“มันไม่จริง!”
เกรซสะดุ้งจนตัวโยนและลุกขึ้นมาด้วยสภาพเหงื่อชุ่มไปทั่วร่างกาย ทั้งเธอก็ยังหันซ้ายแลขวาและก็ได้พบว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ภายในปราสาทซึ่งห้อง ๆ นี้ก็คือห้องนอนของเธอนั่นเอง
“โล่งใจไปที...”
เธอพึมพำออกมาแผ่วเบาเมื่อได้เห็นความจริงตรงหน้า พลันคิดไปถึงฝันร้ายที่ตัวเองนั้นได้พบเจออีกครั้งราวกับฝันซ้อนฝันที่ช่างเหมือนจริงเสียจนเธอสัมผัสได้ถึงความแตกสลายของตัวเองที่ได้พบเห็นว่าหมู่บ้านที่เธอเคยได้อาศัยอยู่นั้นไฟไหม้...รวมไปถึงร่างของอีธานที่ไหม้เป็นเถ้าถ่านจากความฝันนั้น
แต่ตอนนี้เธอโล่งใจแล้วเพราะมันเป็นแค่ฝันร้ายที่เธอเผลอหลับกลางวันไปก็เพียงเท่านั้น...
“ท่านพี่ตื่นแล้วหรือ?” เธอหันไปตามเสียงก็พบว่าเป็นแกรนด์นั่นเองไม่ใช่ใครอื่น “ขออภัยที่ข้าไม่ได้เคาะห้องเสียก่อน ข้าคิดว่าท่านพี่ยังนอนหลับอยู่”
“ไม่เป็นอันใดเลย...”
เธอยกยิ้มและจดจ้องมองน้องสาวของตนที่กำลังก้าวเดินเข้ามาภายในห้อง
