3
1541 คำ
ลำกายแข็งขึงที่สอดแทรกเข้ามาเสียดสีจนเจ็บแปลบระคนเสียวซ่าน เธอส่ายหน้าจิกมือกับผ้าปูที่นอนแทบแหลกลาญ เนินสวาทถูกกระแทกเสียงตับๆๆๆ พร้อมๆ กับความเปียกฉ่ำที่หยาดเยิ้มไปทั่วโหนกเนื้อที่กระทบกัน เส้นขนเปียกเยิ้มแนบลู่ไปกับเนินสาว ร่องรักถูกทะลวงล้ำครั้งแล้วครั้งเล่า
ปทุมถันอวบอิ่มถูกนวดเฟ้นเล้าโลม เขาอ้าอมดูดรัดกัดเบาๆ ที่ยอดถันจนเธอสะดุ้ง มือบางที่ทุบตีดิ้นรนจิกข่วนในตอนแรก กลายเป็นบีบแน่นที่ลำแข็งแกร่ง
ร่างสาวสั่นคลอนเพราะแรงโยกจากร่างสูง เด็กสาวปรือปรอยสมองลอยคว้าง ส่ายสะโพกรับความเสียวซ่านที่ได้รับอย่างปัจจุบันทันด่วน กลีบเนื้อแสนหวานห่อหุ้มโอบรัดท่อนเนื้อที่สอดแทรกชำแรกล้ำเข้ามาหา
มณีรัตน์พาสะโพกหนีเมื่อความหนักหน่วงล่วงล้ำเข้ามาจนเธอแทบทานทนไม่ไหว ร่างกายไหวโยกเป็นจังหวะสะท้าน
ร่างน้อยถูกกดจนจมเตียง เขาทาบทับนาบร่างเธอเอาไว้ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่ให้หนีไปไหนได้
“อย่า พอแล้ว”
เด็กสาวครวญครางเมื่อเขายังซอยเข้าออกในร่องสาว เธอกระตุกร่างเกร็งเสร็จสมติดๆ กันหลายครั้ง แต่สะโพกสอบยังคงทำงานอย่างต่อเนื่องเหมือนเครื่องจักรกลประสิทธิภาพสูง มันยังคงควบขี่เธออย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุดนิ่ง
มณีรัตน์สะท้านวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่า ร่องสาวฉ่ำแฉะหยาดเยิ้มด้วยน้ำรักที่ไหลริน กายใหญ่โตที่ตอกตรึงเข้ามาเร็วรี่เร่งจังหวะรุนแรงขึ้น
เธอส่ายหน้าไปมาเมื่อเขากระแทกจนจมเตียง ร่างกระเด้งกระดอนไหวโยกรุนแรง ก่อนได้ยินเสียงคำรามของเขาและหยาดน้ำรักร้อนๆ ที่ฉีดพุ่งเข้ามาในร่างสาวจนอุ่นจัด
สมองของเธอพร่าเลือนเกินกว่าจะรับไหว ริมฝีปากน้อยๆ เผยอหอบรุนแรงแทบจะขาดใจ เขาดึงเธอไปกอดรัด ดิ้นหนีไม่ได้ สุดท้ายก็หลับคาอกเขาด้วยความอ่อนเพลีย
มณีรัตน์ปรือตาขึ้นด้วยความปวดเมื่อยไปตามเนื้อตามตัว เธอสะดุ้งสุดตัวเมื่อเหลียวไปเห็นคนที่นอนมองเธออยู่ก่อนแล้ว
พยัคฆ์หรือเฮียเสือ พี่ชายต่างบิดามารดาแต่มีศักดิ์เป็นพี่ชายของเธอ
โครงหน้าของพยัคฆ์เป็นคนหน้าเรียวแต่คมเข้มดุดัน จมูกโด่งเป็นสัน ปากกว้างหยักหนา ดวงตาของเขาล้ำลึกยากจะคาดเดาอารมณ์ เวลาโกรธสีหน้าดุดันแลดูน่ากลัว คิ้วเข้มและจมูกโด่งรับกันอย่างเหมาะเจาะ
ผู้ชายที่เธอกลัวมากที่สุดในโลก!
“จะไปไหนแม่ตัวดี”
เขาดึงเอวคอดเปลือยเปล่าของเธอเอาไว้เมื่อเธอทำท่าจะคลานหนีลงจากเตียง
พอโดนดึงไปกอดเอาไว้ ทำให้เธอได้รู้ว่าร่างกายของเธอเปลือยเปล่า เขาไม่ได้ดึงไปกอดเฉยๆ แต่ขยำนมเธอนวดเฟ้นหนักๆ หัวเราะหึๆ ในลำคอ เป็นน้ำเสียงที่เธอสยองสุดชีวิต
“เฮียปล่อยหนูณีนะคะ”
เสียงเธอสั่นสู้ ในขณะที่เขาแนบมาทางด้านหลัง แก่นกายร้อนๆ ของเขาจิ้มอยู่ที่ร่องก้นเธอ
ไม่นะ!
