สีเสื้อน่ะไม่เป็นปัญหาหรอกครับเพราะก็สีชมพูกันทั้งออฟฟิศอยู่แล้ว แต่กลิ่นนี่สิที่ทำให้ผมชะงัก เอิ่ม... ไม่ใช่กลิ่นเหม็นของห้องน้ำนะครับ ผมหมายถึงกลิ่นหอม
เพราะสมองของผมให้คำตอบว่านั่นมันกลิ่นน้ำหอมของคุณนุชชัดๆ แต่อาจเป็นไปได้ที่พนักงานหญิงของที่นี่จะใช้น้ำหอมกลิ่นเดียวกัน
ทว่าระหว่างครุ่นคิดกลับมีสิ่งที่ทำให้ผมแน่ใจว่านั่นเป็นคุณนุชแน่ เพราะคนที่เดินตามมาพร้อมกับร้องเรียกชื่อเธอไปด้วยนั้นคือ ‘คุณพิม’
“น้องนุช! น้องนุช มาพูดกันให้รู้เรื่องนะ น้องนุช! พี่บอกให้หยุด น้องนุช!”
ผมรีบหลบเข้าซอกกั้นระหว่างห้องน้ำหญิงกับชายทันทีครับ เพราะเสียงที่ดังไล่หลังคุณนุชเข้าไปในห้องน้ำนั้นเป็นเสียงของคุณพิมแน่ๆ
แต่ทั้งสองสาวที่ผมเพิ่งรับรู้มาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงว่าเป็นคู่ทอมดี้กันนั้น จะเข้ามาทำอะไรในห้องน้ำพร้อมๆ กัน และน้ำเสีย
