติดๆ มองจากกระจกด้านหลังคือชายชุดดำกำลังขับรถ PCX สีดำล้วนจ่อท้ายรถของเธอแล้วบิดคันเร่งขึ้นมาตีคู่ก่อนจะใช้เท้าถีบรถของอริสาจนรถของเธอล้มและตกลงไปข้างทาง
(ปั๊ก...โคร่ม)
"ว้ายยย! โอ๊ยยย!"
อริสาร้องโอดโอยในขณะที่ร่างของเธอติดไปกับรถ ชายชุดดำจอดรถข้างทางแล้วรีบลงมากระชากลากตัวเธอออกจากรถหวังจะข่มขืน
(พรึ่บ)
"กรี๊ดดดดดด เจ็บ ปล่อย"
อริสาตะโกนเสียงดัง เมื่อถูกชายชุดดำกระชากที่ข้อมือจนร่างเธอลอยหลุดออกมาจากรถ
"แกเป็นใคร ปล่อยฉันนะ"
"อย่าเสียงดังสิคนสวย มาเป็นเมียพี่เถอะนะ รับรองที่จะดูแลน้องคนสวยอย่างดีเลย"
น้ำเสียงทุ้มเปล่งออกมาในขณะที่ยังสวมหมวกไอ้โม่ง
"ไม่นะ...ปล่อย!"
"ชู่วๆๆ อย่าโวยวายสิคนสวย"
(ตุ๊บ)
"อย่า...กรี๊ดดดดดด"
ร่างบางถูกเหวี่ยงลงพื้นหญ้าริมป่าข้างทางพร้อมกับร่างหนาที่กำลังนั่งคร่อม
"ปล่อยฉันไปเถอะนะ อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันขอร้อง ฮึกๆ ฮื่อๆ"
อริสายกมือไหว้ขอร้องพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น แต่ชายคนดังกล่าวไม่สนใจคำขอร้องใดๆ
(แควกกกก)
"กรี๊ดดดดดดด"
ดวงตาเหี้ยมเกรียมเอาแต่ไล่สำรวจเรือนกายสาวก่อนจะฉีกกระชากเสื้อเชิ๊ตสีขาวจนกระดุมขาดหลุดลุ่ย เผยให้เห็นสองเต้าอวบใหญ่ที่มีเสื้อในสีแดงห่อหุ้มไว้
สายตาหื่นกระหายจ้องมองเต้านมอวบใหญ่ราวกับคนโรคจิตวิตฐาน พร้อมกับมือหนาที่กำลังลูบไล้ที่ลำคอขาวลงมากลางล่องอก
(ปั๊ก)
"โอ้ยยย! อีเชี่ย"
อริสาคว้าก้อนหินก้อนโตที่อยู่ใกล้ๆมือฟาดเข้าที่ข้างขมับของชายชุดดำเต็มแรงจนเลือดไหลซืมออกมาผ่านหมวกไอ้โม่ง
(พรึ่บ)
อริสาออกแรงผลักชายชุดดำที่กำลังมึนงงจากการถูกก้อนหินทุบ ร่างบางพยายามล้มลุกคลุกคลานขึ้นไปริมถนน
"ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที"
อริสาพยายามโบกรถคันหนึ่งที่กำลังขับมา
(พรึ่บ)
"ว้ายยยยย"
(ตุ๊บ)
ข้อเท้าเล็กถูกกระชากจนร่างเล็กล้มลงกระแทกพื้น
ร่างเล็กนอนนิ่งน้ำตาไหลรินอย่างคนสิ้นหวัง
"ยอมเป็นเมียกูดีๆแต่แรกก็คงไม่เจ็บตัว"
"ฮึกๆฮื่อๆ"
(เอี๊ยดดดดดด)
"ชะ...ช่วยด้วยค่ะ"
เสียงกระเส่าพยายามตะโกนขอความช่วยเหลือเมื่อได้ยินเสียงรถยนต์คันหนึ่งเบรคจอด
------------------------------
- ผู้เขียน