เธอหลับตาปี๋ ส่ายหน้าไปมา อยากให้สิ่งที่เผชิญอยู่มันคือความฝัน
“ตื่นแล้วก็ดี อยากกระแทกสักทีสองที เมื่อคืนยังไม่หนำใจ”
“เฮีย!” เธอกรีดร้องเมื่อเขาดึงเข้าไปหา ยกขาเธอขึ้นด้านบนก่อนจะแทรกกายเข้ามา ร่องเธอยังฉ่ำเยิ้มจากน้ำรักที่เขาปล่อยในร่างเมื่อไม่นานมานี้ เพราะหลังจากพักยกที่หนึ่งเขาก็จับเธอกดจมเตียงเอาอีกหลายๆ ยก
“ร่องอุ่นชะมัด ยัยเด็กใจแตกแบบเธอนี่ไม่คิดว่ายังบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่ โคตรโชคดีชะมัด”
“เฮียเสือ อ่า... อย่าทำแบบนี้เลย”
“ทำอะไร กระแทกในร่องเธอนะเหรอ เมามันเป็นบ้าเลย” เขากระแทกจนร่างน้อยสั่นคลอน เธอยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง เพื่อไม่ให้ส่งเสียงครางน่าอับอายออกมา
“เรื่องมันผ่านมาตั้งนานแล้ว เฮียจะ... จะเอามาคิดอีกทำไม”
“ฉันเคยบอกเธอแล้วไงว่าอย่าให้เห็นหน้า ไม่งั้นเธอแหลกคามือฉันแน่”
น้ำเสียงของเขาดุดันพอๆ กับแรงกระแทกที่หนักหน่วงขึ้น
มณีรัตน์ดึงผ้าห่มมากัดเจ็บแปลบหวาดกลัวเขาสุดใจ
มือหนาขยำขยี้ทรวงอกด้วยความบันเทิงใจ เขาหัวเราะหนักๆ ที่ริมหู ก่อนจะครางเสียงห้าวลึกเมื่อกระฉูดน้ำรักในร่องเธอ
“ทะ... ทำไมเฮียไม่ป้องกัน”
เธอดันหน้าท้องแกร่งของเขาในขณะที่เขาดึงไปหา อัดแน่นเข้ามาเพื่อฉีดน้ำเชื้อพันธุ์เข้ามาจนหมดสิ้น
“ได้เอาเด็กตอนเช้าๆ นี่ตัวเบาชะมัด”
เขาปล่อยร่างน้อยเป็นอิสระเมื่อเธอคลานหนี คนใจร้ายปากร้ายกดจุมพิตหนักๆ ที่แก้มสาวของเธอแรงๆ เธอยกมือขึ้นปิดกั้นเอาไว้ เขาก็ยิ่งจูบหลังมือ หัวเราะอย่างมีชัย
“นะ... หนูณีจะกลับห้อง”
เธอไถลลงลงจากเตียง ร่างน้อยล้มซุนลงข้างเตียง เขาไม่คิดจะช่วยแต่เลิกคิ้วยียวน
“คิดยังไงเข้ามานอนในห้องฉัน”
เขาถามเสียงดุดัน ดวงตาลุกวาบ สีหน้าคมเข้มนั้นยามนี้ทำเธอใจสั่นระรัว
มณีรัตน์เม้มปากแน่น ไหนทุกคนบอกว่าพยัคฆ์ไปติดต่องานยังไงล่ะ
เขาโผล่กลับมาได้ยังไง เธอไม่น่ามานอนหลับในห้องนอนเขาเลย ซวยชะมัดเลย!
“หนูณีไปเที่ยวเกาะเสือกับเฮียไหมคร๊าบ”
เขาขยับมาข้างเตียงที่เธอนั่งเหมือนคนไร้วิญญาณอยู่ ห่อตัวด้วยผ้าห่มผืนหนา ส่วนเขานะเหรอ เปลือยเปล่า เธอไม่กล้ามองเขา พยัคฆ์หยาบคายเสมอกับคนที่เขาเกลียด
และเขาก็เกลียดเธอเข้าไส้!
“มะ ไม่ไป หนูณีจะกลับบ้านวะ วันนี้”
เสียงเธอสั่นสะท้านหวาดกลัว แต่ก็ยังเม้มปากแน่นทำเป็นใจดีสู้เสือเอาไว้
“หนูณีของเฮียเก่งกล้าสามารถไม่ใช่เหรอ ทำไมปากคอสั่นแบบนั้นล่ะ”
เขาเชยคางสาวให้แหงนขึ้นสบตา ดวงตาของเธอไหววูบ แต่ดวงตาของเขาดุดัน
“ปล่อยนะ” เธอปัดมือเขาออก ตัวสั่นระริก
“เฮียอยากให้หนูณีตามไปเกาะเสือหน่อย เฮียติดใจรสสวาท อยากเอาหนูณีอีกหลายๆ ที แค่คิดถึงร่องอุ่นๆ นี่แข็งไปทั้งลำ”
“ไอ้เฮียลามก นะ... หนูณีไม่ยอมหรอก”
เธอเถียงเขา เขานอนคว่ำขยับมาข้างเตียง เธอเลยไม่เห็นภาพอุจาดตา
เขาหัวเราะชอบใจดูไม่ทุกข์ร้อน การได้ยั่วเธอคือความสุขของเขา
“เดี๋ยวหนูณีก็ต้องตามเฮียไปเองแหละ ไปอ้าขาให้ถึงที่”
“หยาบคายร้ายกาจ หนูณีไม่มีวันทำแบบนั้นแน่นอน”
“มาพนันกันไหม”
เขายกยิ้มมุมปาก สีหน้าชั่วร้ายสุดใจ มณีรัตน์เม้มปาก คิดว่าเขาต้องมีแผนการชั่วร้ายแน่ๆ เธอจะเอาตัวรอดจากเขาให้ได้ วันนี้เธอจะรีบเก็บของกลับบ้าน บอกตะวันว่าคิดถึงคุณเชนกับพี่ข้าว มันเป็นเหตุผลที่ชวนตลก แต่พี่ตะวันใจดีต้องพาเธอกลับไปส่งบ้านแน่ๆ
“ไม่! หนูณีไม่พนันกับคนใจร้ายอย่างเฮียเสือหรอก”
“ฉันใจร้ายเหรอ?”
เขาลิกคิ้วยียวน บีบปลายคางสาวจนเธอนิ่วหน้า
“ยัยเด็กชั่วร้ายขี้อิจฉาอย่างเธอน่าจะใจร้ายกว่าฉันอีกนะ”
พยัคฆ์อารมณ์แปรปรวน สรรพนามที่ใช้กับเธอแล้วแต่อารมณ์ล้วนๆ เธอชินเสียแล้วล่ะ
แต่เมื่อก่อนเขาไม่เป็นแบบนี้ เขาใจดีและเอ็นดูเธอยิ่งกว่าตะวันเสียอีก เธอเลยแอบชอบเขา หวงเขาแต่เด็ก ขัดขวางเขาทุกวิถีทางไม่ให้เขามีแฟน เขาก็เฉยๆ ระคนเอ็นดู แต่คนหลังสุด นิลเนตร เขารักจริงหวังแต่ง เพราะเธอก่อเรื่องทำให้นิลเนตรฆ่าตัวตาย เนื่องจากการเข้าใจผิด เขาเลยเกลียดเธอเข้าไส้ ประกาศให้รู้ว่าเห็นเธอเมื่อไหร่เธอแหลก เธอมากับตะวันเพราะรู้ว่าเขาไม่อยู่ จริงๆ เขาไม่ค่อยมาที่นี่ ส่วนใหญ่จะอยู่เกาะเสือ เธอไม่คิดว่าจะเจอเขาในห้องนอนแบบนี้
เธอน่าจะเชื่อตะวันว่าอย่ามานอนเล่นหรือยุ่งวุ่นวายในห้องนี้ เสียตัวไม่พอ ยังตกเป็นลูกไก่ในกำมือเขาอีก
“หนูณีไม่ได้ตั้งใจ หนูณีขอโทษไปแล้วไง”
“ขอโทษแล้วเนตรเขาฟื้นไหมล่ะ”
“ก็ฆ่าหนูณีเสียสิ”
เธอโพล่งออกไปอย่างอัดอั้นตันใจ
“ฆ่าเธอมันง่ายนิดเดียว แต่ทรมานเธอมันสนุกกว่าเป็นไหนๆ”
“หนูณีเกลียดเฮียเสือ”
เธอเกลียดคนใจร้าย แม้จะแอบชอบเขามานาน ในตอนนี้ก็ยังชอบอยู่ แต่เขาไม่ชายตาแลน้องสาวนอกไส้อย่างเธอ
เธอก็บอกตัวเองว่าให้เลิกชอบเขาสักที
เขาเงยหน้าระเบิดหัวเราะออกมา มองเธอด้วยสายตาดุวาบ
- ผู้เขียน
